ราชาหลินจือโลหิตคืออะไร หลินหยางเป็นหมอเขารู้ดี
เป็นหลินจือที่มีความพิเศษเฉพาะตัว สามารถเติบโตได้ภายใต้สภาพแวดล้อมพิเศษเท่านั้น
หลินจือชนิดนี้มีความแข็งแรงในไฟแห้งเพราะว่าดินที่เกิดนั้นเป็นดินแดนแห่งไฟและแสงแดด ดังนั้นหลินจือโลหิตจึงเป็นยาชูกำลังที่ดีซึ่งมีผลในการฟื้นฟูเนื้อและจิตวิญญาณแห่งการฟื้นฟู เป็นสมบัติล้ำค่า
ความพิเศษของมันถูกลิขิตให้สามารถสังเคราะห์วัสดุรักษาโรคได้มากมาย และสามารถกลายเป็นยาหลักของยาเม็ดคุณภาพนับไม่ถ้วนได้ แม้แต่ 'น้ำอมฤต' ในตำนานก็สามารถนำมาใช้เพื่อปรับแต่งมันได้ ดังนั้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าบางเดินทางไปทั่วเพื่อตามหาหลินจือโลหิตนี้
แต่ทั้งโลกมีพื้นที่แห่งไฟและแสงอาทิตย์กี่ที่?
วงจรการเติบโตของหลินจือโลหิตอย่างน้อยหกสิบปี!
ใครจะรอได้บ้าง?
ใครจะหาเจอ?
แต่...
ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับหลินจือโลหิตเท่านั้น!
ไม่ใช่ราชาหลินจือโลหิต
ลมหายใจของหลินหยางหยุดลง หัวสมองของเขาว่างเปล่า ถามด้วยความึ้ง: "ทำไมถึงเรียกราชาหลินจือโลหิต? ไม่ใช่หลินจือโลหิตหรอ?"
"ศิษย์ ไม่รู้หรอ?"
"ผมได้รับเชิญจากลัทธิโลหิตมารให้มาช่วยนำหลินจือโลหิต"
หลินหยางพูดเสียงแหบ และอธิบายเรื่องต่างๆ ให้เฟิงชิงหยูฟัง
เมื่อเฟิงซิงหยูได้ยินเขาก็หัวเราะ: "คนลัทธิโลหิตมารวางแผนเอาไว้จริงๆ! เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการใช้พวกคุณเป็นเครื่องมือ! ถ้าเป็นหลินจือโลหิตมารจริงๆ แล้วพวกผู้คนที่แข็งแกร่งเหล่านั้นจะมาหาเรื่องกับลัทธิโลหิตมารเพื่อสร้างปัญหาให้ตัวเองหรอ? ไม่ใช่อย่างนั้นแน่ๆ อาจารย์เป็นราชาโจรสลัด มีระบบข่าวกรองของตัวเอง ตามข้อมูลที่ผมได้มา มันคือราชาหลินจือโลหิต! เพราะสภาพแวดล้อมของลัทธิโลหิตมารนั้นพิเศษมากและทำให้สามารถเกิดราชาหลินจือโลหิตได้! ผมไม่คิดว่าผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นจะไปค้นพบราชาหลินจือโลหิตมารโดยบังเอิญ ต้องเป็นแผนการแน่ๆ ไม่งั้นพวกเขาคงไม่ถือครองมันไว้ก่อนและรอมันเติบโต?"
"ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้"
หลินหยางเข้าใจคำพูดของเฟิงซิงหยูทันที
เกรงว่าลัทธิโลหิตมารต้องรู้เกี่ยวกับราชาหลินจือโลหิตที่ถือกำเนิดและเติบโตมานานแล้วแต่ไม่กล้าที่จะปกป้องมันอย่างจงใจ อย่างไรก็ตาม มันอยู่ด้านนอกลัทธิ ถ้าทำอะไรมากเกินไปจะดึงดูดสายตาคนและเกรงว่าจะเกิดปัญหา
แต่กระดาษไม่สามารถห่อไฟได้ มันต้องรั่วออกอยู่ดี
หลังจากทราบข่าวแล้ว ผู้แข็งแกร่งจากหลายกองกำลังอยากจะเข้าครอบครองราชาหลินจือโลหิต รอให้มันใกล้เติบโตเต็มที่และมาเอามันไป
ลัทธิโลหิตมาคิดว่าข่าวรั่วไหลไปแล้ว พวกเขาไม่อยากให้คนของตัวเองไปเอากลับมา จึงระดมหาคนภายนอกเพื่อมาช่วยจัดการกับโจรเหล่านี้
แน่นอนไม่มีใครรู้ว่าทัศนคติของลัทธิโลหิตมารเป็นอย่างไร
หลินหยางพูด: "งั้น ราชาหลินจือโลหิตต่างยังไงกับหลินจือโลหิตธรรมดา?"
เขาไม่เคยพบข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับราชาหลินจือโลหิตเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคำนี้ในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงสนใจอย่างมาก
"ข้อมูลเกี่ยวกับราชาหลินจือโลหิตมีเพียงภายในลัทธิโลหิตมารที่มีบันทึก ว่ากันว่ามีความแตกต่างกันสองประการ ประการแรก พลังการรักษาของราชาหลินจือโลหิตมากกว่าหลินจือโลหิตห้าสิบเท่า"
"อะไรนะ?"
หัวใจของหลินหยางเต้นตึกตัก!
ห้าสิบเท่าหรอ?
บ้าไปแล้วหรอ!
นี่มันยาอะไร?
มันมากเกินไป!
ปากของเขาอ้ากว้างคงซื่อเทียนและหนานฉินที่อยู่ข้างๆ จ้องมองด้วยสายตาสงสัย
แต่หลินหยางไม่สนใจพวกเขา
"ประการที่สองหล่ะ?" เขาถามอย่างเร่งรีบ
"สอง...ราชาหลินจือโลหิตเหมือนจะประสิทธิภาพครอบคลุมทุกอย่าง! แน่นอน ข้อสองนี้เหมือนจะเป็นเรื่องไร้สาระ มันเป็นไปไม่ได้?" เฟิงซื่อหยูยิ้ม
เมื่อหลินหยางได้ยินก็เงียบ
ทุกอย่างหรอ?
เขารู้ว่ามันหมายความว่าอะไร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...