สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1372

จูกวงหยุดการเคลื่อนไหวของตัวเอง เช็ดปากและมองนาฬิกา พยักหน้า: "เหลืออีกห้านาทีกว่าจะถึงเวลานัด"

"ถ้าเขาไม่มาจะทำยังไง?" ชายร่างใหญ่ถามอย่างเย็นชา: "ต้องไปหาเจ้าสำนักหงเหยียนไหม?"

"ไปหาเจ้าสำนักหงเหยียนทำไม? ไอคนแซ่หลินนั่นไม่ได้มีอะไรดี พวกเราลงมือกับเขาโดยตรงก็ได้ หรือว่าพวกเรายังไม่ดีพอที่จะจัดการหมอเทวดาหลิน?" จูกวงหรี่ตาหัวเราะ

"ความแข็งแกร่งของหมอเทวดาหลินไม่ธรรมดา ตอนออกมาเจ้าหัวหน้าจูกำชับว่าห้ามไปประมือกับหมอเทวดาหลินเด็ดขาด พวกเราควรจะฟังคำพูดของเจ้าหัวหน้าจู" ชายร่างใหญ่พูด

"ที่หัวหน้าจูพูดเช่นนี้ก็เพราะไม่อยากมีเรื่อง จูหลินของพวกเราแค่ดีดนิ้วครั้งเดียวก็จัดการหมอเทวดาหลินได้แล้วไม่ใช่หรอ? การประชุมกำลังจะมาถึงแล้ว หัวหน้าจูไม่อยากใช้แรงหรือกำลังมากเกินไป จึงให้พวกเราก่อเรื่องให้น้อยลง อย่าไปหาเรื่องหมอเทวดาหลิน เข้าใจไหม?" จูกวงพูดด้วยรอยยิ้ม

ชายร่างใหญ่พยักหน้าเงียบๆ จากนั้นก็มองไปที่นาฬิกาบนกำแพงและพูด: "ถึงเวลาแล้ว!"

"เหอะ พวกเราให้โอกาสพวกเขาไปแล้ว ถ้าอย่างงั้นพวกเราก็จะไม่ไว้หน้า ไปกันเถอะ ไปหาซูเหยียนนั่นก่อน! อาสอง คุณไม่ใช่กำลังฝึกฝนร่างกายของตัวเองอยู่หรอ? ผมว่าซูเหยียนนี่ก็ตรงกับมาตรฐานของคุณนะ เป็นยังไง? ให้คุณได้ลองหน่อยดีไหม?" จูกวงพูดด้วยรอยยิ้ม

"น่าสนใจ" ชายร่างใหญ่ลืมตาขึ้นและพูด: "ซูเหยียนผู้หญิงคนนี้ไม่เลวเลยทีเดียว ถ้าได้เธอมา พลังของผมต้องเพิ่มอย่างมากแน่ๆ!"

"งั้นก็ดี เธอเป็นของคุณ! แต่หลังจากชิมเสร็ขจแล้ว ผมจะตัดหัวของเธอมาและส่งไปให้ไอคนแซ่หลินนั่น ทำให้เขาได้รู้ว่าเวลาชักช่าจะเป็นยังไง ฮ่าๆๆๆ..."

จูกวงหัวเราะเสียดัง ลุกขึ้นและกำลังจะออกไปพร้อมกับชายร่างใหญ่

แต่ในเวลานี้ ประตูห้องเปิดเข้ามา ชายคนหนึ่งสวมหมวกและสูบบุหรี่เดินเข้ามา

"หมอเทวดาหลินมาแล้วหรอ?"

ชายร่างใหญ่พูดขึ้น

"ไอโง่ ดูให้ดีๆ นั่นมันไอหลินหยางที่ไร้ประโยชน์!"

จูกวงกระแทกเสียงอย่างไม่แยแส: "หลินหยาง ประธานหลินหล่ะ?"

อย่างไรก็ตามหลินหยางไม่พูดอะไร เพียงเดินไปด้านหน้าโต๊ะและนั่งเทน้ำชา จิบน้ำชาและเอ่ยปาก

"แสดงว่าครั้งนี้จูหลินส่งคนมาเพื่อที่จะฉวยโอกาสในช่วงที่หลินหยางมีปัญหางั้นหรอ?"

"หืม?"

จูกวงขมวดคิ้ว: "หลินหยาง ผมถามคุณว่าประธานหลินอยู่ไหน?"

"ผมเองก็กำลังถามคุณ!" หลินหยางเงยหน้าและจ้องจูกวงด้วยดวงตาเยือกเย็น

จูกวงตกใจเล็กน้อย

น่าจะคิดไม่ถึงว่าคนไร้ประโยชน์ที่โด่งดังในเจียงเฉินคนนี้กล้าที่จะต่อปากต่อคำกับเขา

เขากวาดสายตามองหลินหยางและเอ่ยปาก: "หลินหยาง! คุณกินยาอะไรผิดรึเปล่า? กล้ามาใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับผมหรอ? คุณคิดว่าผมทำอะไรคุณไม่ได้หรอ?"

"งั้นคุณทำอะไรผมได้?" หลินหยางหันหน้าไปถาม

"มีหลายวิธีเลยแหละ" จูกวงพยักหน้าให้กับชายร่างใหญ่

ชายร่างใหญ่เข้าใจ ลุกขึ้นไปกดไหล่หลินหยางข้างหนึ่ง จากนั้นก็ออกแรงเพื่อคว้าไหล่ของหลินหยาง

แต่ไม่ว่าเขาจะออกแรงยังไง ก็ไม่สามารถเขย่าหลินหยางได้เลย

"นี่มันอะไรกันอาสอง? คุณยังไม่ลงมืออีกหรอ?" จูกวงขมวดคิ้ว

"จูกวง สถานการณ์ไม่ดรแล้ว!" ชายร่างใหญ่ตะโกน

จูกวงผงะ ตระหนักได้ว่าเส้นเลือดบนแขนของเขาปูดออกมาแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถทำอะไรหลินหยางได้

ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ทันที

เกิดสิ่งแปลกประหลาดขึ้น

เห็นหลินหยางที่นั่งอยู่คว้าแขนข้างหนึ่งของชายร่างใหญ่และเหวี่ยงเขากระแทกกับกำแพงข้างๆ

ปัง!

กำแพงเกิดรอยร้าว

ร่างของชายร่างใหญ่สั่นไหว ลำตัวที่เกือบสองเมตรถูกหลินหยางจับด้วยมือข้างเดียว

"อะไรกัน?" จูกวงอึ้ง

หลินหยางปล่อยมือ

จากนั้นชายร่างใหญ่ก็หล่นลงบนพื้น

ปักก

พื้นดินเหมือนจะสั่นอย่างรุนแรง

หลินหยางลุกขึ้นตัวตรง มองจูกวงด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

"คุณไม่ใช่อยากเจอหมอเทวดาหลินหรอ? เขาก็อยู่นี่ไง!"

"อะไร? คุณคือหมอเทวดาหลินหรอ?" จูกวงอึ้ง