สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1384

สีหน้าของทุกคนเริ่มเคร่งเครียด ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว เกิดความหวาดระแวงขึ้น

“จ้าวหัน! จ้าวเยว่! หงเยี่ยว! หนิงเซียง…ไอ้คนทรยศ! ฉันจะเอาพวกคุณมาทำเป็นเครื่องบูชายันต์เดี๋ยวนี้ ฉันจะดูดสมองของพวกคุณออกมา ทำให้พวกคุณได้รู้ถึงความเจ็บปวดของการทรยศสำนักหงเหยียน!”

เจ้าสำนักหงเหยียนคำราม จากนั้นพุ่งเข้าไปหาจ้าวหันที่อยู่ด้านหน้าสุด

จ้าวหันกัดฟัน ยกกระบี่ขึ้น

แต่ทันทีที่เพิ่งยกกระบี่ขึ้น

ติง!

คลื่นพลังที่ปะทุออกมาจากร่างกายของเจ้าสำนักหงเหยียนสะเทือนกระบี่ของเธอหลุดออกจากมือ…

“หา?”

จ้าวหันหน้าถอดสี โดนคลื่นพลังสายนั้นสะเทือนจนถอยหลังด้วย

เจ้าสำนักหงเหยียนอาศัยโอกาสนี้พุ่งเข้าไปคว้าคอของเธอ

เล็บมือทั้งห้าแหลมคมราวกับกระบี่

ถ้าหากโดนเข้าอย่างจัง ลำคอของจ้าวหันคงต้องขาดโดยตรงแน่นอน

แต่ในช่วงที่คับขัน

ฟู่!

มีกระแสลมสายหนึ่งพุ่งเข้ามาหาจ้าวหัน หยุดอยู่ตรงหน้าของเธอโดยตรง จากนั้นใช้มือข้างหนึ่งคว้าข้อมือของเจ้าสำนักหงเหยียน

เจ้าสำนักหงเหยียนอึ้งเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมอง

“หมอเทวดาหลิน?” เธออุทาน

ปัง!

หลินหยางยกเท้าถีบโดยตรง

ปัง!

เจ้าสำนักหงเหยียนลอยกระเด็นออกไปล้มลงบนพื้น

“หมอเทวดาหลิน?”

จ้าวหันดีใจ หันไปมองผู้ชายที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรด้านข้างด้วยความตื่นเต้น

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็โล่งอก

หมอเทวดาหลินมาถึงแล้ว คราวนี้พวกเธอไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของเจ้าสำนักหงเหยียนอีก

“เจ้าสำนัก ทำไมต้องดิ้นรนด้วย? ยังไงคุณก็หนีไม่พ้นแล้ว”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

“หมอเทวดาหลิน คุณร้ายกาจมาก ถึงขั้นหันมาใช้งานคนของสำนักหงเหยียน และยังวางแผนลอบสังหารชั้นแบบนี้ ดูเหมือนวันนี้คุณต้องการกำจัดสำนักหงเหยียนให้สิ้นซากแล้ว!” เจ้าสำนักหงเหยียนเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก ลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว

“ผมกับคุณกลายเป็นศัตรูที่ไม่สามารถอยู่ร่วมโลกตั้งนานแล้ว ผมไม่ฆ่าคุณ คุณก็ไม่มีทางปล่อยผมไป! แต่น่าเสียดาย วันนี้คุณแพ้แล้ว” หลินหยางพูด

“แพ้? มันก็ไม่แน่! หมอเทวดาหลิน แม้ฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่อาการของคุณในตอนนี้ก็ไม่ดีไปถึงไหน! ก่อนหน้านี้คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส แค่วันเดียวจะสามารถฟื้นฟูกลับมาได้เหมือนเดิมเหรอ? ฉันต้องยอมรับความกล้าของคุณ เดิมทีคุณควรจะหนี แต่กลับไล่ตามฉันแทน! เหอะเหอะ หยุนซินและเฉาซงหยางไม่ได้มาด้วยเหรอ? คุณคงจะไม่ได้คิดว่าคนพวกนี้สามารถปกป้องคุณหรอกมั้ง?” เจ้าสำนักหงเหยียนยิ้มอย่างเย็นชา

“ผมไม่เคยหวังว่าพวกเธอจะสามารถฆ่าคุณ! ผมแค่ต้องการให้พวกเธอถ่วงคุณไว้! เพราะผมจะเป็นคนจัดการคุณเอง” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“งั้นก็เข้ามาลองดู!”

เจ้าสำนักหงเหยียนคำราม ทันใดนั้น เธอพุ่งเข้าไปหาหลินหยางอย่างกะทันหัน

สันมือที่รวดเร็วและรุนแรงฟาดผ่านอากาศ ตรงเข้ามาหาลำคอของหลินหยางโดยตรง

นี่ยังเป็นการโจมตีในขณะที่เจ้าสำนักหงเหยียนได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่ว่าความเร็วหรือความรุนแรง ไม่สามารถเทียบกับตอนที่เธออยู่ในสภาพสมบูรณ์

แต่ถ้าหากอาการบาดเจ็บคอหลินหยางยังไม่หายดี การโจมตีนี้เพียงพอที่จะเอาชีวิตของเขาแล้ว!

ทว่า…

ปัง!

มีเสียงที่ดังสนั่นดังขึ้น

ร่างกายของหลินหยางเซไปด้านข้างเล็กน้อย

เห็นเพียงสันมือของเจ้าสำนักหงเหยียนฟาดใส่ลำคอของหลินหยาง แต่มันกลับไม่สามารถส่งผลกระทบแต่อย่างใด…

“อะไรกัน?”

เจ้าสำนักหงเหยียนตกตะลึง

“แค่นี้เองเหรอ?” หลินหยางเงยหน้าขึ้นจ้องเจ้าสำนักหงเหยียน

“ร่างเทพยุทธ?”

สีหน้าของเจ้าสำนักหงเหยียนซีดขาว เข้าใจอะไรบางอย่างทันที เธอรีบกระโดดถอยหลัง หวังทิ้งระยะห่างจากหลินหยาง

แต่…มันไม่ทันแล้ว!

ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว…

มือทั้งสองข้างของหลินหยางพุ่งเข้าไปหาร่างกายเจ้าสำนักหงเหยียน

ในเวลาเพียงพริบตาเดียว บนร่างกายของเจ้าสำนักหงเหยียนมีเข็มเงินปรากฏขึ้นหลายสิบเล่ม

ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่อง เป็นประกายแวววับ

เจ้าสำนักหงเหยียนกระอักเลือดออกมาโดยตรง จากนั้นเซถอยหลัง สีหน้าซีดเซียวมาก

เธอเหลือบมองเข็มเงินบนหน้าอกของตนเอง รู้ได้ในทันทีว่าตนเองแพ้แล้ว

เข็มเงินพวกนี้มีพิษ

หรืออาจจะไม่มีพิษ แต่มันต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

คิดจะหนีในเวลานี้ ยากยิ่งกว่าปีนขึ้นสวรรค์