สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1389

สีหน้าของเจ้าสำนักหงเหยียนน่าเกลียดจนถึงขีดสุด

เธอหันกลับไปมองหลินหยางที่นอนอยู่บนพื้น คำรามเสียงเบา “เป็นฝีมือของคุณใช่หรือเปล่า?”

“เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับผม? คุณเป็นคนรนหาที่เอง!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“ฉันรนหาที่เอง?”

“ก่อนหน้านี้ตอนอยู่นอกเมืองเจียงเฉิน คนพวกนั้นที่เตือนคนของคุณเป็นกลุ่มพิพากษาเทียนชี๋ของจริง! แต่คุณกลับไม่เชื่อ คิดว่าพวกเขาเป็นนักแสดงที่ผมส่งมา! ตอนนี้กลุ่มพิพากษาเทียนชี๋โกรธมาก! ก็เลยแจ้งไปทางงานประชุมใหญ่! แบบนี้ไม่เรียกว่าคุณรนหาที่เองแล้วจะให้เรียกว่าอะไร? คุณจะมาโทษผมได้ยังไง?” หลินหยางพูด

“บัดซบ! คุณมันไอ้สุนัขต่ำช้า! ฉันจะบอกอะไรคุณ ถึงฉันต้องตาย คุณก็ไม่มีทางได้อยู่อย่างมีความสุข! ฉันจะลากคุณลงนรกพร้อมกับฉันเดี๋ยวนี้!”

เจ้าสำนักหงเหยียนตื่นตระหนกแล้ว เธอคำรามด้วยความโกรธ จากนั้นซัดฝ่ามือใส่หน้าอกของหลินหยาง

แควก!

หน้าอกของหลินหยางเกือบทะลุ กระดูกซี่โครงแตกทั้งหมด ยุบลงไปเป็นหลุม กระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง

แต่…เขายังไม่ตาย

“ชีพจรชีวิต?”

เจ้าสำนักหงเหยียนอึ้ง!

หลินหยางใช้เข็มเงินสกัดจุดชีพจรชีวิตของเขาเอาไว้!

แววตาของเธอเย็นชาลง โคจรพลังไปที่ฝ่ามือ เตรียมตัวซัดร่างของหลินหยางให้แหลก

แต่ก่อนที่เธอจะได้ลงมือ

ฟิ้ว!

มีประกายแสงสีทองตกลงมาจากเหนือศีรษะของเธออย่างกะทันหัน กำลังจะปกคลุมร่างกายของเธอ

สีหน้าของเจ้าสำนักหงเหยียนเปลี่ยนไปทันที เธอรีบหลบไปด้านข้าง

หลินหยางที่นอนอยู่บนพื้นตกใจมากเช่นกัน เขาพยายามพลิกตัวหลบไปด้านข้าง

ตอนที่ประกายแสงสีทองตกลงมา กลับปกคลุมโดนความว่างเปล่า แต่พื้นดินที่สัมผัสโดนแสงสีทอง พวกมันถูกกัดกร่อนจนละลายทันที เป็นภาพที่น่ากลัวมาก

เจ้าสำนักหงเหยียนโกรธอย่างสมบูรณ์

กลับได้ยินคนที่เป็นผู้นำของคนกลุ่มนั้นพูดขึ้น “เซียวปู้หง ผ่านไปสามสิบวินาทีแล้ว! ในเมื่อคุณไม่รู้จักแยกแยะผิดถูก! ถ้าอย่างนั้น พวกเราจะทำการลงทัณฑ์เดี๋ยวนี้! เตรียมพร้อมให้ดี!”

พูดจบ คนทั้งห้าเดินตรงเข้าไปหาเจ้าสำนักหงเหยียนพร้อมกัน

“บัดซบ! พวกคุณคิดว่าฉันจะกลัวพวกคุณจริงเหรอ? งานประชุมใหญ่แล้วยังไง? วันนี้ฉันจะทำให้พวกคุณรู้เอง! ทุกอย่างที่อยู่ในสายตาของฉันเซียวปู้หง ไม่ต่างอะไรกับมดที่อยู่บนพื้นดิน ฉันสามารถเหยียบให้ตายคาที่ได้ทุกเมื่อ!”

เจ้าสำนักหงเหยียนตะคอก ยกแขนขึ้นบีบฝ่ามือกลางอากาศ

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง…

เกิดระเบิดสุญญากาศอย่างกะทันหัน

พื้นดินสั่นสะเทือน คลื่นพลังของระเบิดราวกับพร้อมที่จะทำลายทุกอย่าง

วินาทีต่อมา เจ้าสำนักหงเหยียนยกแขนขึ้น โบกไปทางคนทางห้า

ปัง!

ก้อนหินที่อยู่ด้านบนพังทลายตกลงมาหาคนทั้งห้าอย่างกะทันหัน

คนทั้งห้าถูกก้อนหินหล่นทับโดยตรง

ในขณะเดียวกันถ้ำหลบภัยทางอากาศก็เริ่มพังทลาย

ทุกอย่างยุ่งเหยิงไปหมด

เจ้าสำนักหงเหยียนหันไปมองทางคนทั้งห้า ทว่าสิ่งที่น่าผิดหวังคือก้อนหินที่พังทลายลงมาระเบิดโดยตรง

หลังจากนั้นมีเสียงโลหะกระทบก้อนหินดังขึ้น

“เซียวปู้หง! คุณใจกล้ามาก ถึงขั้นกล้าขัดขืนผู้ลงทัณฑ์? คุณสมควรตาย! !”

ผู้ลงทัณฑ์ที่เป็นผู้นำโกรธแล้ว เขาคำรามเสียงดัง จากนั้นเหวี่ยงป้ายคำสั่งเหล็กตรงเข้าไปหาเจ้าสำนักหงเหยียน

เจ้าสำนักหงเหยียนรีบยกแขนทั้งสองข้างขึ้น ปลดปล่อยปราณโลหิตที่ไร้ขีดจำกัด หวังต้านทานป้ายคำสั่ง หรือแม้กระทั่งฉีกกระชาก

แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์!

ป้ายคำสั่งเหล็กฟาดลงมาดุจดั่งเขาไท่ซานโดยตรง

ไม่ว่าเจ้าสำนักหงเหยียนจะปลดปล่อยปราณโลหิตออกมามากแค่ไหน มันกลับต้านทานไม่อยู่

“อะไรกัน?”

สีหน้าของเจ้าสำนักหงเหยียนเปลี่ยนไปแล้ว รีบหลบไปด้านข้าง

โครม!

ป้ายคำสั่งเหล็กฟาดลงบนพื้น พื้นดินปรากฏรอยแตกร้าวและสั่นสะเทือนทันที

หลินหยางก็โดนคลื่นของป้ายคำสั่งเหล็กตอนที่กระทบพื้นสะเทือนจนลอยกระเด็นออกไปอีกด้านหนึ่ง

“เจ้านิกาย คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

ในตอนนั้นเอง มีคนวิ่งเข้ามาจากตรงหน้าปากทางเข้าถ้ำที่พังยับเยิน หันไปมองพบว่าคนคนนั้นคือหยุนซิง

“ผมไม่เป็นอะไร”

หลินหยางที่ถูกประคองลุกขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง