สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1402

หลินหยางกระชากผิวหนังที่อยู่ตรงแขนเสื้อจนหลุด เลือดสีแดงสดไหลไปตามข้อมือ และตรงบาดแผลกำลังมีจุดสีแดงส่องประกาย

จุดเหล่านี้ มันคือเลือดวิญญาณลั่วหลิน!

มีทั้งหมดสิบหยด!

ใช่แล้ว

หลินหยางไม่กล้าแสดงเลือดวิญญาณทั้งสามสิบหยด เพราะถ้าเป็นแบบนั้นจะมีผลกระทบที่ตามมาอย่างมาก

เลือดวิญญาณลั่วหลินสามสิบหยด!

เพียงพอที่จะทำให้คนใดคนหนึ่งเกิดความโลภ

ถ้าหากหลินหยางแสดงออกมา เกรงว่าต้องนำพาหนะมาสู่ตนเองแน่นอน

สิบหยดก็เพียงพอแล้ว

ถึงเป็นสำนักสวรรค์นิรันดรก็ตามเลือดวิญญาณสิบหยดก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาตกใจ!

เป็นอย่างที่คิด ทุกคนในเขตการเงียบ

แต่ละคนเบิกตากว้าง มองข้อมือของหลินหยางอย่างไม่เชื่อสายตา

ผ่านไปสักพักถึงตั้งสติได้

“เลือดวิญญาณลั่งหลินสิบหยด?”

หญิงวัยกลางคนก็รู้ประหลาดเช่นกัน แต่อย่างไรเธอก็เป็นถึงอาวุโสของสำนักสวรรค์นิรันดร เคยผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย ยอมไม่ถึงขั้นตกใจ

เธอก้าวออกไปข้างหน้า จับแขนของหลินหยางมองอยู่แบบนั้นสักพัก จึงพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “เด็กน้อย คุณไปเอาเลือดวิญญาณลั่วหลินพวกนี้มาจากไหน?”

“ผมก็แค่โชคดี บวกกับได้พบเจอผู้อาวุโสที่ถูกชะตากับผม สุดท้ายก็เลยได้เลือดวิญญาณลั่วหลินพวกนี้มา” หลินหยางพูด

“คงต้องยอมรับว่าคุณโชคดีมาก” หญิงวัยกลางคนยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด

“ไม่รู้ว่าเลือดวิญญาณลั่วหลินพวกนี้สามารถช่วยชีวิตของผมหรือเปล่า?” หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

“ช่วยได้! คุณเอาเลือดวิญญาณลั่วหลินให้ฉันก่อน ฉันจะไปรายงานเบื้องบน ขอให้อาวุโสใหญ่มอบยา ฉันจะได้ทำการรักษาคุณ” หญิงวัยกลางคนพูด

“ได้ แต่อาวุโสห้ารบกวนทำตามที่ผมบอกก่อน สาบานต่อหน้าลูกศิษย์ทุกคน!” หลินหยางพูด

“บัดซบ! คุณเห็นฉันเป็นคนยังไง? คุณคิดว่าฉันจะโกหกคุณเหรอ?” หญิงวัยกลางคนตะคอกด้วยความโกรธ

“อาวุโสใจเย็นก่อน ผมรู้ว่าคุณไม่มีทางโกหกผมแน่นอน ที่ผมทำแบบนี้ก็เพื่อต้องการความสบายใจเท่านั้น” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

“คุณ…ได้! ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ ฉันจะทำตามที่คุณขอก็ได้! ฉันสาบาน หลังจากที่คุณมอบเลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งสิบหยด สำนักสวรรค์นิรันดรของเราจะรักษาคุณให้หายขาด ถ้าหากผิดคำสาบานขอให้ฟ้าผ่าตาย! ตกนรกชั่วชีวิต! ไม่ได้ตายดี!” หญิงวัยกลางคนพูดจบ หันไปจ้องหลินหยาง “คราวนี้พอใจหรือยัง?”

“ขอบคุณอาวุโส!” หลินหยางรีบพูด

“พาเขาไปพักฟื้น! !”

หญิงวัยกลางคนตะคอก เตรียมตัวไปจากที่นี่

“อาวุโส ช้าก่อน” หลินหยางเรียกเธออีกครั้ง

“ยังมีธุระอะไรอีก?” หญิงวัยกลางคนพูดอย่างไม่สบอารมณ์

“ขอถามอาวุโสหน่อย หลิวหรูซือที่แบกผมขึ้นมาอยู่ไหน?” หลินหยางถาม

“วางใจได้ เธอสบายดี เธอก็เป็นลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์นิรันดร พวกเราจะไปทำอะไรกับเธอ?”

หญิงวัยกลางคนพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ หันหลังแล้วเดินจากไป

หลินหยางถอนหายใจอย่างโล่งอก

หลิวหรูซือปลอดภัยก็ดีแล้ว

ไม่นาน มีคนของสำนักสวรรค์นิรันดรมาเอาเลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งสิบหยดบนข้อมือของหลินหยาง จากนั้นส่งเขาไปพักฟื้นที่ห้องรับรองแขก

เนื่องจากเลือดวิญญาณลั่วหลิน หลินหยางก็ถือว่าได้รับการดูแลอย่างเป็นพิเศษ มีลูกศิษย์คอยอำนวยความสะดวกให้เขาทุกอย่าง

“พี่หลิน เชิญตามสบาย”

เด็กผู้หญิงในชุดกระโปรงยาว ถักผมเปียสองข้างประคองหลินหยางเข้ามาในสวนของเรือนรับรองแขกด้วยความระมัดระวัง

วันนี้เป็นวันที่สองที่เข้าสู่สำนักสวรรค์นิรันดร

พิษเป็นบนร่างกายของหลินหยางได้รับการควบคุมแล้ว แต่คิดจะขับออกไปทั้งหมด อย่างน้อยต้องได้รับการรักษาอีกสามครั้ง

คาดว่าคงต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือน

“ขอบคุณ”

หลินหยางนั่งลงบนเก้าอี้ แสงอาทิตย์ที่อบอุ่นทำให้เขาถอนหายใจด้วยความผ่อนคลาย

เด็กผู้หญิงเดินไปรินน้ำชา

“พี่หลิน!”

ในตอนนั้นเอง มีเสียงที่ร้อนใจดังขึ้น

เห็นเพียงหลิวหรูซือเดินเข้ามาในสวนอย่างเร่งรีบ เห็นหลินหยางนั่งอยู่ตรงนั้น บนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มทันที

“พี่หลิน เยี่ยมมากเลยที่คุณไม่เป็นไร!”

“หรูซือ” หลินหยางยิ้มเล็กน้อย

คนทั้งสองนั่งคุยกันอยู่สักพัก ลูกศิษย์หญิงที่ชื่อชิวซ่านเดินเข้าไปในห้องอย่างรู้เท่าทันทันที

“หรูซือ ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมาก ถ้าไม่ได้เป็นเพราะคุณ ผมคงไม่สามารถเข้ามาถึงสำนักสวรรค์นิรันดร!” หลินหยางยิ้มเล็กน้อย

“พี่หลินเกรงใจเกินไปแล้ว”

“บาดแผลของคุณหายดีบ้างหรือยัง?”