“คุย?”
หลี่เถาหัวเราะเสียงเบา พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก “ฉันไม่มีอะไรต้องคุยกับคุณ!”
“ศิษย์พี่หลี่ หรือว่าเรื่องนี้มันไม่สามารถแก้ไขอะไรแล้วได้จริงเหรอ?” หลิวหรูซือพูดด้วยความร้อนใจ
“เหอะ ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วเหรอ? ทำไมตอนที่คนดีของคุณเอะอะจะประลองทักษะการแพทย์แบบเป็นต่อพวกคุณถึงไม่กลัว? ตอนนี้เรื่องมันบานปลายแล้ว คุณก็เลยรีบมาเจรจากับฉัน?” หลี่เถาหัวเราะอย่างเย็นชา ในแววตาเต็มไปด้วยความดูถูก
“ศิษย์พี่ ฉันผิดไปแล้ว”
“ผิดไปแล้วอะไร! ก่อนหน้านี้ฉันเคยให้โอกาสคุณกี่ครั้ง! แต่คุณไม่รู้จักไขว่คว้าเอาเอง ตอนนี้เรื่องมันบานปลายแล้วมาทำตัวน่าสงสาร? นางแพศยา! คุณกำลังปั่นหัวพวกเราเหรอ? หรือว่าคุณไม่เคยเห็นพวกเราอยู่ในสายตา? ถ้าเกิดคุณยอมมอบผลประโยชน์ให้พวกเราแต่แรก มันจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเหรอ?” หลี่เถาพูดอย่างไม่สบอารมณ์
“ก็เพราะแบบนี้ฉันก็เลยอยากชดเชย…”
“ชดเชยบ้าบออะไร ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!” หลี่เถาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ จากนั้นเตรียมตัวปิดประตู
แต่ในตอนนั้นเอง เสวียเซียงที่อยู่ด้านในเดินออกมา
“เห้อ! ศิษย์น้องหลี่ ใจเย็นก่อนสิ! ในเมื่อศิษย์น้องหลิวมาแล้ว พวกเราลองคุยกันก่อนก็ได้” เสวียเซียงเดินออกมาอย่างยิ้มแย้ม เขาหรี่ตาลงมองหลิวหรูซือ “ศิษย์น้องหลิว ลองพูดมาให้ฟังหน่อย คุณอยากชดเชยยังไง?”
“คุณต้องการอะไร?” หลิวหรูซือถาม
“ถ้าหากตอนนั้นคุณบอกให้เขาแบ่งเลือดวิญญาณลั่วหลินให้พวกเราสักหยด พวกเราจะทำแบบนี้กับพวกคุณเหรอ? ตามหลักแล้ว พวกเราต้องสูญเสียเลือดวิญญาณลั่วหลิน ดังนั้นถ้าคุณชดเชยพวกเราด้วยเลือดวิญญาณลั่วหลิน ทุกอย่างก็สามารถคุยกันได้” เสวียเซียงยิ้มแล้วพูด
“เลือดวิญญาณลั่วหลิน?”
หลิวหรูซือกัดฟัน จากนั้นพูด “ได้! ฉันจะหาวิธีไปเอามาให้พวกคุณ”
“จริงเหรอ?”
ดวงตาของคนทั้งคู่เป็นประกาย
“แน่นอน ฉัน…ฉันจะไปถามหลินหยาง ดูว่าเขายังเหลือเลือดวิญญาณลั่วหลินหรือเปล่า ถ้าหากยังเหลือ ฉันจะขอมาให้พวกคุณ!”
“ดี! ดี! ดีมาก! ฮ่าฮ่า คุณรีบไปเดี๋ยวนี้เลย ถ้าหากมีรีบเอามาให้พวกเราเดี๋ยวนี้ ถ้าหากพวกเราได้รับเลือดวิญญาณลั่วหลิน คุณก็ไปบอกให้เขายกเลิกการขออนุญาตประลองทักษะการแพทย์เป็นตายเองก็แล้วกัน” เสวียเซียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
หลิวซือหรูรีบส่ายหัว “ศิษย์พี่เสวีย ฉันหวังว่าพวกคุณจะเป็นฝ่ายยกเลิก”
รอยยิ้มของคนทั้งสองแข็งทื่อ
“บัดซบ คุณพูดอะไรนะ?” หลี่เถาโกรธมาก เธอกระชากคอเสื้อของหลิวหรูซือ ตะคอกด้วยความโกรธ “ให้พวกเราเป็นฝ่ายยกเลิก? คุณรู้ผลที่ตามมาหรือเปล่า?”
“ศิษย์น้องหลิว ผมหวังว่านี่เป็นแค่การพูดเล่น!” เสวียเซียงหรี่ตาลง ในแววตาเต็มไปด้วยเจตนาแห่งการฆ่า
“ศิษย์พี่ ฉันไม่ได้กำลังล้อเล่น คุณเป็นศิษย์พี่ คุณไปขอยกเลิกการประลองครั้งนี้กับเบื้องบน ขอให้อาวุโสช่วยขอความเห็นใจ บอกพวกเขาว่าคุณทำแบบนี้กับศิษย์น้องไม่ลง จึงขอเป็นฝ่ายยกเลิก พวกอาจารย์ไม่มีทางไล่คุณออกแน่นอน” หลิวหรูซือรีบพูด
“แต่การตัดเส้นเอ็นล่ะ? นี่เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้! และไม่มีข้อยกเว้น!” หลี่เถาพูดด้วยความโกรธ
“ด้วยทักษะการแพทย์ของสำนักสวรรค์นิรันดร การรักษาเส้นเอ็นแขนขาไม่ใช่เรื่องยาก! ศิษย์พี่ คุณได้รับเลือดวิญญาณลั่วหลินหนึ่งหยด แบบนี้มันยังไม่คุ้มอีกเหรอ?” หลิวซื่อหรูกัดฟันพูด
“คุณ! นางแพศยา!”
หลี่เถาโกรธอย่างสมบูรณ์แล้ว เธอเหวี่ยงฝ่ามือใส่ใบหน้าของหลิวหรูซือ
เพี๊ยะ!
หลิวหรูซือไม่ได้หลบ และไม่คิดจะป้องกัน
กลับกัน หลังจากเธอโดนตบแล้วพูดขึ้น “ศิษย์พี่! นี่เป็นวิธีเดียว ถ้าหากพวกคุณต้องการเลือดวิญญาณลั่วหลินก็ต้องทำแบบนี้!”
“คุณ! !” หลี่เถายกแขนขึ้นอีกครั้ง แต่โดนเสวียเซียงขวางเอาไว้
“ศิษย์น้อง ใจเย็นก่อน ที่เธอพูดมาก็มีเหตุผล นั่นเป็นถึงเลือดวิญญาณลั่วหลิน พวกเราจะพลาดโอกาสนี้ได้เหรอ?” เสวียเซียงพูดอย่างยิ้มแย้ม
“ศิษย์พี่ ความหมายของคุณคือ…”
“ดูก่อนว่าศิษย์น้องหลิวมีความจริงใจพอหรือเปล่า!”
เสวียเซียงยิ้มแล้วพูด “ศิษย์น้องหลิว เป็นเพราะคุณทำให้พวกเราเสียเวลาไปไม่น้อย ตอนนี้คุณยังจะให้พวกเราแบกรับความเจ็บปวดของการตัดเส้นเอ็น! ถ้าหากคุณไม่มีความจริงใจเลย จะให้พวกเราเชื่อคุณได้ยังไง?”
“ศิษย์พี่ต้องการอะไร?”
“ง่ายมาก! คุณคุกเข่าลงลอดหว่างขาของศิษย์น้องหลี่ก็พอ! แค่แสดงให้เห็นความจริงใจนิดหน่อยก็พอ!” เสวียเซียงหรี่ตาลงพูด
คำพูดประโยคนี้ทำให้หลี่เถารู้สึกพึงพอใจมาก
สีหน้าของหลิวหรูซือกลับซีดมาก
นี่เป็นการเหยียดหยาม!
ทว่าเธอแค่ลังเลสักพัก จากนั้นพยักหน้า “ศิษย์พี่ ฉันตกลง!”
“งั้นก็รีบเลย!”
หลี่เถารีบแยกขาออกจากกัน
หลิวหรูซือก้มศีรษะต่ำ ลังเลสักพัก จากนั้นเริ่มลอดผ่านหว่างขาของหลี่เถา
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”
คนทั้งสองระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที
ค่ำคืนอันเงียบสงบราวกับถูกทำลายด้วยเสียงหัวเราะของพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...