สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1417

หลินหยางลงมือ ย่อมไม่มีความปราณี

เข็มนี้ดูธรรมดา แต่มันไปกระตุ้นเข็มเงินทั้งหมดที่อยู่บนร่างกายของชวี่ช่ายกวน

กลไกการทำงานของร่างกายถูกทำลาย อวัยวะภายในแทบระเบิด กระดูกและกล้ามเนื้อได้รับความเสียหาย

ปัง!

เขาล้มลงไปด้านหลังอย่างแรง

แม้ภายนอกไม่มีร่องรอยของบาดแผล แต่ชวี่ช่ายกวนในตอนนี้แม้แต่เทวดาก็ช่วยไม่ได้แล้ว!

“ช่ายกวน!”

ทางด้านของเจ้าตำหนักเจิ้งคำราม จากนั้นพุ่งเข้าไปประคองชวี่ช่ายกวน

ทว่าทันทีที่สัมผัสโดน เขาเข้าใจสถานการณ์ของชวี่ช่ายกวนทันที

ไม่รอดแล้ว

ในแววตาของเจิ้งถงหยวนเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!

“ศิษย์พี่!”

“ศิษย์พี่ชวี่!”

ทางด้านของหลี่เถาและคนอื่นรีบตะโกน

สีหน้าของอาวุโสสามเคร่งขรึมลง เขามองดูภาพนี้โดยไม่พูดอะไร

สีหน้าของอาวุโสห้าก็ดูเต็มเปี่ยมล้นไปด้วยอารมณ์

ไม่มีใครคาดคิด หลินหยางกล้าลงมือในสถานการณ์แบบนี้!

การกระทำของเขาไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าเจ้าตำหนักเจิ้งต่อหน้าผู้คน!

เป็นแค่ลูกศิษย์ที่ถูกไล่ออกจากสำนัก! ถึงขั้นกล้าเป็นศัตรูกับเจ้าตำหนัก!

ตกลงหมอนี่กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

ลมหายใจของทุกคนหยุดชะงัก มองหลินหยางด้วยความเหลือเชื่อ

เจ้าตำหนักเจิ้งตั้งสติได้ เขาโกรธอย่างสมบูรณ์แล้ว

“บัดซบ! รนหาที่ตาย!”

เขาวางร่างของชวี่ช่ายกวนลงพื้น จากนั้นชกหมัดไปทางหลินหยาง

บนหมัดของเขามีพลังพิษที่น่าสะพรึงกลัวแฝง

หลินหยางหรี่ตาลง รีบกระโดดถอยหลังพร้อมกับยกมือขึ้นต้านทาน

ปัง!

หมัดกระแทกใส่แขนของหลินหยาง พลังพิษระเบิดกลายเป็นหมอก

หลินหยางถอยหลังไปสิบกว่าก้าว หยุดแล้วก้มหน้ามอง

เขาพบว่าบนแขนของตนเองมีรอยกำปั้นสีดำปรากฏขึ้น

มันคือพิษของเจ้าตำหนักเจิ้ง!

ต้องยอมรับว่าการดำรงอยู่ระดับห้าวังสิบตำหนักของสำนักสวรรค์นิรันดรน่าตกใจมาก! พลังพิษของหมัดนี้แม้แต่ร่างกายของเขาก็ต้านทานไม่ไหว

แต่หลินหยางไม่ได้กลัว เขาใช้ร่างเทพยุทธโดยตรง

ตอนนี้ไม่ใช่การประลองทักษะการแพทย์เป็นตาย หลินหยางสามารถใช้ทักษะการต่อสู้ ร่างเทพยุทธบวกกับร่างกายที่มีภูมิคุ้มกันพิษ เพียงพอที่จะขับพิษเหล่านี้ออกจากร่างกายของเขา

หลินหยางสะบัดแขน จ้องเจ้าตำหนักเจิ้งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุร้าย “เจ้าตำหนัก! นี่คุณคิดจะรังแกเด็กเหรอ?”

“คุณฆ่าลูกศิษย์ของผม! ผมจะให้คุณลงไปอยู่เป็นเพื่อนลูกศิษย์ของผม!”

เจิ้งถงหยวนโกรธจนถึงขีดสุด เขาส่งเสียงคำรามแล้วพุ่งเข้าไปอีกครั้ง

นิสัยของหลินหยางก็ไม่ใช่คนดีอะไร! อีกฝ่ายบีบคั้นกันถึงขนาดนี้ จะให้เขาอดทนได้อย่างไร?

“เจ้าตำหนักเจิ้ง! คุณอย่าคิดว่าคุณเป็นเจ้าตำหนักแล้วผมจะกลัวคุณ!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา จากนั้นเตรียมตัววัดความสูงต่ำกับเจ้าตำหนักคนนี้

แต่ในตอนนั้นเอง ชิวซ่านที่อยู่ด้านหลังพุ่งเข้ามา เธอจับแขนของหลินหยาง พูดด้วยความร้อนใจ “พี่หลิน คุณบ้าไปแล้วเหรอ? หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

“ชิวซ่าน?” หลินหยางขมวดคิ้ว ในขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง อาวุโสสามที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็เอ่ยปากพูดขึ้นเช่นกัน

“เจ้าตำหนักเจิ้ง! อย่าทำอะไรส่งเดช! คนตายไปแล้วไม่สามารถฟื้นคืน เชิญคุณกลับไปไว้ทุกข์เถอะ!” อาวุโสสามเดินเข้ามาพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

“อาวุโสสาม…” เจ้าตำหนักเจิ้งกัดฟัน จ้องหลินหยางด้วยความเจ็บปวด “เขาฆ่าลูกศิษย์ของผมต่อหน้าต่อตาผม! มันเป็นการตบหน้าผม! อาวุโสสาม! วันนี้ถ้าผมไม่ได้สั่งสอนเขา ผมเจิ้งถงหยวนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?”

ทันทีที่พูดจบ มีลูกศิษย์โดยรอบลุกขึ้นยืนไม่น้อย

“ลงโทษหลินหยาง!”

“ลงโทษหลินหยาง!”

“ลงโทษหลินหยาง!”

....