สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1455

หัวหน้าเหว่ยยิ้มเล็กน้อย หลังจากนั้นหันไปมองทางจูปี้หรู เอ่ยปากพูด “เจ้าศาลสหลัว ลูกศิษย์ทั่วไปไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนคนนี้! เอาแบบนี้ก็แล้วกัน คุณลองสู้กับเขาสักสองสามกระบวนท่า ให้เขาลองสัมผัสวิชาศิลปะการต่อสู้ของสำนักสวรรค์อินทนิลหน่อย!”

“หา? ผม?”

เจ้าศาลาหลัวสะดุ้ง อุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ทำไม? ไม่สะดวกเหรอ?” หัวหน้าเหว่ยถามด้วยความประหลาดใจ

“คือว่า…”

“หัวหน้าเหว่ย คุณอย่าไปทำให้เจ้าศาลาหลัวลำบากใจเลย! ก่อนหน้านี้เขาเคยสู้กับหลินหยางแล้ว! แต่ปรากฏว่าโดนหมัดของหลินหยางเข้าไปถึงกับร่วง! เกรงว่าเขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินหยางเหมือนกัน!”

ในตอนนั้นเอง มีคนคนหนึ่งเดินเข้ามา

ทุกคนหันไปมอง

“ลุงจิ่ว?”

“คำนับท่านทั้งหลาย” ลุงจิ่วยกมือขึ้นคำนับ

“ลุงจิ่ว คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ยิ่งไปกว่านั้น…ทำไมถึงดูสะบักสะบอมแบบนี้?” เจิ้งฮั่นซานรีบถาม

“เห้อ เรื่องไร้สาระอย่าพูดถึงเลยดีกว่า รีบจัดการปัญหาตรงหน้าก่อนเถอะ! หัวหน้าเหว่ย อาจารย์ของซินเจี้ยน…คนคนนี้ไม่ธรรมดา! ดูถูกไม่ได้เด็ดขาด!” ลุงจิ่วพูด

“ลุงจิ่วหมายความว่ายังไง”

“ผมคิดว่าไม่ควรจัดการเรื่องนี้ด้วยกันใช้กำลัง ทำไมไม่นั่งลงคุยกัน? ปรับความเข้าใจกันอย่างสันติ?” ลุงจิ่วยิ้มแล้วพูด

“ปรับความเข้าใจกันอย่างสันติ? จะเป็นไปได้ยังไง?” หัวหน้าเหว่ยพูดอย่างไม่สบอารมณ์ทันที “คนคนนี้ทำร้ายลูกศิษย์ของสำนักสวรรค์อินทนิลตั้งมากมาย จะให้ปรับความเข้าใจกันอย่างสันติ? ลุงจิ่ว! ถ้าหากคุณกลัวก็ยืนดูอยู่ด้านข้าง ผมจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง”

สีหน้าของลุงจิ่วเปลี่ยนไปทันที “หัวหน้าเหว่ย…”

“ไม่ต้องพูดมากแล้ว!” หัวหน้าเหว่ยรีบยกแขนขึ้น “ท่านเจิ้ง! คุณยินดีสั่งสอนไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำคนนี้หรือเปล่า?”

“ผม?” เจิ้งฮั่นซานอึ้งเล็กน้อย

“สะดวกหรือเปล่า?”

“เรื่องนี้…ไม่มีปัญหา…”

“ในเมื่อเป็นแบบนั้น เชิญเลย!” หัวหน้าเหว่ยพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

เจิ้งฮั่นซานลังเลสักพัก แต่ก็ยังเดินออกไป…

เห็นเจิ้งฮั่นซานก้าวออกมา หลินหยางยิ้มโดยตรง

“พวกคุณดูถูกผม คำก็ไอ้หนุ่ม สองคำก็ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ตอนนี้กลับไม่กล้าส่งลูกศิษย์ออกมาสู้กับผม แต่ส่งเจิ้งฮั่นซานออกมาแทน! แบบนี้ไม่เท่ากับดึงผมขึ้นไปอยู่ระดับเดียวกับพวกคุณหลอกเหรอ?”

“เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว! ”

“ได้!”

เจิ้งฮั่นซานสูดหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นกำหมัดแน่น หรี่ตาลงจ้องหลินหยาง “น้องหลิน อย่าหาว่าผมรังแกเด็กเลย! ที่นี่คือสำนักสวรรค์อินทนิล! ผมจะอยู่เฉยไม่ได้!”

“ท่านเจิ้ง ผมอยากลองสู้กับคุณมาสักพักแล้ว! พวกลูกศิษย์ของคุณไม่อยู่ในสายตาของผม บางทีอาจจะมีแต่คุณเท่านั้น ที่สามารถปลุกเจตจำนงแห่งการต่อสู้ของผม!” หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ สายตาที่เฉยเมยของเขา ในที่สุดก็ดูจริงจังมากขึ้น

ทว่าคำพูดประโยคนี้กลับเป็นเหมือนมีดที่แหลมคม!

“ไอ้เวร! อวดดีเกินไปแล้ว!”

“เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร?”

“อีกเดี๋ยวเขาได้นอนเหมือนสุนัขตายอยู่บนพื้นแน่! ให้เขาปากเก่งไปก่อนเถอะ!”

เหล่าลูกศิษย์ด่าทอด้วยความโกรธ

จูปี้หรูโดนโดนประคองลุกขึ้น เธอก็กัดฟันแน่นจ้องหลินหยางเช่นกัน “รอก่อนเถอะ! ลูกสุนัข! หลังจากท่านเจิ้งจัดการคุณ! ฉันจะถลกหนังของคุณออกมาให้หมด!”

มีเสียงด่าทอดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

แต่หลินหยางไม่ใส่ใจ

ส่วนเจิ้งฮั่นซานกลับมีเจตจำนงแห่งการต่อสู้ที่เปี่ยมล้น

“ปลุกเจตจำนงแห่งการต่อสู้ของคุณ? ในสายตาของคุณ ผมเป็นได้แค่นี้เองเหรอ? ได้! งั้นผมจะให้คุณได้เห็นความสามารถของผม!”

เขาตะคอกเสียงดัง จากนั้นวิ่งไปทางหลินหยางอย่างกะทันหัน!

เจิ้งฮั่นซานไม่ได้วิ่งเร็ว

แต่…

เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังที่ไร้ขีดจำกัด!

พื้นดินถึงกับสั่นสะเทือน

พื้นผิวน้ำของทะเลสาบหงส์แดงเกิดเป็นระลอกคลื่น…

ต้องยอมรับว่าเจิ้งฮั่นซานเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดา เพียงแค่เขาโคจรลมปราณ คนที่อยู่โดยรอบถึงขั้นรู้สึกกดดัน หายใจไม่ออก

และทันทีที่เขาเคลื่อนไหว หลินหยางสามารถสัมผัสได้ว่าเขาถูกพันธนาการ!

ลมปราณที่อยู่โดยรอบถาโถมเข้ามาหาเขา ทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหว

เจิ้งฮั่นซานพุ่งเข้าไปราวกับขุนเขาลูกใหญ่

ดุดันไม่อาจต้านทาน!

“หมัดทำลายมังกร!”

เจิ้งฮั่นซานคำราม ชกหมัดออกไป

พลังหมัดสะท้านสวรรค์!

ฉีกอากาศแยกออกจากกัน!

ล็อคเป้าไปที่ศีรษะของหลินหยางโดยตรง!

ทุกคนกลั้นหายใจ มองดูภาพตรงหน้า