สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1473

คนของหออักษรเจียงเซียงคิดไม่ถึงแน่นอนว่าหลินหยางมีร่างเทพยุทธในตำนาน!

ถ้าหากเป็นเช่นนี้ พวกเขายังจะสู้ไปเพื่ออะไร!

ไม่เพียงแต่พวกเขา คนของสำนักสวรรค์ส่วนใหญ่ก็ไม่รู้เรื่องนี้

เจียงซูหงไม่อยากเชื่อ เธอเบิกตากว้างมองหลินหยาง ยกแขนขึ้นอย่างกะทันหัน จากนั้นกว้างเข็มเงินใส่กลางหว่างคิ้วของหลินหยาง

ทว่า…

ติง…

เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น

เข็มเงินกระแทกใส่กลางหว่างคิ้วของหลินหยาง ราวกับกระแทกใส่แผ่นเหล็ก เข็มเงินหักเป็นสองท่อนโดยตรง ตกลงสู่พื้นอย่างเชื่องช้า

เจียงซูหงตกตะลึง

เธอมองเข็มเงินสองท่อนที่ตกอยู่บนพื้นด้วยสายตาเหม่อลอย หลังจากนั้นกัดฟันแน่นสะบัดข้อมืออีกครั้ง

ฟิ้ว!

เข็มเงินบินออกไปอีกเล่ม

ทว่าผลลัพธ์ที่ได้…ยังคงทำให้ผู้คนรู้สึกสิ้นหวัง

ทันทีที่กระแทกใส่ร่างกายของหลินหยาง มันหักเป็นสองท่อนอีกครั้ง!

เห็นภาพนี้ เจียงซูหงไม่กล้าสงสัยอีกแล้ว

เธอรู้ดีว่าตนเองมีพลังแค่ไหน และรู้จักเข็มเงินของตนเองเป็นอย่างดี แต่มันกลับไม่สามารถทะลวงร่างกายของหลินหยาง

ถึงอีกฝ่ายไม่ใช่ร่างเทพยุทธ แต่มันก็ใกล้เคียงแล้ว!

“หัวหน้าอาจารย์เจียง จะต่อหรือเปล่า?”

ในตอนนั้นเอง หลินหยางเดินเข้ามาถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

เจียงซูหงอ้าปาก สมองว่างเปล่าไปหมด หันไปมองทางหลินหยาง ไม่รู้ควรตอบอย่างไรดี

“หลินหยาง คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”

อาวุโสสองรีบก้าวออกมากวาดสายตามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า

“วางใจได้อาวุโสสอง ผมไม่เป็นอะไร” หลินหยางพยักหน้า

“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”

อาวุโสสองหันไปพูดกับเจียงซูหง “หัวหน้าอาจารย์เจียง! ลูกศิษย์ของผมน่าจะ…ชนะแล้วมั้ง? คราวนี้คุณยังมีอะไรจะพูดอีกหรือเปล่า?”

ในขณะที่กำลังพูด แม้กระทั่งอาวุโสสองก็แทบตอบสนองพฤติกรรมของตนเองไม่ทันด้วยซ้ำ

เมื่อกี้ยังตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง หลินหยางกลับพลิกสถานการณ์อย่างกะทันหัน

ความแตกต่างระดับนี้ ทำให้เขาไม่สามารถยอมรับความจริง

“ฉัน…ฉันไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว!” เจียงซูหงกัดฟัน มองดูลูกศิษย์ที่นอนอยู่บนพื้น เธอไม่ยอมแพ้ไม่ได้

“ดังนั้นหนังสือเป็นตาย…ถือเป็นโมฆะแล้วใช่หรือเปล่า?” ลูกศิษย์คนหนึ่งรีบถาม

เจียงซูหงกําหมัดกัดฟันแน่น

แต่ท้ายที่สุดเธอก็พยักหน้า ตะคอกด้วยความโกรธ “ใช่!”

“เยี่ยม!”

“เยี่ยมไปเลย!”

ลูกศิษย์ของวังเวหาตะโกนออกมาด้วยความดีใจทันที!

อาวุโสสองก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเช่นกัน เขาหันไปพูด “หลินหยาง ขอบคุณมาก ครั้งนี้โชคดีที่มีคุณอยู่”

“อาวุโสสองไม่ต้องเกรงใจ” หลินหยางพยักหน้าเล็กน้อย

“อาวุโสสอง คุณร้ายกาจมาก คิดไม่ถึงว่าจะมีลูกศิษย์ที่ครอบครองร่างเทพยุทธแบบนี้! บอกฉันได้หรือเปล่าว่าคุณทำได้ยังไง?” เจียงซูหงพูดเสียงแหบ

“เรื่องนี้…คงบอกไม่ได้” อาวุโสสองพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

อันที่จริงเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน

เพราะด้วยวัยของหลินหยางมันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถครอบครองร่างเทพยุทธ

ในมุมมองของเจียงซูหง หลินหยางไม่มีทางครอบครองร่างเทพยุทธของจริง ที่เขาบอกว่าเป็นร่างเทพยุทธ ก็แค่ต้องการข่มขวัญเธอเท่านั้น แต่ถึงมันจะเป็นของปลอมก็ตาม ความแข็งแกร่งทางด้านร่างกายของหลินหยางยังคงน่าสะพรึงกลัวมาก เจียงซูหงคิดว่าอาวุโสสองต้องใช้สมบัติทางธรรมชาติที่ล้ำค่ากระตุ้นความแข็งแกร่งของหลินหยางแน่นอน

“ไม่พูดเหรอ? ช่างเถอะ นี่เป็นความลับของพวกคุณ ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด แต่น่าเสียดาย ลูกศิษย์ที่เพียบพร้อมแบบนี้กลับโดนพิษเป็นรุมเร้า น่าเสียดายจริงๆ” เจียงซูหงหรี่ตาลงพูด

ทันทีที่สิ้นเสียง หลินหยางไออย่างกะทันหัน ยิ่งไปกว่านั้นยังกระอักเลือดออกมาจากปากเล็กน้อย

“หลินหยาง!”

อาวุโสสองรีบตะคอก จากนั้นช่วยฝังเข็มให้หลินหยาง

“อาวุโสสอง ผมไม่เป็นอะไร” หลินหยางรีบพูด