สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1485

“ลูกกลอนอายุยืน?”

หลินหยางงงเป็นไก่ตาแตก “มันคืออะไร?”

“เจ้าสำนักเย่หรานเทียนใช้ทั้งชีวิตเพื่อหลอมยาเม็ดนี้! ก่อนตายเขาบอกกับทุกคนในสำนัก เขาเก็บลูกกลอนอายุยืนไว้หนึ่งเม็ดเพื่อมอบให้กับคนรุ่นหลัง ถ้าหากมียาเม็ดนี้ สามารถรับประกันความรุ่งโรจน์ของสำนักสวรรค์นิรันดรพันปี! แต่เขากลับไม่ได้บอกว่าเขาเก็บยาเม็ดนี้ไว้ที่ไหน! เขาพูดเพียงคำพูดประโยคเดียวก่อนตาย ‘ทำลายกฎเกณฑ์’ คิดไม่ถึงว่าเขาจะนำยาเม็ดนี้มาเก็บไว้ในโลงศพของตัวเอง…” อาวุโสใหญ่แทบกระอักเลือดแล้ว

หลายปีมานี้ ผู้คนมากมายเพื่อลูกกลอนอายุยืนคนซอกทุกมุมของสำนักสวรรค์นิรันดร แม้แต่อาวุโสรุ่นก่อนก็เคยสั่งให้คนทั้งสำนักช่วยกันหา

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะค้นหายังไง สุดท้ายก็ไม่มีใครกล้าไปเปิดโลงศพของเย่หรานเทียน!

เพราะนั่นเป็นโลงศพของเจ้าสำนักสวรรค์นิรันดรรุ่นแรก!

ค่อยกล้าแตะต้อง ก็เท่ากับคนคนนั้นดูหมิ่น!

แต่ตอนนี้ดูเหมือนคำพูดของเขามันชัดเจนอยู่แล้ว!

ทำลายกฎเกณฑ์!

เย่หรานเทียนบอกทุกคนแล้วว่าลูกกลอนอายุยืนอยู่ที่ไหน แต่ไม่มีใครกล้าลงมือทำ!

จนกระทั่งหลินหยางลองผิดลองถูกได้รับยาเม็ดนี้

“ผู้กล้ามากมายของสำนักสวรรค์นิรันดรออกตามหายาวิเศษเม็ดนี้ แต่คิดไม่ถึงคนที่ได้ครอบครองมันกลับเป็นลูกศิษย์ทรยศของสำนัก…นี่ก็คือชะตากรรมของสำนักสวรรค์นิรันดรเหรอ? นี่ก็คือชะตากรรมของผมเหรอ?”

อาวุโสใหญ่กัดฟันแน่น สีหน้าบิดเบี้ยว ความรู้สึกสับสนในใจไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูด

“ดูเหมือนโชคของผมจะไม่เลว อาวุโสใหญ่ เลือดวิญญาณลั่วหลินทั้งสามสิบหยดคุณคงเอาไปไม่ได้แล้ว”

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

อาวุโสใหญ่กำหมัดแน่น สายตาจ้องหลินหยางด้วยความอาฆาต

ฟิ้ว!

ในตอนนั้นเอง อาวุโสใหญ่เคลื่อนไหวอีกครั้ง!

แต่…เขาไม่ได้จู่โจมใส่หลินหยาง แต่หันหลังแล้วพุ่งไปทางโถงทางเดินของสุสานแทน!

อาวุโสใหญ่คิดจะหนี!

“หลังผมออกจากที่นี่ ผมจะไปรายงานเจ้าสำนักเดี๋ยวนี้ ผมจะใช้กำลังของทั้งสำนักสวรรค์นิรันดรมาปิดล้อมคุณ! ถึงคุณมีลูกกลอนอายุยืน มันก็ยากที่จะช่วยคุณ!”

อาวุโสใหญ่ครุ่นคิด พยายามพุ่งไปข้างหน้าอย่างสุดชีวิต

แต่ในตอนนั้นเอง มีมือข้างหนึ่งยื่นมือกระชาไหล่เขาจากด้านหลัง

“อะไร?” ลมหายใจของอาวุโสใหญ่หยุดชะงัก

“คุณจะไปไหน? อาวุโสใหญ่! คุณยังไม่ได้เอาเลือดวิญญาณลั่วหลินไปเลย?”

ทันทีที่สิ้นเสียง มือข้างนั้นออกแรงอย่างกะทันหัน โยนอาวุโสใหญ่ไปทางด้านหลัง

ฟิ้ว!

ร่างกายของเขาลอยกระเด็นออกไปกระแทกใส่โลงศพสามโลงจนพลิกคว่ำ จากนั้นกลิ้งอยู่บนพื้นหลายตลบแล้วจึงหยุดลง

ตอนที่เขาตั้งสติได้ หลินหยางมายืนอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว

สีหน้าของอาวุโสใหญ่ซีดเซียวจนถึงขีดสุด

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบว่าลูกศิษย์ที่แทบไม่เคยได้ยินชื่อคนนี้…น่าสะพรึงกลัวถึงเพียงนี้…

อึก

ดื่มชาหมดไปอีกถ้วย

อาวุโสสามวางถ้วยชาลง ขมวดคิ้วมองประตูใหญ่

“อาวุโสสาม อาวุโสใหญ่เข้าไปเกือบชั่วโมงแล้ว ทำไมเขาถึงยังไม่ออกมา?” เจิ้งถงหยวนหันไปถามด้วยความประหลาดใจ

“ไม่ต้องรีบร้อน รออีกสักพักเถอะ” อาวุโสสามพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

แต่ถึงปากจะพูดแบบนี้ ในใจของเขาก็กำลังคิดแบบนี้เช่นกัน

อาวุโสใหญ่เข้าไปนานเกินไปแล้ว

ก็แค่เข้าไปเอาเลือดวิญญาณลั่วหลิน ทำไมถึงใช้เวลานานขนาดนี้?

ตามหลัก แค่สิบนาทีก็น่าจะพอแล้ว

หรือว่าเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดขึ้นข้างใน?

เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!

อาวุโสใหญ่เป็นคนระดับไหน จะเกิดเรื่องไม่คาดคิดได้อย่างไร? เขารู้จักสุสานสวรรค์อย่างดี กลไกที่อยู่ด้านในไม่สามารถทำอะไรเขา

ในเมื่อกลไกทำอะไรเขาไม่ได้ หรือว่า…หลินหยาง?

นึกถึงตรงนี้ อาวุโสสามทนไม่ไหวจนหัวเราะ

ความคิดที่ฟุ้งซ่านเช่นนี้ พูดออกไปก็คงจะไม่มีใครเชื่อ

ช่างเถอะ! รออีกสักพักดีกว่า

อาวุโสสามส่ายหัว

แต่ในตอนนั้นเอง มีลูกศิษย์คนหนึ่งวิ่งเข้ามา

“อาวุโสสาม เจ้าตำหนักทุกท่าน เกิดเรื่องแล้ว!” ลูกศิษย์คนนั้นพูดด้วยความร้อนใจ

“เกิดเรื่อง?”

ทุกคนอึ้ง