สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1522

ซูเหยียนหมดหวังลงอย่างสมบูรณ์

ประธานหลินแสดงให้เห็นว่ากำลังตั้งตัวเป็นศัตรูกับกลุ่มธุรกิจซางเหมิง!

แย่แล้ว!

ทั้งหมดต้องพังแน่ๆ!

ซูเหยียนถอยหลังสองสามก้าวและทรุดตัวนั่งลงกับพื้น น้ำตาไหลออกมาราวกับน้ำพุ

เธออดทนกับความอับอายและความยากลำบากมามาก เธอคิดอยากขอร้องและยอมทำตาม อยากปกป้องชีวิตและความปลอดภัยของคนรอบตัว อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป แต่มาวันนี้ ทั้งหมดกลับพังลงไปกับตา

"โทษฉันเอง ถ้าฉันบอกถึงอำนาจและความสามารถของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงให้ประธานหลินฟังทั้งหมด เพื่อให้ประธานหลินคิดให้รอบคอบก่อน เขาก็คงไม่ประมาทพูดออกไปแบบนี้ เป็นความผิดของฉันเอง!"

ซูเหยียนกุมจับศีรษะของตัวเองและร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด

"เสี่ยวเหยียน คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?" หลินหยางประคองซูเหยียนลุกขึ้นและถามไถ่

ซูเหยียนส่ายหน้าและไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไปดี

"คุณรอผมเดี๋ยวนะ รอผมจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จ แล้วผมจะส่งคุณกลับไป"

หลินหยางกล่าวน้ำเสียงเรียบ จากนั้นเดินไปทางอี้เซียนเทียน

"หมอเทวดาหลิน ผมดูไปแล้วคุณไม่ใช่คนที่ฉลาดสักเท่าไรนะ คุณคิดว่าสุนัขรับใช้เหล่านี้สามารถไว้ชีวิตของคุณไว้อย่างนั้นเหรอ?" อี้เซียนเทียนหัวเราะและมองไปยังคนที่อยู่รอบๆ

"สุนัขรับใช้?"

"กล้าดียังไงมาดูถูกพวกเราแบบนี้!"

"รนหาที่ตาย!"

ลูกน้องที่มาด้วยต่างพากันโมโห

หยวนซิงพูดขึ้นมาด้วยความโกรธ "ผมใช้ชีวิตมาเกือบร้อยปี แต่ไม่เคยมีใครกล้าพูดว่าผมเป็นสุนัขรับใช้มาก่อน!"

"ฮึ! ตอนนี้ก็ถือว่ามีแล้วไม่ใช่เหรอ!"

อี้เซียนเทียนหัวเราะและกล่าว "เอาแบบนี้แล้วกัน หมอเทวดาหลิน เรามาพนันกัน ถ้าคนของคุณจัดการผมได้แม้เพียงปลายผม! เรื่องนี้ก็จบลง ผมสัญญาว่ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับบริษัทหยางหัวของคุณแม้แต่นิดเดียว! เป็นยังไงบ้าง?"

"จริงเหรอ?"

ซูเหยียนดีใจ

"แน่นอน ทุกคำที่ผมพูดออกไป ผมทำได้เสมอ!" อี้เซียนเทียนหัวเราะเย้ยหยัน

"ประธานหลิน!" ซูเหยียนรีบหันไปมองหลินหยางด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง

หลินหยางกลับพูดออกมา "คุณไม่สามารถตัดสินใจแทนกลุ่มธุรกิจซางเหมิงได้ และเรื่องนี้ไม่ใช่แค่คุณพูดว่าไม่แตะต้องก็สามารถทำได้แบบนั้น ต่อให้ผมจัดการคุณได้! คุณก็ไม่มีทางทำตามที่สัญญาเอาไว้ แต่มันไม่สำคัญหรอก เพราะไม่ว่ายังไงวันนี้คุณไม่มีทางเดินออกไปจากเจียงเฉินแน่ๆ!"

"นั่นก็ไม่เสมอไปหรอก" อี้เซียนเทียนหัวเราะ

หลินหยางไม่พูดอะไรและโบกมือเบาๆ

จากนั้นทุกคนก็พุ่งเดินหน้าเข้าไปหาอี้เซียนเทียน

"จัดการเขาซะ!"

"ลงมือ!"

ทุกคนต่างคำรามและพุ่งเข้าไปราวกับเสือและหมาป่า

อี้เซียนเทียนยืนอยู่กับที่ไม่หนีไปไหน

และเมื่อคนเหล่านี้เพิ่งจะเข้าไปใกล้

ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง...

หลังจากเกิดเสียงดังขึ้น จากนั้นก็มองเห็นคนจำนวนหนึ่งที่พุ่งไปหาอี้เซียนเทียนถูกโจมตีอย่างหนัก แต่ละคนล้วนกระเด็นออกไปและตกลงพื้นจถึงขึ้นเป็นลมหมดสติไป

"อะไรกัน?"

คนที่อยู่รอบๆ ต่างพากันตกตะลึง

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

อี้เซียนเทียนลงมือแล้วเหรอ?

หรือว่าอี้เซียนจะเป็นยอดฝีมือที่ไม่มีใครรู้?

"อี้เซียนเทียนเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น หรือพูดอีกอย่างก็คือเป็นเพียงนักธุรกิจธรรมดาที่ไม่มีศิลปะการต่อสู้อะไร" หลินหยางสัมผัสได้และพูดออกไป

"ทุกคนระวังตัวด้วย รอบตัวของอี้เซียนเทียนจะต้องมียอดฝีมือคอยคุ้มกันเขาไว้แน่ๆ!" หยวนซิงตะโกนขึ้นมา

"ยอดฝีมือ?"

ทุกคนต่างพากันตื่นตระหนก

"ฮ่าๆ หมอเทวดาหลินตาถึงจริงๆ ในเมื่อถูกคุณทายถูกแล้ว งั้นก็ออกมาแนะนำตัวให้ทุกคนรู้จักหน่อยแล้วกัน" อี้เซียนเทียนหัวเราะและพูดขึ้นมา

เมื่อพูดจบ

อู้ว!

ทันใดนั้นเงาดำก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของอี้เซียนเทียน

ทุกคนต่างพากันตกตะลึงอย่างมาก

พวกเขาแทบไม่รู้เลยว่าคนคนนี้ปรากฏตัวออกมาตั้งแต่เมื่อไร ราวกับถูกเสกขึ้นมาในอากาศ เหมือนกับผียังไงยังงั้น...

หลังจากสังเกต คนที่มาสวมชุดสีดำและสวมหมวกปิดบังใบหน้า ซึ่งพอจะเห็นได้ว่าใบหน้าที่อยู่ภายใต้หมวกนั้นอายุประมาณเจ็ดสิบปี