สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1530

"ดูไปแล้ว สมัชชาใหญ่ถูกคุณหลอกมาโดยตลอด พวกเขาคิดว่าคุณไม่มีพิษภัย แต่แค่สงสัยขึ้นมาเล็กน้อยเท่านั้นเอง แต่กลับคาดไม่ถึงว่ากลุ่มพิพากษาเทียนชี่และผู้ลงทัณฑ์จะถูกคุณควบคุมไว้ หมอเทวดาหลิน คุณแอบได้ลึกมากเลยนะ"

"ผู้นำไป๋พูดเป็นเล่นไป ตอนนี้ผมแค่อยากรู้ความคิดของคุณเท่านั้น" หลินหยางกล่าวเสียงเรียบ

"บอกฉันได้ไหมว่าคุณรู้ตำแหน่งของฉันได้ยังไง และทำไมต้องมาหารเรื่องฉันด้วย?" ไป๋ฮั่วสุ่ยจ้องไปที่เขาและกล่าว "ฉันจำได้ว่ากลุ่มธุรกิจซางเหมิงไม่ได้ไปเกี่ยวข้องอะไรกับคุณไม่ใช่เหรอ? ที่หมอเทวดาหลินกระทำการอุกอาจแบบนี้ ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ หรือว่า...ฉันอยากเป็นศัตรูกับสมัชชาใหญ่?"

"ผมไม่เคยคิดเป็นศัตรูกับสมัชชาใหญ่เลยสักนิด หนึ่งคือผมไม่มีความสามารถขนาดนั้น สองคือผมไม่มีความคิดจะทำแบบนั้น"

"แล้วหมอเทวดาหลินทำแบบนี้ทำไม?"

"คนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงคิดจะกำจัดผม ยังจะถามผมอีกเหรอว่าทำไม? ผู้นำไป๋คุณไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องน่าตลกบ้างเลยเหรอ?" หลินหยางพูดน้ำเสียงเรียบ จากนั้นหันไปส่งสัญญาณ

คนที่อยู่ข้างๆ จึงรีบยกมือขึ้น "เอาตัวเขามาเดี๋ยวนี้"

"รับทราบ!"

ไม่นาน ชายคนหนึ่งที่สวมชุดสูทก็ถูกลากเข้ามาด้วยสภาพสะบักสะบอม

"อี้เซียนเทียน?" เห็นได้ชัดว่าไป๋ฮั่วสุ่ยรู้จักคนคนนี้ จากนั้นเธอได้ขมวดคิ้ว

"สวัส...สวัสดีครับท่านผู้นำ..." อี้เซียนเทียนก้มศีรษะลง

ไป๋ฮั่วสุ่ยชำเลืองของเขาและหันไปทางหลินหยางและรู้สึกได้ถึงความผิดปกติอะไรบางอย่าง

"อี้เซียนเทียน เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมคุณถึงถูกหมอเทวดาหลินจับตัวไป? คุณไปที่เมืองเจียงเฉินงั้นเหรอ?" ไป๋ฮั่วสุ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"ครับ..." อี้เซียนเทียนเสียงสั่น

"ท่านถงเป็นคนจัดการเหรอ?"

"ใช่ครับ...ท่านผู้นำ เอ่อ...เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะท่านถงตัดสินใจเองคนเดียว...ผม...ผมก็หมดหนทางเหมือนกันครับ" อี้เซียนเทียนร้องไห้ออกมา

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง!" ไป๋ฮั่วสุ่ยพยักหน้าและแววตาของเธอเยือกเย็น "ท่านถงของเรามีความสามารถจริงๆ! เพื่อผลประโยชน์เพียงน้อยนิด แต่กลับหักหลังฉัน! งั้นข่าวที่ฉันกลับจากสมัชชาใหญ่ก็เป็นท่านถงที่บอกคุณ แล้วคุณก็บอกให้หมอเทวดาหลินรับรู้ใช่ไหม?"

"ท่านผู้นำไว้ชีวิตผมด้วย..." อี้เซียนเทียนร้องไห้ฟูมฟาย

"ไร้ประโยชน์ที่สุด"

ไป๋ฮั่วสุ่ยเงยหน้าไปพูดกับหลินหยาง "หมอเทวดาหลิน ฉันรู้แล้วว่าเรื่องเป็นมายังไง ฉันคิดว่าที่คุณคิดจะลงมือจัดการกับฉันคงเพราะท่านถงกำลังเตรียมที่จะลงมือกับหยางหัวใช่ไหม? งั้นเอางี้ฉันจะช่วยโทรไปบอกท่านถงว่าให้เขาหยุดโจมตีหยางหัว! แล้วเราก็จบกัน คุณปล่อยฉันไป เป็นยังไง?"

"คุณต้องโทรศัพท์ แต่ห้ามโทรหาท่านถง!"

"ทำไมเหรอ?"

"ท่านถงตั้งเป้ามาที่หยางหัวและได้เตรียมลงมือทุกอย่างพร้อมแล้ว หากคุณโทรเข้าไปตอนนี้ ท่านถงต้องรู้แน่ๆ ว่าคุณได้ถูกผมจับเป็นตัวประกัน" หลินหยางกล่าว

"อ้อ? งั้นแสดงว่าหมอเทวดาหลินไม่คิดจะปล่อยฉันไปน่ะสิ?"

"ผู้นำไป๋ คุณรู้ความลับผมมากขนาดนี้แล้ว ผมจะปล่อยคุณไปได้ยังไง? แบบนั้นหยางหัวของผมคงต้องเผชิญหน้ารับมือกับการโจมตีไม่สิ้นสุด? ฉะนั้นคุณคงจำเป็นต้องอยู่ที่เจียงเฉินระยะหนึ่ง"

"ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีทางเลือก"

"หากผู้นำไป๋ยอมให้ความร่วมมือ ผมสัญญาว่าคุณจะออกจากเจียงเฉินไปอย่างปลอดภัยแน่นอน"

"ฉันรู้ความลับของคุณมากมายขนาดนี้ คุณจะยอมปล่อยฉันไปง่ายๆ งั้นเหรอ?"

"ผู้นำไป๋ไม่เชื่อใจผมเหรอ! ผู้นำไป๋ ผมขอถามคุณว่าทักษะทางการแพทย์ของผมเป็นยังไงบ้าง?"

"จากรายงานข้อมูลที่ทางกลุ่มธุรกิจซางเหมิงตรวจสอบ นอกจากคนเหล่านั้นในสมัชชาใหญ่ บนโลกนี้ไม่มีใครสามารถเทียบเรื่องทักษะทางการแพทย์กับคุณได้เลย"

"ในเมื่อเป็นแบบนั้น ผู้นำไป๋ยังจะกังวลอะไรอีก? ตอนที่ผมปล่อยคุณไป ผมจะใช้ยาและการฝังเข็มเพื่อให้คุณลืมเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ไป ถ้าเป็นแบบนั้น ตอนที่พวกคุณเดินทางกลับไปจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วยซ้ำ ถ้าผมฆ่าพวกคุณ สมัชชาใหญ่จะต้องสืบเรื่องนี้อย่างถึงที่สุด และสุดท้ายก็ตรวจสอบมาถึงผม ถ้าเป็นแบบนั้น ผมคงต้องกลายเป็นศัตรูกับสมัชชาใหญ่เข้าจริงๆ สำหรับผมแล้ว วิธีนั้นเป็นการหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ? ฉะนั้นผู้นำไป๋วางใจได้ หากไม่ถึงที่สุดจริงๆ ผมไม่มีทางฆ่าคุณหรอก!"

"อ้อ? หมอเทวดาหลินก็มีวิธีการที่วิเศษแบบนี้ด้วยเหรอ?" ไป๋ฮั่วสุ่ยรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ทว่าแววตาคู่นั้นยังคงไม่เชื่อเท่าไรนัก

แต่ตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่น แม้แต่การสงสัยก็ทำไม่ได้

"ไปกันเถอะผู้นำไป๋!"

หลินหยางพูดเสียงเรียบและโบกมือขึ้น เพื่อสั่งให้คนนำตัวไป๋ฮั่วสุ่ยและคนอื่นๆ ขึ้นรถมุ่งหน้าเข้าไปในเจียงเฉิน

ระหว่างทาง หลินหยางยื่นโทรศัพท์ให้ไป๋ฮั่วสุ่ย

"ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าห้ามโทรหาท่านถงไม่ใช่เหรอ? คุณยื่นโทรศัพท์มาให้ฉัน ต้องการให้ฉันโทรหาใครงั้นเหรอ?" ไป๋ฮั่วสุ่ยถาม