สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1534

หลินหยางโกรธมาก

อยู่ดีๆ จะเกิดอะไรขึ้นกับกองถ่าย (หนังพยัคฆ์สงคราม) ขึ้นได้?

ไหนบอกว่าว่าใกล้จะถ่ายจบแล้ว?

ความปลอดภัยของกองถ่ายมีสวี่เทียนเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ส่งไปล้วนเป็นคนมีความสามารถจากสำนักฉีหลิน แต่ทำไมจู่ๆ กลับถูกลักพาตัวไปได้?

"เกิดเหตุขึ้นที่ไหนเหรอ? รู้ไหมว่าอีกฝ่ายเป็นใคร?" หลินหยางถาม

"ที่หมู่บ้านประมงชางไห่ เหมือนว่าคนที่ลักพาตัวไปจะเป็นชาวบ้านในหมู่บ้านประมงชางไห่ แต่...คนนั้นร้ายมาก คนที่คุณสวี่ส่งไปถูกเขาทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาลทั้งหมด ส่วนเราก็สู้อะไรไม่ได้เลย..."

"โอ้?" หลินหยางรู้สึกแปลกใจ

แม้แต่คนของสำนักฉีหลินก็สู้ไม่ได้?

งั้นหมู่บ้านประมงนี้คงไม่ธรรมดา...

"อีกฝ่ายมีจุดประสงค์อะไร?"

"เอ่อ...ไม่รู้ครับ ประธานหลิน ต้องแจ้งตำรวจไหมครับ?" ซ่งจิงถามอย่างระมัดระวัง

"ถ้าบอกว่าสำนักฉีหลินรับมือไม่ได้ งั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ตำรวจธรรมดาจะรับมือได้ คุณรีบส่งตำแหน่งที่อยู่มาให้ผม ผมจะไปเอง อ้อใช่ เสี่ยวหยูล่ะ? เธอเป็นยังไงบ้าง?" หลินหยางถาม

"เอ่อ? คุณ...คุณซู? เธอ..." ซ่งจิงพูดตะกุกตะกัก

สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปและน้ำเสียงของเขาก็เย็นชา "คุณอย่าบอกนะว่าเธอถูกจับตัวไป?"

"ประธานหลิน ตอนนั้นเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายมาก ผมก็เกือบจะถูกจับไป..." ซ่งจิงแทบร้องไห้

"เลวที่สุด!"

หินหยางด่าอย่าเดือดพล่านและวางสายไป และวิ่งออกจากสถาบันแพทย์ซวนอีออกไปอย่างเร็ว

การถ่ายทำหนังเรื่องพยัคฆ์สงครามสองได้ถ่ายทำจนใกล้จะปิดกล้องแล้ว สำหรับกองถ่ายนี้ หลินหยางให้ความสำคัญมาก แม้จะบอกว่าตอนเริ่มแรกทำเพื่อแสวงหาผลกำไรเท่านั้น แต่หลังจากนั้นเขาก็พบว่ากองถ่ายนั้นมีประโยชน์กว่าที่เขาคิด

และเพราะยังงี้ ไม่ว่ายังไงหลินหยางจะต้องรักษากองถ่ายหนังนี้ให้ได้

จากการบอกเล่าของซ่งจิง ฉากสุดท้ายที่ถ่ายคือที่ริมทะเล เดิมทีกองถ่ายต้องการปิดกล้องที่ริมหาดเสินโจว แต่ไม่รู้ใครเป็นคนบอกว่าให้ไปถ่ายที่ทะเลชางไห่ บอกว่าที่ริมหาดทะเลชางไห่ไม่มีผู้คนพลุกพล่าน และมีวิวสวยงาม

ซ่งจิงได้เห็นรูปภาพก็ได้ตัดสินว่าจะไปถ่ายฉากสุดท้ายที่นั่น จากนั้นทั้งกองถ่ายก็เดินทางไปที่นั่น

เพราะเป็นชายหาดที่ไร้ผู้คน ทางกองถ่ายจึงไม่ได้ทำเรื่องขอใช้สถานที่กับหน่วยงานในท้องถิ่น

จากนั้นหลังจากที่ถ่ายไปได้เพียงครึ่งเดียว จู่ๆ ก็มีชาวประมงจำนวนหนึ่งได้กล่าวหาว่าทางกองถ่ายบุกรุกและเข้าใช้สถานที่ของพวกเขา และให้ทางกองถ่ายจ่ายเงินค่าใช้สถานที่ในราคาสูงมาก ซึ่งยอดเงินกว่าหลายร้อยล้าน

นี่เป็นการแบล็กเมล์มากกว่า ซ่งจิงจะยอมตอบตกลงเหรอ?

แต่เพราะอีกฝ่ายดูดุดันและก้าวร้าว เดิมทีต้องการให้เรื่องจบลงอย่างดีแล้วจากไป แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายไม่ยอมให้ทางกองถ่ายออกไปหากไม่จ่ายเงิน

จากนั้นจึงทำให้เกิดการปะทะกัน

ซ่งจิงได้คิดแจ้งตำรวจ แต่บอดี้การ์ดของทางกองไม่สามารถขัดขวางอีกฝ่ายได้ และเหตุการณ์ก็วิกฤตมาก ซ่งจิงจึงให้คนของสำนักฉีหลินเข้ามา แต่ใครจะคิดว่าคนของสำนักฉีหลินเริ่มลงมือจัดการ คนในหมู่บ้านประมงก็แสดงความโหดเหี้ยมขึ้นมาและจัดการคนของสำนักฉีหลินจนบาดเจ็บสาหัส จากนั้นคนของกองถ่ายที่เหลือก็ถูกจับไป

หนึ่งในนั้นก็คือซูหยู!

ทำให้ซ่งจิงตกใจมากและรีบโทรหาหลินหยาง

หลังจากที่รู้เรื่องทั้งหมด สีหน้าของหลินหยางเคร่งขรึมลง

หลังจากลงเครื่องที่ชางไห่ หม่าไห่ก็ขับรถพาหลินหยางมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านชาวประมง

"ประธานหลินต้องระวังมากๆ นะครับ หมู่บ้านชาวประมงนี้ต้องมีใครอยู่เบื้องหลังแน่ๆ" หม่าไห่กล่าว

"ไปให้ถึงแล้วค่อยว่ากัน ขับเร็วหน่อย!" หลินหยางร้อนใจ

หม่าไห่รีบเหยียบคันเร่งจนสุด

ชางไห่อยู่ห่างออกไปจากเจียงเฉินพอสมควร หนึ่งชั่วโมงให้หลัง หลินหยางและหม่าไห่ก็เดินทางมาถึงสถานที่ที่เกิดเรื่องขึ้นกับกองถ่าย

และเวลานี้ คนของกองถ่ายที่ยังเหลืออยู่ก็ได้พยายามพูดคุยเจรจากับชาวประมง แต่กลับไม่ได้ผลตามที่คาดคิดไว้

"ประธานหลิน! คุณมาแล้ว ดีเยี่ยมไปเลย!"

ซ่งจิงวิ่งไปรับราวกับมองเห็นพระเจ้าผู้ช่วยชีวิต

"พวกเขาอยู่ไหน?" หลินหยางถาม

"อยู่ในหมู่บ้านชาวประมง เมื่อครู่เราได้ส่งคนไปสองกลุ่มเพื่อเจรจาขอคนของเราคืน แต่กลับถูกอีกฝ่ายทำร้ายและบาดเจ็บสาหัสจนต้องส่งโรงพยาบาล ประธานหลิน คนเหล่านั้นไม่เกรงกลัวกฎหมายเลยสักนิด! พวกเขาลงมืออย่างโหดเหี้ยม ถ้าเราไม่รีบนำคนออกมา คงต้องเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ!"

"เหรอ?" หลินหยางขมวดคิ้ว

ถ้าเป็นแบบนั้น ดูเหมือนอีกฝ่ายก็ทำเกินไปจริงๆ