"ฮึฮึ นายก็เก่งใช่ย่อยที่กล้ามาก่อเรื่องขึ้นที่นี่! น่าสนใจ! น่าสนใจมาก!" จ้านฉงเตรียมมีดพร้าในมือและกล่าวออกไป "มาเถอะ!"
"มาอะไร?" ชายคนนั้นแปลกใจ "จ้านฉง ผมแค่ต้องการมาหาหมอเทวดาหลินเท่านั้น ไม่ได้มาต่อสู้กับคุณ!"
"มาหาเรื่องหมอเทวดาหลิน ก็เท่ากับว่ามาหาเรื่องผม! หากคุณคิดจะลงมืองั้นก็ผ่านด่านผมไปก่อน!"
"เอ่อ...คุณจ้านฉง ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย?" ชายคนนั้นคิดหนักและจู่ๆ เขาก็นึกถึงอะไรที่น่าหวาดกลัวขึ้นมาและถามขึ้นมา "จ้านฉง ท่านพ่อของคุณล่ะ? เขา...เขาอยู่ที่ไหน?"
"ผมอยู่นี่!"
จ้านฉงยังไม่ทันอ้าปากพูด เสียงแก่และโกรธเคืองก็ดังขึ้นท่ามกลางฝูงชน
หลังจากนั้นก็เห็นจ้านอี้ตาวที่นั่งอยู่บนรถเข็นและถูกคนเข็นออกมา
"อ๋า? เทพแห่งดาบ?" ชายคนนั้นตกตะลึง
"ท่านพ่อ ท่านออกมาทำไม?" จ้านฉงวิ่งเข้าไปและรีบถาม "หมอเทวดาหลินยังรักษาท่านไม่หายดีเลย ท่านควรจะนอนพักให้เยอะๆ!"
"ไม่เป็นไร! ฉันได้ยินว่ามีคนมาก่อเรื่องอาละวาดขึ้น ก็เลยมาดู! และอยากรู้ว่าเป็นใครกันที่กล้าขนาดนี้! ตอนนี้กลับพบว่าที่แท้ก็เป็นสุนัขจิ้งจอกขี้ขลาดนี่เอง!" จ้านอี้ตาวตำหนิเสียงแข็ง
ชายคนนั้นสะดุ้งและตกใจมาก
"ดูแล้วเหมือนจะเป็นคนรู้จัก" หลินหยางกล่าว
"ถ้ารู้ว่าวันนี้เขาจะแสดงพฤติกรรมแบบนี้ ตอนนั้นที่หุบเขาโม่เยว่คงไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเด็ดขาด!" จ้านอี้ตาวพูดด้วยความโกรธ
"ท่านพ่อ งั้นวันนี้ก็จัดการเอาชีวิตเขาคืนมา?" จ้านฉงกล่าว
"ก็ดีเหมือนกัน!" จ้านอี้ตาวพยักหน้า "แม้ร่างกายของฉันจะพิการ แต่ก็ยังพอมีเรี่ยวแรงกำลังอยู่บ้าง หมอเทวดาหลิน ให้ผมจัดการคนคนนี้เถอะ!"
เมื่อพูดจบ จ้านอี้ตาวก็เตรียมจะลงมือ
"ช้าก่อน!" หลินหยางกล่าว
จ้านอี้ตาวหันไปเล็กน้อย
"ฆ่าเขาง่ายนิดเดียว แต่ผมอยากรู้ว่าใครส่งเขามาก่อเรื่องที่นี่ ฉะนั้นปล่อยเขาไปก่อน ให้เขายอมปริปากพูดออกมาว่าใครเป็นคนสั่งเขา" หลินหยางกล่าว
"มีเหตุผล!"
จ้านอี้ตาวพยักหน้าและหันไปตำหนิ "ยังไม่รีบไสหัวมาอีก??"
เมื่อชายคนนั้นได้ยินก็รีบเดินมาคุกเข่าและพูดด้วยอาการตัวสั่น "เทพ...เทพแห่งดาบไว้ชีวิตผมด้วย..."
"ฟังนะ ตอนนี้มีสองทางเลือกให้นาย! หนึ่งเล่าเรื่องทั้งหมดที่นายรู้ออกมา หมอเทวดาหลินถามอะไรนาย นายก็ต้องตอบคำถามนั้น ถ้าเป็นแบบนี้หมอเทวดาหลินอาจจะปล่อยนายไปก็ได้! ถ้านายยังทำแบบนี้ งั้นฉันจะเป็นคนจัดการสับนายให้เละเป็นชิ้นๆ และส่งนายไปนรกเอง!"
"ครับ...ครับ...ผมพูด! ผมจะพูดทั้งหมด!! เทพแห่งดาบ ขอเพียงคุณไว้ชีวิตผม ให้ผมทำอะไรผมก็ยอม!" ชายคนนั้นรีบตะโกนร้องออกมา
เมื่อหลินหยางเห็นแบบนี้ก็รู้สึกประหลาดใจมาก
ท่าทีของเทพแห่งดาบในตอนนี้ กลับยังทำให้ชายคนนั้นเกรงกลัวถึงขนาดนี้...ช่างไม่ธรรมดาจริง!
หรือว่าชายคนนี้จะเคยเห็นความสามารถพละกำลังที่แท้จริงของเทพแห่งดาบ ทำให้เขาหวาดกลัวถึงเพียงนี้?
"หมอเทวดาหลิน เชิญคุณจัดการชายคนนี้ได้เลยครับ!" จ้านอี้ตาวกล่าว
"อืม พาตัวเขากลับไป และสั่งให้คนมาจัดการความเรียบร้อยของที่นี่และปิดข่าว!" หลินหยางกล่าวและหันหลังเดินออกไป
ชายคนนั้นถูกนำตัวไปที่ห้องประชุม
จ้านอี้ตาวยืนหยัดว่าจะติดตามไปด้วย แม้ว่าหลินหยางจะสั่งให้เขาไปพักผ่อน แต่เขากลับไม่ยอม
สำหรับเขาแล้ว เรื่องนี้ส่งผลกระทบถึงความปลอดภัยของหลินหยาง และในเมื่อเขาเลือดที่จะคอยติดตามหลินหยางแล้ว ฉะนั้นเขาจึงจำเป็นต้องรับผิดชอบอย่างเต็มที่
สิ่งนี้ทำให้หลินหยางรู้สึกประหลาดใจมาก
จ้านอี้ตาวเป็นคนพูดคำไหนคำนั้นและเชื่อถือได้ขนาดนั้น?
ชายคนนั้นชื่อจางซั่ว และเป็นนักดาบคนหนึ่งเช่นกัน
เขาคนนี้ไม่มีสำนักและนิกายใดๆ ทว่าเขามีศิลปะการต่อสู้ที่ดีและใช้การฆ่าฟันคนอื่นในการใช้ชีวิต นับเป็นคนที่มือเปื้อนเลือดคนหนึ่ง
เมื่อสิบปีก่อนจ้านอี้ตาวได้บังเอิญช่วยชีวิตเขาไว้ที่หุบเขาโม่เยว่ จึงทำให้รู้จักกัน
และหลังจากที่ชายคนนี้เรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ด้วยดาบจากจ้านอี้ตาวไปแล้ว ทำให้หลายปีมานี้ทักษะฝีมือด้านดาบของเขาพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด และได้โค่นล้มยอดฝีมือไปมาก ทำให้เขามีชื่อเสียงขึ้นมา
"จางซั่ว บอกมาเดี๋ยวนี้! ใครส่งนายมา?" จ้านอี้ตาวตะคอก
"คนของสมัชชาใหญ่! แม้ว่าเขาคนนั้นไม่ได้บอก แต่ผมรู้จักเขา!" จางซั่วกล่าว
"ใคร?"
"คนนั้นชื่อหลงเจียงเฟิง! เป็นลูกชายของหลงซินแห่งสมัชชาใหญ่!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...