สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1571

ทั้งหมดใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น รอยแผลของร่างกายของหลินหยางก็กลับเป็นปกติ แม้แต่กระดูกที่แทบจะหักไปก็กลับมามีแรงและใช้งานได้ปกติอีกครั้ง

"ผู้ดูแลหลิน! จะปล่อยไว้แบบนี้อีกไม่ได้ อย่าปล่อยให้เขาฟื้นกลับเป็นปกติ รีบลงมือ!"

หลินเฟยอิงรู้สึกได้ถึงความอันตรายที่ใกล้เข้ามา จึงได้รีบพูดออกไป

หลินกู่รู้สึกตัวทันทีและฝืนอดทนกับความหวาดกลัวในใจ จากนั้นยกมือขึ้นและดึงเข็มเงินสิบเล่มออกมาและพุ่งไปยังหลินหยาง

ในเมื่อหลินหยางใช้เข็มเงิน งั้นเขาก็ไม่มีทางยอม

"จากความสามารถเดิมนั้น ทักษะทางการต่อสู้ของผมเทียบคุณไม่ได้ แต่เข็มของผมก็อาจจะไม่แพ้คุณก็ได้!"

หลินกู่ตะโกนออกไปและพุ่งไปหน้าหลินหยางราวกับสายฟ้าแล่บ เขาโน้มตัวไปข้างหน้าด้วยมือข้างหนึ่งแล้วแทงเข็มเงินลงไป

ฉึกๆๆ...

เข็มเงินเปรียบเสมือนดาบที่พยายามทะลุทะลวงความว่างเปล่า

ไม่มีใครต้านทานได้

แต่เมื่อสัมผัสไปถูกร่างกายของหลินหยาง...

ติง! ติง! ติง! ติง...

เข็มเงินทั้งสิบดีดออกอย่างแรงและทั้งหมดก็ลอยออกไปเป็นประกายไฟและแตกออกทั้งหมด...

เมื่อเข็มเงินตกพื้นและไม่มีเข็มใดที่สมบูรณ์

เช่นเดียวกับหัวใจของหลินกู่ในตอนนี้ มันก็แหลกสลายและหนาวเหน็บ...

"เข็มของฉัน...ทำไมถึงปักเข้าไปบนร่างกายของคุณไม่ได้?" หลินกู่ทำหน้างุนงงและถามออกมา

แต่วินาทีต่อมา หลินหยางก็ต่อยหมัดไปที่หน้าอกเขาโดยตรง

อั่ก!

ร่างกายของหลินกู่เสมือนกับว่าวที่เชือกขาด เขาลอยกระเด็นออกไปและกระแทกลงกับพื้น จนเกิดเสียงดัง จากนั้นก็กลิ้งอยู่หลายตลบก่อนที่จะหยุดลง

ทุกคนต่างพากันร้องอุทานและรีบจ้องมอง

และเห็นว่าหน้าอกของหลินกู่เกิดเป็นรอยฉีกขาดบริเวณใหญ่

หมักนี้เกือบจะทำให้เขาพิการ

"อ้วก!"

หลินกู่กระอักเลือดออกมาจำนวนมากและกุมหน้าอกตัวเองอย่างยากลำบาก สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ส่วนหลินหยางได้หยุดทำการรักษาบาดแผลของตัวเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เขาเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้าด้วยแววตาเฉยเมย และยืนอยู่ตรงหน้าของหลินกู่ จากนั้นก้มมองเขาจากที่สูง

ทุกคนต่างไม่กล้าหายใจออกมา!

ผลการแข่งขันได้ชัดเจนมากแล้ว!

ตอนนี้หลินหยางเพียงแค่ฆ่าหลินกู่ลง เขาก็จะกลายเป็นผู้ชนะของการประลองแข่งขันในครั้งนี้!

ผลแพ้ชนะได้ประกาศออกมาแล้ว

"คิดไม่ถึงเลยว่าผลการแข่งขันในครั้งนี้จะออกมาเป็นแบบนี้ คนเราไม่เที่ยงจริงๆ เลย..."

หลินกู่เช็ดเลือดที่มุมปากและสายตายังคงจับจ้องไปที่หลินหยางอย่างเจ็บปวด

"อันที่จริงผลลัพธ์ก็เป็นที่รู้กันแล้ว การประลองครั้งนี้ก็แค่ทำตามพิธีการเท่านั้น!" หลินหยางกล่าวอย่างเฉยเมย

"ทำตามพิธี?"

หลินกู่จ้องมองหลินหยางและรู้สึกเหมือนมีอะไรผิดปกติ "หมอเทวดาหลิน! คุณรู้ว่าผมจะใช้ยาเพิ่มพละกำลังในการประลองแข่งขันกับคุณครั้งนี้?"

"ไม่ใช่แค่รู้เท่านั้น ผมพอจะคาดเดาได้ถึงประเภทของยาและทักษะวิชาที่คุณใช้ในการเพิ่มพละกำลัง!" หลินหยางกล่าว

รูม่านตาของหลินกู่เปิดขึ้นเล็กน้อยและจ้องมองหลินหยางอย่างไม่เชื่อสายตา "หมอเทวดาหลิน คุณ...คุณว่ายังไงนะ? คุณ...ทายถูก?"

"ทักษะสี่นักบุญคุมสติใช่ไหม?" หลินหยางกล่าว

ประโยคนี้ทำให้หัวใจของหลินกู่แทบหยุดออกมา

เขาขนลุกซู่และสมองของเขาแทบระเบิดออกมา จากนั้นเขาชี้ไปที่หลินหยาง "คุณ...ทำไมคุณถึงรู้ทักษะสี่นักบุญคุมสติ? นี่คือทักษะวิชาเฉพาะของตระกูลหลิน! นอกจากคนของตระกูลหลินแล้วไม่มีใครรู้ คุณ...คุณรู้ได้ยังไง?"

หลินหยางไม่ได้ตอบคำถามนี้และพูดต่อไปว่า "ผมเดาถูกตั้งแต่แรก ตอนแรกที่ยอมถูกโจมตีอยู่ฝ่ายเดียวก็เพื่อจะพิสูจน์ในสิ่งที่ผมคิด และความจริงก็ได้พิสูจน์ว่าสิ่งที่ผมคาดเดานั้นถูกต้อง ยาผงที่ทำลายฤทธิ์ยาเมื่อสักครู่ เป็นยาที่ผมเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ สิ่งที่คุณคิดไว้ได้อยู่ในกำมือของผมทั้งหมด การที่คุณต้องพ่ายแพ้ในครั้งนี้ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว ฉะนั้นผมบอกแล้วไงว่าการแข่งขันประลองครั้งนี้ก็ทำไปตามพิธีเท่านั้น"

หลินกู่ตกตะลึงราวกับถูกฟ้าผ่า

เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลินหยางจะทายถูกทั้งหมด

แม้ว่าเขาจะเพิ่มพละกำลังแล้ว แต่ก็ไม่ทำให้หลินหยางหวาดกลัวหรือเป็นกังวลได้เลย

การประลองความเป็นความตายครั้งนี้ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเลยสักนิด...

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมถึงออกมาเป็นแบบนี้?"

หลินกู่ทรุดลงกับพื้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แววตาของเขาดูเลื่อนลอย

เขาไม่อาจรับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้

รับไม่ได้ที่ต้องพ่ายแพ้ให้กับคนที่อายุน้อยกว่า และยัง...ถูกคนอื่นควบคุมทั้งหมดอย่างน่าเจ็บใจ!

เกียรติของเขาได้รับผลกระทบอย่างหนัก และจิตวิญญาณของเขาก็ถูกกระทบกระเทือนอย่างสาหัสจนแทบบ้าคลั่ง

ผู้คนบริเวณโดยรอบเห็นเข้าก็ต่างอึ้งและแปลกประหลาดใจ และมีทั้งส่ายหน้า...

หลินกู่แพ้แล้ว