สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1606

หนงซินและหนงเสี่ยวเหมยถูกจัดการแล้ว ทำให้คนในตระกูลหนงแทบไม่กล้าจะหายใจ

ทว่าหนงถังกงกลับหายใจหอบเหนื่อยอย่างมาก เพราะอาการป่วยของเขายังไม่คงที่

ปัง!

หนงถังกงโยนไม้กระบองลงกับพื้นและกล่าวว่า "สั่งออกไปว่าใช้อำนาจทั้งหมดที่มี ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยราคาแพงมากแค่ไหน รีบสร้างบริษัทหยางหัวขึ้นใหม่เดี๋ยวนี้! ฉันให้เวลาหนึ่งเพื่อเตรียมการเรื่องนี้ พรุ่งนี้ทำให้หยางหัวกลับเป็นเหมือนเดิมให้ได้...ไม่! หลังจากนี้ฉันต้องการให้หยางหัวดีขึ้นกว่าเดิม! เข้าใจไหม?"

"ครับคุณท่าน!"

คนในตระกูลหนงรีบตอบรับ

"อืม" หนงถังกงพยักหน้าและไอออกมาอย่างหนัก และเขาเองก็ยืนแทบไม่มั่นคง

คนที่อยู่ข้างๆ รีบเข้าไปประคอง

"คุณท่าน นอนลงเถอะครับ เดี๋ยวรอให้ผมรักษาเสร็จแล้ว ท่านค่อยกลับไปพักฟื้นที่บ้าน" หลินหยางกล่าว

"อืม! ตกลง! ต้องรบกวนคุณด้วยนะ"

หนงถังกงพยักหน้า

หลินหยางทำการฝังเข็มต่อไป

ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าเข้ามารบกวนอะไรอีก

"คุณท่าน เรียบร้อยแล้วครับ แต่ผมยังพูดคำเดิมว่าการจะหายเป็นปกติได้นั้นจำเป็นต้องผ่านขั้นตอนการรักษาอีกหลายขั้นตอน หลังจากนี้ผมจะส่งให้คนนำยาไปให้ และหากจำเป็น ผมจะเป็นคนเดินทางไปฝังเข็มให้คุณท่านด้วยตัวเอง!" หลินหยางกล่าว

"เฮอะๆ คิดไม่ถึงเลยว่าผมจะดวงแข็งขนาดนี้! แต่หากไม่ได้คุณคอยช่วย ผมคงตายไปนานแล้ว" หนงถังกงกล่าวด้วยเสียงหัวเราะ

"คุณท่านเป็นคนจิตใจดี จะต้องไม่เป็นอะไรอย่างแน่นอนครับ" หลินหยางกล่าว

"แต่ก็พูดแบบนั้นไม่ได้หรอก ถึงยังไงซะ ผมก็ต้องตอบแทนคุณอย่างดีแน่" หนงถังกงกล่าวและเหมือนจะพูดอะไรอีก ทว่าหมอเทวดาเหยาที่อยู่อีกฝั่งก็พูดแทรกขึ้นมา

"ผู้บัญชาการหนง! หากจะพูดถึงความดีความชอบ ก็ไม่ได้มีเพียงพ่อหนุ่มคนนี้คนเดียวหรอก เรือนรับรองหมอเทวดาของผมก็ออกแรงเพื่ออาการป่วยของท่านไปไม่น้อยเลยเช่นกัน!"

"ออกแรง?" หนงถังกงขมวดคิ้ว

"แน่นอน ผู้บัญชาการหนง อันที่จริงผมได้ทำการปรับสภาพร่างกายภายในของท่านมาก่อน และที่พ่อหนุ่มคนนี้สามารถช่วยชีวิตท่านได้นั้น ก็เป็นเพราะเขาได้ประโยชน์จากผมเท่านั้นเอง"

"งั้นทำไมก่อนหน้านี้คุณถึงคิดจะปล่อยผมตามยถากรรม และประกาศว่าหมดหนทางช่วยชีวิตผมแล้วล่ะ?" หนงถังกงถามกลับอย่างเยือกเย็น

"ผมไม่เข้าใจแนวคิดการรักษาของเขาและเขาได้ทำลายวิธีการฝังเข็มของผมไป ทำให้ผมทำอะไรไม่ได้อีก อีกอย่างวิธีการรักษาของผมและเขาก็ไม่เหมือนกัน" หมอเทวดาเหยารีบกล่าว

เมื่อทุกคนได้ยินก็ต่างแอบด่าทอไร้ยางอาย

หมอเทวดาเหยาคิดแล้วว่าจะแย่งชิงความดีความชอบนี้ให้ตัวเองบ้าง

ก็ถูก หากวันนี้เขาเอาความดีความชอบนั้นมาและหากเรื่องนี้ถูกพูดออกไป งั้นก็แสดงว่าเรือนรับรองหมอเทวดาของเขาสู้หมอเทวดาหลินไม่ได้? และถ้าเป็นแบบนั้น ชื่อเสียงและเรือนรับรองหมอเทวดาเหยาของเขาคงถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดีแน่ หากมีความดีความชอบขึ้นมาสักนิด อย่างน้อยหากพูดออกไป เขาก็ยังพอมีที่ยืนอยู่บ้าง

ทว่าหนงถังกงกลับไม่ได้พูดง่ายเหมือนหนงซินและหนงเสี่ยวเหมย

ชีวิตนี้เขาผ่านร้อนผ่านหนาวและผ่านอะไรมามากมาย และเรื่องที่พบเจอก็มากมายนับไม่ถ้วน

คำพูดนี้ของหมอเทวดาเหยา มีหรือจะรอดพ้นจากเขาไปได้?

"หยุดพูดจาเหลวไหลซะทีเถอะ! หมอเทวดาเหยา! คุณสามารถรักษาผมได้หรือไม่ได้คิดว่าผมไม่รู้เหรอ? หมอเทวดาหลินได้ช่วยชีวิตผมไว้! ไปเกี่ยวอะไรกับคุณ? หยุดเข้าข้างตัวเองซะทีเถอะ!" หนงถังกงกล่าว

"ผู้บัญชาการหนง ผม..." หมอเทวดาเหยายังคิดจะอธิบาย

แต่หนงถังกงเบื่อที่จะฟังเขาพูดและจากนั้นก็โบกมือขึ้น "จัดการปิดเรือนรับรองหมอเทวดาเหยาแห่งนี้ซะ!"

"ครับ!"