สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1621

จงชวนและคนอื่นๆ ต่างพากันออกไปจากโรงพยาบาลภายใต้ความสนใจของทุกคน

หลังจากที่พวกเขาออกไป แพลตฟอร์มโลกโซเชียลก็ลุกเป็นไฟ

"ยั่วยุชัดๆ! นี่คือการยั่วยุชัดๆ!"

"กล้ายั่วยุหมอเทวดาหลิน! หมอเทวดาหลินจะต้องสั่งสอนพวกเขาให้เข็ดแน่คอยดูเถอะ!"

"จงชวน! รนหาที่ตายชัดๆ!"

ผู้คนจำนวนมากต่างระเบิดสบถคำด่าออกมาและเชื่อมั่นในตัวหลินหยางอย่างมาก

ทว่ากลับมีคนจำนวนหนึ่งกลับคิดเห็นแตกต่างกันออกไป

"คนที่ชื่อจงชวนเชื่อมั่นในตัวเองขนาดนั้น เขาจะต้องมีอะไรเด็ดแน่ๆ! หมอเทวดาหลินต่อสู้กับเขาก็อาจจะไม่ชนะก็ได้!"

"จงชวนมาถึงเยี่ยนจิงก็ได้ท้าประลองอย่างต่อเนื่องถึงเจ็ดครั้ง และได้รับชัยชนะทุกครั้ง แม้แต่คนของเทียนเจียวก็สู้เขาไม่ได้! โคตรน่ากลัวเลย!"

"จงชวนถือเป็นนักต่อสู้ที่ไม่มีใครสู้ได้แล้ว"

"ฉันได้ยินมาว่าที่จริงหมอเทวดาหลินก็ไม่ได้เป็นนักต่อสู้อะไร! อันที่จริงแล้วเขาเชี่ยวชาญด้านการรักษามากกว่า หากจะพูดถึงการต่อสู้ละก็ เขาอาจสู้จงชวนไม่ได้เลยสักนิดเดียว!"

"อีกอย่างพวกคุณไม่ได้ยินหรือไง? อาจารย์ของจงชวนที่เป็นถึงนินจาอะไรนั่นก็เดินทางมาด้วยและอยู่ที่เยี่ยนจิง หมอเทวดาหลินจะชนะเขาได้เหรอ?"

"ฉันคิดว่าหมอเทวดาหลินอย่าได้รับคำท้าประลองในครั้งนี้เลย ถ้าชนะก็ยังพอไหว แต่หากแพ้ละก็ ชื่อเสียงของเขาต้องพังพินาศอย่างแน่นอน!"

"ใช่ ชื่อเสียงของหมอเทวดาหลินดังอย่างกว้างขวางขนาดนี้ เขามีชื่อเสียงระดับโลก หากบอกว่าเขาพ่ายแพ้อย่างราบคาบ งั้นแบบนี้แวดวงการศิลปะการต่อสู้และวงการแพทย์ของประเทศเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"

"การประลองครั้งนี้ไม่ง่ายเลย..."

ทุกคนบนโลกโซเชียลต่างแสดงความคิดเห็นกันต่างๆ นานา

นอกจากนี้ยังมีชาวเน็ตหลายคนที่เกี่ยวข้องกับศิลปะการต่อสู้และศิลปะทางการแพทย์ที่เริ่มโพสต์การวิเคราะห์อัตราความน่าจะเป็นในการชนะระหว่างทั้งสอง มีการเขียนการคำนวณและข้อสรุปต่างๆ อัตราการชนะของหลินหยางสามสิบถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ส่วนจงชวนนั้นสูงถึงหกสิบเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์

ทันใดนั้น โลกโซเชียลต่างเต็มไปด้วยเสียงแห่งความหมดหวัง

และผู้คนที่อยู่โรงพยาบาลก็ต่างพากันเป็นกังวลขึ้นมา

บรรดานักข่าวยังไม่ได้ไปไหนและยังคงเฝ้ารอเพื่อจะได้สัมภาษณ์หลินหยาง

ทว่าโชคดีที่หนงถังกงได้จัดเตรียมคนเอาไว้ก่อนแล้ว และแยกย้ายผู้คนเหล่านี้ออกไป

หลังจากที่ผู้คนแยกย้ายกันออกไป หนงถังกงจึงกลับเข้ามา

"คุณหลิน! คุณว่ายังไง? การประลองหลังจากนี้สองชั่วโมงคุณจะไปไหม?" หนงถังกงถามอย่างระมัดระวัง

"ผมบอกแล้วว่าตอนนี้ผมเพียงต้องการช่วยชีวิตลูกศิษย์ของผม เรื่องอื่นนั้นผมยังไม่สนใจ" หลินหยางกล่าวหน้านิ่ง

"แต่...หากคุณไม่ไปอาจถูกคนอื่นหัวเราะเยาะได้!" เสี่ยวหลิวที่ยืนอยู่ข้างๆ รีบกล่าวขึ้นมา

หลินหยางเหลือบไปมองเขาและหันไปทำการรักษาต่อ จากนั้นเขาก็กล่าวออกมา "ชีวิตนี้ผมไม่เคยสนใจคำพูดและสายตาของคนอื่นเลยสักนิด"

"เอ่อ...."

ทุกคนต่างพูดไม่ออก

หนงถังกงก็ไม่กล้าพูดเกลี้ยกล่อม

ทันใดนั้น ดูเหมือนว่าหลินหยางจะนึกอะไรขึ้นมาได้และรีบหยิบเข็มเงินปักไปที่ร่างกายของปิงชางจุน

อย่างไรก็ตาม หลังจากการฝังเข็มลงไปไม่กี่เข็ม ทวารทั้งห้าของปิงชางจุนก็มีเลือดไหลออกมา ซึ่งดูแล้วน่าสยดสยองอย่างมาก

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง