สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1636

หลินหยางไม่ได้สนใจเรื่องทั้งหมดนี้เลย

เมื่อเรื่องทั้งหมดจบลงเขาก็คิดจะกลับไปพักผ่อนที่โรงแรมและชำระล้างคราบเลือดตามร่างกาย

"คุณหลิน รอเดี๋ยว!"

หนงถังกงวิ่งตามมา

"คุณท่านหนง มีธุระอะไรอีกเหรอครับ?" หลินหยางหันไปถาม

"คุณหลิน คุณคิดจะไปประลองกับจงชวนที่ญี่ปุ่นในอีกเจ็ดวันข้างหน้าเหรอ?" หนงถังกงถาม

"เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม วันนี้เป็นเพราะผมมาช้าเลยทำให้ประเทศต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงลง ฉะนั้นผมจำเป็นต้องเรียกคืนเกียรติของผมและของประเทศกลับมา!" หลินหยางกล่าว

"ความคิดของคุณดีมาก แต่เรื่องมันอาจไม่ได้ง่ายอย่างที่คุณคิด! แม้ว่าคุณจะรู้ว่าจงชวนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณและผมเองก็ดูออก ถึงขั้นที่คนในประเทศญี่ปุ่นเองก็ดูออก! ฉะนั้นการประลองอีกเจ็ดวันข้างหน้าสำหรับจงชวนเองนั้นไม่ใช่เรื่องดีอะไร! เขาต้องเตรียมพร้อมรับมืออย่างดีแน่นอน!" หนงถังกงกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ไม่ว่าเขาจะเตรียมตัวอย่างไรผมก็ไม่กลัว คุณท่านหนงวางใจได้ ผมจะจัดการเรื่องนี้อย่างดี ร่างกายของคุณก็ได้รับบาดเจ็บและเพิ่งจะหายจากโรคร้าย ทำให้ร่างกายยังอ่อนแออยู่บ้าง คุณเองกลับจำเป็นต้องพักผ่อนให้มาก รีบกลับไปเถอะครับ" หลินหยางกล่าว

"หากอีกฝ่ายห้ามให้คุณเข้าประเทศญี่ปุ่นล่ะ?" หนงถังกงถามขึ้น

หลินหยางสะดุ้ง "คุณท่านหนง คุณหมายความว่าอย่างไร?"

"เทพแห่งนินจาถูกคุณจัดการขนาดนั้นแล้ว แน่นอนว่าไม่มีใครสามารถรับมือกับคุณได้แน่ หากปล่อยให้คุณเข้าประเทศไป ก็เท่ากับปล่อยให้คุณไปก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างครั้งนี้ญี่ปุ่นเองก็ได้รับประโยชน์ไปมากพอแล้ว หากคุณยังคิดจะประลองตัวต่อตัวกับจงชวนอีก และหากเขาแพ้ลง งั้นผลประโยชน์ที่ญี่ปุ่นได้รับไปทั้งหมดก็จะถูกคืนกลับมา ถ้าผมเป็นจงชวน ผมจะต้องเข้าพบคนที่มีอำนาจมากที่สุดและอธิบายเรื่องนี้อย่างละเอียด จากนั้นห้ามให้คุณเข้าไปในประเทศ หลังจากนั้นก็แสร้งทำว่าจงชวนกำลังเฝ้ารออยู่บนเวที ถึงตอนนั้นในเมื่อคุณเข้าประเทศไม่ได้และเสียเวลา! ฉะนั้นจะทำให้คุณผิดและถูกก่นด่าอีกครั้ง! สุดท้ายจงชวนก็จะกลายเป็นผู้ชนะในที่สุด" หนงถังกงส่ายหน้าและกล่าวออกมา

"คุณท่านคิดจะทำยังไงเหรอครับ?"

หลินหยางลูบคาง

"เรื่องนี้ต้องวางแผนในระยะยาว คุณหลิน ตอนนี้เรื่องนี้ไม่ใช่เป็นเพียงเรื่องของคุณคนเดียวเท่านั้น แต่มันเกี่ยวข้องถึงเกียรติและหน้าตาของประเทศ รวมไปถึงปัญหาระหว่างประเทศ! ผมขอรายงานเรื่องนี้ไปยังเบื้องบน! คุณอย่าเพิ่งรีบกลับเจียงเฉินไปก่อน พักอยู่ที่เยี่ยนจิงไปอีกสักพัก! รอให้จัดการเรื่องนี้เสร็จแล้วคุณค่อยกลับไป" หนงถังกงกล่าว

"เอ่อ...จะเหมาะสมเหรอครับคุณท่าน? ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมากมายในเจียงเฉิน เรื่องที่บริษัทหยางหัวก็ต้องหาคนมาจัดการ" หลินหยางกล่าวอย่างลังเลใจ

"เรื่องเล็กแค่นี้คุณจะมัวคิดมากทำไม? หยางหัวจะมีปัญหาอะไรได้? คุณอยากเซ็นสัญญากับใครคุณจัดการได้เต็มที่ หากจะบอกว่าเสียเวลาที่คุณไม่ได้กลับไป งั้นคุณก็แจ้งชื่อของผมไปเลย! หมอเทวดาหลิน คุณกำลังทำเพื่อประเทศ! แน่นอนว่าเราจะให้ความสะดวกคุณเต็มที่อย่างแน่นอน! คุณไม่ต้องกลัว!" หนงถังกงกล่าวอย่างร้อนใจ

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินหยางก็สะดุ้งเล็กน้อย "พูดแบบนี้ก็เท่ากับว่าผมมีกระบี่อาญาสิทธิ์งั้นเหรอครับ?"

"กระบี่อาญาสิทธิ์? แต่ไม่ได้สั่งให้คุณฆ่าคน! ส่วนเรื่องอื่นละก็คุณก็ถือว่าใช้กระบี่อาญาสิทธิ์ก็แล้วกัน ตกลงไหม?"

"ครับ! ไม่มีปัญหา!"

หลินหยางยิ้มและพยักหน้า

มีอำนาจที่ยิ่งใหญ่คอยหนุนหลังแบบนี้ เขาจะยังกลัวอะไรอีก?

ต่อให้มีสำนักพรรคใหญ่ที่ไหนคิดจะมาจัดการหลินหยาง เช่นนั้นก็ต้องพิจารณาชั่งน้ำหนักดูอีกที

"ในเมื่อตกลงตามนี้ งั้นผมจะให้เสี่ยวหลิวจัดการเรื่องที่พักให้กับคุณ!"

หนงถังกงถอนหายใจและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา

หลินหยางพยักหน้าและเตรียมจะตามเสี่ยวหลิวออกไป จากนั้นเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังขึ้น

หลินหยางยกโทรศัพท์ออกมาและเห็นว่าเป็นสายจากหม่าไห่จึงได้กดรับสาย

จากนั้นไม่ถึงสิบวินาที สีหน้าของหลินหยางก็เปลี่ยนไป

เขาวางสายลงและส่ายหน้า "คุณท่านหนง ผมอาจจำเป็นต้อง....ใช้กระบี่อาญาสิทธิ์แล้วล่ะครับ!"

หมอเทวดาหลินในตอนนี้นับว่าเป็นคนสาธารณะครึ่งหนึ่ง

ในยุคที่มีสื่อจำนวนมากและการเผยแพร่ข้อมูลด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์ หลินหยางในฐานะประธานของ หยางหัวและหมอเทวดาที่มีชื่อเสียง ทำให้มีสายตานับไม่ถ้วนคอยจับตาดูในทุกการเคลื่อนไหวของเขา

และการประลองกับจงชวนที่เยี่ยนจิงก็ส่งผลต่อผู้คนจำนวนมาก หนึ่งในนั้นก็เป็นคนที่เคยได้ร่วมงานกับหยางหัวที่ให้ความสนใจ

การประลองแข่งขันระหว่างหลินหยางและจงชวนถูกนำไปเปิดเป็นเกมพนันจำนวนมาก มีคนจำนวนมากต่างเดิมพันว่าหลินหยางชนะ แต่สุดท้ายเพราะเขามาช้าจึงถูกตัดสินให้แพ้ลง ทำให้มีคนจำนวนมากต่างล้มละลายและกระโดดตึกตาย

ในบรรดานักพนันเหล่านี้ มีเหมยชาว ลูกชายของซีอีโอบริษัทคางหนานกรุ๊ป หนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ที่สุดของหยางหัว

ซีอีโอของบริษัทคางหนานคือเหมยจื้อเจียน เป็นผู้ที่มีอำนาจมากในพื้นที่เหอซี ที่ดินในเหอซีมีความอุดมสมบูรณ์และเหมาะสำหรับปลูกพืชสมุนไพร ดังนั้นวัตถุดิบสำหรับการผลิตยาในโรงงานต่างๆ ของหยางหัวจึงถูกส่งมาจากบริษัทคางหนานกรุ๊ป

นับตั้งแต่หยางหัวเผยแพร่สู่สาธารณะจนถึงตอนนี้ ความร่วมมือกับคางหนานกรุ๊ปก็ใกล้ชิดและเป็นมิตรเสมอ และไม่เคยมีปัญหาใดๆ มาก่อน

แต่ครั้งนี้กลับไม่เหมือนเดิม

เหมยจื้อเจียนอายุมากแล้วและสุขภาพก็ไม่ค่อยดีเท่าไรนัก ก่อนหน้านี้เขาเคยมารักษาอาการป่วยกับหลินหยางหลายครั้ง ทว่าก็ไม่สามารถยื้ออายุขัยของเขาได้ ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนจัดการดูแลเรื่องคลังสินค้า และตอนนี้หลังมีปัญหาสุขภาพ เขาจึงได้มอบหมายให้ลูกชาย เหมยชาวเป็นผู้จัดการดูแลและตัวเขาเองก็กลับไปพักผ่อนที่บ้าน

ทว่าเหมยชาวนิสัยไม่ดีและมีความดื้อรั้น อันที่จริงเขาไม่ใช่คนที่คู่ควรจะได้เป็นทายาทผู้สืบตำแหน่งของบริษัท แต่เหมยจื้อเจียนกลับมีลูกชายเพียงคนเดียว หากไม่มอบให้เขาจะมอบให้ใคร?

และหลังจากที่เหมยชาวเข้ามาควบคุมคางหนานกรุ๊ปก็เกิดปัญหาต่างๆ นานา มีทั้งไม่สามารถส่งมอบสินค้าให้กับลูกค้าได้ตามเวลา มีทั้งขนส่งสินค้าผิดประเภท ทำให้เกิดการร้องเรียนจากบริษัทที่ร่วมมือกันจำนวนมาก

แต่เหมยชาวก็ไม่สนใจ นอกจากวันๆ จะเข้าบริษัทมาเซ็นชื่อแล้วนั้น เวลาที่เหลือก็เอาแต่เที่ยวสัมมะเลเทเมา

และการประลองระหว่างหลินหยางและจงชวนครั้งนี้ มีทายาทของเจ้าของธุรกิจเป็นคนดำเนินการเกมพนัน เหมยชาวได้ยักยอกโยกย้ายเงินของบริษัทและลงเงินเดิมพันไปกว่าพันล้านเพื่อพนัน! ทว่าเหมยชาวไม่ได้คิดจะลงเงินมากขนาดนั้น แต่เพราะก่อนหน้านี้เขาแพ้พนันให้กับทายาทเจ้าของธุรกิจคนนี้ไปมากแล้ว ฉะนั้นเขาจึงคิดว่าการเดิมพันครั้งนี้จะนำเงินกลับคืนมาให้เขาจำนวนมาก

แม้ว่าเหมยชาวจะไม่เคยเจอหน้าหลินหยางและไม่รู้จักเขาเท่าไรนัก แต่เขาก็มักได้ยินคุณพ่อของเขาพูดถึงอยู่บ่อยครั้งว่าหลินหยางเปรียบเสมือนกับเทวดา

ในเมื่อเป็นเทวดา มีเหรอที่จะสู้จงชวนไม่ได้?

เพราะเหมยชาวมีความเชื่อมั่นเต็มร้อย และมั่นใจว่าหลินหยางจะชนะ

ทว่ากลับคิดไม่ถึงว่าหลินหยางจะมาช้าและทำให้เหมยชาวต้องแพ้พนันจำนวนมหาศาล....

เหมยชาวทั้งโกรธทั้งโมโห และได้ด่าทอสบถคำด่าหลินหยางรวมถึงบรรพบุรุษของเขา