สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1646

หวงเยี่ยนหงยืนตัวแข็งทื่อและสีหน้าเคร่งเครียดโดยไม่กล้าขยับเขยื้อน

สีหน้าของเธอซีดเผือดอย่างน่าตกใจและสายตาคู่นั้นก็จับจ้องไปยังหลินหยางอยู่นานจากนั้นเธอหันไปมองกู่ซานด้วยอาการตัวสั่น "อา...อาจารย์..."

"เยี่ยนหง ไม่ต้องกังวล! ที่นี่คือบ้านของตระกูลกู่ ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอได้!"

กู่ซานไอและกล่าวออกมาเสียงดังขณะเดียวกันก็จ้องมองหลินหยางอย่างเคร่งขรึม "หมอเทวดาหลิน! คุณทำเกินไปแล้ว! คุณกล้าก่อเรื่องขึ้นที่นี่! คุณเห็นพวกเราเป็นอากาศหรือยังไง?"

"น้องสาวของผมเกิดเรื่องขึ้นที่นี่ ผมยังไม่คิดบัญชีกับพวกคุณ พวกคุณกลับเสนอหน้าออกมา ทำไมเหรอ? ต้องการให้ผมจัดการพวกคุณก่อนใช่ไหม?" หลินหยางกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

"คุณ..."

"หมอเทวดาหลิน! อย่าเหิมเกริมให้มากไปหน่อยเลย! คิดว่าจะทำอะไรพวกเราได้ง่ายๆ งั้นเหรอ?"

"ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!"

คนของครอบครัวกู่ต่างพากันชี้หน้าด่าทอหลินหยาง

หลินหยางเบื่อจะพูดจากับพวกเขาและจ้องไปยังหวงเยี่ยนหง "ผมไม่อยากพูดเป็นครั้งที่สาม คุณ รีบเข้ามาเดี๋ยวนี้!"

"อาจารย์ ช่วย...ช่วยด้วยค่ะ..."

หวงเยี่ยนหงตกใจกลัวอย่างมาก เธอถอยหลังอย่างต่อเนื่องและร้องไห้ไปซบอยู่ที่อ้อมแขนของกู่ซาน

"ไม่ต้องกังวล อาจารย์อยู่ที่นี่ทั้งคน ไม่มีอะไรหรอกนะ"

กู่ซานลังเลอยู่ครู่หนึ่งและจากนั้นก็กล่าวปลอบใจ

"ขอบคุณมากค่ะอาจารย์!" หวงเยี่ยนหงกล่าวอย่างซาบซึ้งใจ

เวลานี้ หลินหยางได้ก้าวเดินเข้าไป

เขาหมดความอดทนแล้ว

ทุกคนต่างจับจ้องอย่างเคร่งเครียด

"หมอเทวดาหลิน คุณเป็นผู้ชายแต่กลับมาบีบบังคับผู้หญิงคนหนึ่ง? ผมยอมรับว่าหวงเยี่ยนหงทำผิด แต่คุณก็ไม่ถึงกับต้องทำขนาดนี้ บาดแผลตามร่างกายของซวนเหม่ยเหล่านั้น จากความสามารถทางการแพทย์ของคุณก้คงไม่ใช่เรื่องยากที่จะรักษาให้หายไม่ใช่เหรอ?" หลัวเซวียนลุกขึ้นและกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ทว่าเขายังพูดไม่จนหลินหยางก็ยื่นมือไปจับผมของหลัวเซวียนและกดศีรษะของเขาไปที่โต๊ะข้างๆ

ตึ่ง!

ศีรษะของหลัวเซวียนกระแทกเข้ากับโต๊ะที่หนาและแข็งแรงเข้าอย่างจัง

ทำให้หลัวเซวียนเป็นลมหมดสติทันที

ทุกคนต่างตกใจจนอ้าปากค้าง

จากนั้นหลินหยางก็คว้าเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆ และฟาดไปที่ร่างกายของหลัวเซวียน

ปัง!

ปัง!

ปัง!

ปัง....

เขาทุบลงไปอย่างแรงจนมีฝุ่นลอยกระจัดกระจายขึ้นมา

หลินหยางไม่มีการออมมือ

ไม่นานเก้าอี้ห้าตัวก็แตกหักลง