สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1666

ฟางฉีหลินทำตัวไม่ถูก

สมองของเขาว่างเปล่าและเบิกตากว้าง จากนั้นยืนอยู่ข้างหลินหยางอย่างเหม่อลอย

ปัง!

ขณะนี้เอง เรือรบที่อยู่ไกลออกไปก็เกิดระเบิดขึ้น และเศษเรือที่ระเบิดก็กระจัดกระจายไปทั่วทะเล

คลื่นทะเลโหมกระหน่ำและเปลวไฟก็ลุกโชน

ดูเหมือนน้ำและไฟได้ปกคลุมไปทั่วทั้งท้องฟ้า

เป็นภาพที่น่าทึ่งอย่างมาก!

แต่น่าทึ่งมากแค่ไหนก็ไม่สามารถเทียบได้กับการลงมือของชายที่อยู่ข้างหน้า!

หลินหยางหยิบเข็มเงินออกมาและฝังเข็มไปที่ร่างกายของฟางฉีหลิน

ทันใดนั้นความเจ็บปวดในร่างกายของฟางฉีหลินก็มลายหายไป

จากนั้นหลินหยางก็กระโดดลงไปในรูขนาดใหญ่ของดาดฟ้าและคว้าตัวของผู้นำพันธมิตรขนนกแดงขึ้นมาวางไว้ข้างกายของฟางฉีหลิน

"ฟางฉีหลิน คุณรีบพาพวกเขาออกไปจากที่นี่ ผมใช้เข็มเงินเพื่อบรรเทาอาการบาดเจ็บของคุณไว้ชั่วคราว แต่อาการของเขาสาหัสมากและจำเป็นต้องได้รับการรักษาโดยด่วน คุณต้องรีบออกไปจากที่นี่" หลินหยางกล่าว

"นั้นหมอเทวดาหลิน คุณ...ล่ะ?" ฟางฉีหลินถาม

"ผมต้องไปให้ทันเวลานัด ไม่งั้นไม่ทันแน่"

หลินหยางกล่าวและหันหลังเตรียมจากไป

"หมอเทวดาหลิน! เดี๋ยวก่อน!" ฟางฉีหลินตะโกนออกมา

"มีอะไรอีกเหรอ?" หลินหยางหันมาถาม

ฟางฉีหลินลังเลอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า "หมอเทวดาหลิน คุณไม่รู้เรื่องที่ผมโจมตีคุณในโซเชียลเหรอครับ?"

"รู้"

"งั้นคุณ....ทำไมคุณถึงยังช่วยผม?" ฟางฉีหลินถามด้วยความสงสัย

"จะไปสำคัญอะไร? คุณโจมตีผมเพราะคุณไม่คิดว่าผมจะทำได้ ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องที่ผมช่วยคุณเลย" หลินหยางกล่าวและหันหน้ากลับไป

ฟางฉีหลินมองหลินหยางจากไปอย่างเหม่อลอยและจากนั้นก็คุกเข่าลงโขกศีรษะให้หลินหยาง

ควับ!

หลินหยางกระโดดออกไปไกลและไม่นานร่างของเขาก็หายไปท่ามกลางทะเลอันกว้างใหญ่

ฟางฉีหลินลุกขึ้นมาอย่างยากลำบากและมองไปรอบๆ อย่างมึนงง

ขณะนี้เองเขาได้สังเกตเห็นโทรศัพท์ที่ตกอยู่และหยิบขึ้นมา

คุณภาพของโทรศัพท์ยังดีอยู่ แม้ว่าจะเต็มไปด้วยรอยแตกร้าว แต่ก็ยังไม่พัง

และที่น่าตกใจก็คือ....หน้าจอโทรศัพท์ยังสว่างอยู่และการไลฟ์สดยังคงดำเนินอยู่

ชาวโซเชียลต่างได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้ว

ทำให้ห้องไลฟ์เดือดพล่านร้อนระอุ!

โลกโซเชียลกลับมาโกลาหลอีกครั้ง

....

ภายนอกห้องไม้ไผ่แห่งหนึ่ง จงชวนรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"ท่านครับ! ท่านครับ! แย่แล้ว! แย่แล้ว!"

จงชวนหน้าซีดเผือดและร้องเรียกอย่างตื่นตระหนก

และเมื่อเขาเข้ามาใกล้ห้องไม้ไผ่ ซามูไรก็โผล่มาจากไหนไม่รู้เหมือนกับลมกระโชกแรง และชักดาบซามูไรออกมาชี้ไปที่ลำคอของจงชวน

ทันใดนั้นเอง จงชวนก็ไม่กล้าขยับอีก เขาเกร็งและตกใจอย่างมาก

"ถอยไป!"