สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1669

ในขณะนี้หลินหยางได้เป็นเหมือนเทพเจ้าแห่งสงครามที่ทำลายแนวชายฝั่งอย่างบ้าคลั่ง

ไม่ว่าจะเป็นป้อมปราการหรือเครื่องบินรบ ล้วนถูกทำลายล้างลง ซึ่งเปรียบเสมือนเป็นเพียงเต้าหู้อ่อนปวกเปียกในสายตาของเขา

หลังจากนั้นไม่นาน ป้อมปราการทั้งหมดก็ระเบิด และเครื่องบินรบกว่าสิบลำก็ถูกโจมตีจนตกลงมา เครื่องบินรบที่เหลือไม่กล้าเข้าใกล้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่โฉบไปในระยะไกลและยิงเท่านั้น

แนวป้องกันชายฝั่งถูกไฟลุกท่วม

ไฟลุกโชนพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า!

"ศัตรูแข็งแกร่งเกินไปอย่างมาก! ได้โปรดส่งกองกำลังสนับสนุน! ได้โปรดส่งกองกำลังสนับสนุน!"

ผู้บัญชาการเรียวซึเกะตะโกนใส่เครื่องส่งรับวิทยุอย่างเร่งด่วน

เขาเบิกตากว้างมองไปที่ร่างเทพยุทธด้วยความสยดสยอง หัวของเขาแทบจะระเบิดออกมา

นักศิลปะการต่อสู้ของดินแดนซากุระทั้งสองด้านของแนวป้องกันชายฝั่งยังคงมองดูด้วยสายตาเย็นชา

ชายคนหนึ่งสวมชุดคลุมสีแดงที่มีรอยแผลเป็นสองจุดบนดั้งจมูกของเขาเหลือบมองหลินหยาง จากนั้นหันศีรษะของเขาและพูดเสียงแหบห้าว "ท่านฮัตโตริ พวกจะดูอยู่อย่างนี้โดยไม่ลงมือเลยเหรอ? ปล่อยไว้แบบนี้ต่อไป กองกำลังป้องกันตนเองคงต้องถูกฆ่าตายทั้งกองทัพแน่"

"ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้กองกำลังป้องกันตัวเองเล่นกับเจ้าหมอนั่นไปก่อน รอให้เขาใช้เรี่ยวแรงไปจนหมดแล้วเราค่อยลงมือจะได้ไม่ต้องออกแรงเยอะ" ชายคนหนึ่งสวมชุดดำสนิทและสวมหน้ากากปีศาจปิดบังใบหน้าเดินเข้ามา

"ไม่ต้องออกแรงเยอะ?"

"พวกคุณอาจจะไม่รู้ว่าตอนนี้เขาคนนั้นเรียกว่าร่างกายฟันแทงไม่เข้า ก่อนที่เขาจะหมดเรี่ยวแรงลงไป เราไม่อาจทำอะไรเขาได้เลย!" ชายสวมหน้ากากปีศาจกล่าว

ทุกคนได้ยินและต่างขมวดคิ้ว

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ผมเข้าใจแล้ว" ชายที่มีรอยแผลเป็นกล่าว

"ผมดูออกถึงศิลปะการต่อสู้ของดินแดนมังกรตั้งแต่แวบแรกที่เห็น อีกอย่างหน่วยรบพิเศษก็ใกล้จะมาถึงแล้ว งั้นก็ปล่อยให้หน่วยรบพิเศษลองฝีมือที่แท้จริงของหมอเทวดาหลินคนนี้แทนเราเสียหน่อย!" ท่านฮัตโตริหัวเราะชอบใจ

หลังจากเขาพูดจบก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นเป็นระยะๆ ในบริเวณที่ไกลออกไป

บรรดานักศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่นต่างเงยหน้าขึ้นมองและอุทานออกมา

"ดูเร็วเข้า หน่วยรบพิเศษมาแล้ว!"

ผู้คนต่างจับตามองไปในทะเล

จากนั้นก็เห็นเรือรบขนาดใหญ่กำลังแล่นเข้ามา

เรือรบลำนี้มีขนาดใหญ่กว่าลำก่อนหน้าอย่างมาก เรือมีสีดำสนิทและแล่นผ่านเกลียวคลื่นเข้ามา!

คลื่นที่โหมกระหน่ำมีกำลังแรงอย่างมาก ราวกับเรือรบกำลังจะแหวกทะเลออกเป็นสองฝั่ง

ทว่าสิ่งที่อยู่บนเรือรบนั้นคือกองกำลังเคลื่อนที่เร็วจำนวนมากที่สวมชุดเกราะและถืออาวุธพิเศษ

คนเหล่านี้คือกองกำลังที่ดินแดนซากุระทุ่มเงินมหาศาลเพื่อสร้างขึ้นมา

สมาชิกทุกคนในกองได้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตั้งแต่เด็กและมีสมรรถภาพทางกายที่แข็งแกร่งมาก พวกเขามีอุปกรณ์และอาวุธที่ทันสมัยที่สุดในโลก และแต่ละชุดนั้นต้องแบกรับน้ำหนักกว่าหนึ่งร้อยห้าสิบกิโล และพลังของชุดเกราะเหล่านี้ก็ไม่น้อยไปกว่ารถถังเลยสักนิด

พูดได้ว่าผู้คนนับพันที่ยืนอยู่บนเรือรบลำนี้เกือบจะเทียบเท่ากับรถถังที่ทรงพลังที่สุดในโลกหลายพันคัน!

ช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก!

พลังการต่อสู้ดังกล่าวเพียงพอที่จะทำให้เมืองๆ หนึ่งราบเรียบเป็นหน้ากองได้ภายในห้านาที!

"นี่คือหน่วยเคลื่อนที่เร็วที่ว่ากันว่าสร้างขึ้นด้วยเงินกว่าหนึ่งพันล้านต่อคนงั้นเหรอ ฮึฮึ ถ้าเป็นเช่นนั้น หมอเทวดาหลินจะต้องเจอกับปัญหาแน่นอน" นักศิลปะการต่อสู้ของดินแดนซากุระกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"เตรียมพร้อมกันแล้วใช่ไหม หน่วยเคลื่อนที่เร็วทนทำให้หมอเทวดาหลินสูญเสียพละกำลังไปได้ไม่น้อย แต่ถ้าคิดจะฆ่าเขาอาจจะเป็นเรื่องยาก! หน่วยเคลื่อนที่เร็วนี้ถือเป็นกองกำลังที่ดินแดนซากุระใช้เงินลงทุนจำนวนมหาศาลเพื่อสร้างขึ้นมา เราจะไม่ยอมปล่อยให้หมอเทวดาหลินทำลายพวกเขาลง! ทุกคนแอบดักซุ่มกำจัดหมอเทวดาหลินอยู่ที่นี่แล้วกัน!" ผู้บัญชาการฮัตโตริเดินไปข้างหน้าและหัวเราะ จากนั้นเอื้อมมือไปแตะนินจาที่ยืนอยู่ข้างหลัง

เมื่อทุกคนได้ยินก็ต่างเตรียมพร้อม

แต่ละคนมองไปยังหลินหยางราวกับเขาเป็นเหยื่อ

แววตาของทุกคนเต็มไปด้วยความสงสารและความสะใจ

ในสายตาของพวกเขาแล้ว หลินหยางก็เป็นเหมือนตัวตลก

ควับ!

วินาทีนี้ หลินหยางได้กระโดดขึ้นและยืนอยู่บนยอดประภาคารริมชายฝั่ง

เขาเอามือไพล่หลังและมองไปยังเรือรบที่กำลังแล่นเข้ามาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยประกายที่แปลกประหลาด

"เขาคิดจะทำอะไร?"

"ยอมจำนนเหรอ?"

บรรดานักศิลปะการต่อสู้ที่อยู่อีกฝั่งต่างพูดจาหยอกล้อกันอย่างสนุก