สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1688

หลินหยางคิดไม่ถึงว่าคนที่สวมหน้ากากคนนี้จะเป็นถึงจอมมาร จางฉีเย่!

จางฉีเย่เป็นคนของสำนักเวทมนตร์ดำ มีฐานะเป็นจอมมารและความสามารถของเขาก็น่าสะพรึงกลัวอย่างมาก

แต่สำนักเวทมนตร์ดำได้ถูกสำนักพรรคใหญ่ร่วมมือกันทำลายไปเมื่อสามสิบปีก่อนและไม่มีใครหลงเหลืออยู่อีกเลย ทว่าจอมมารจางฉีเย่ของสำนักเวทมนตร์ดำก็ถูกคนตามไล่ฆ่าทั่วทุกทิศ

จางฉีเย่ถือเป็นยอดฝีมือที่มีพรสวรรค์โดดเด่นตั้งแต่ที่มีการก่อตั้งสำนักเวทมนตร์ดำมากว่าเจ็ดพันปี เขาอายุยังน้อยก็สามารถควบคุมและรู้วิชามนตร์ดำของสำนักเวทมนตร์ดำทั้งหมด ตอนอายุสามสิบปีก็ได้เป็นยอดฝีมือที่ไร้เทียมทาน สี่สิบปีได้มีความเป็นผู้นำและถูกแต่งตั้งให้เป็นจอมมารโดยผู้นำสำนักเวทมนตร์ดำในขณะนั้น และได้กลายเป็นผู้ชิงตำแหน่งผู้นำสำนักเวทมนตร์ดำคนต่อไป

จากนั้นก็เกิดความเปลี่ยนแปลงต่อสำนักเวทมนตร์ดำ ทำให้ถูกสำนักใหญ่ๆ ถล่มและได้หายไปจากศิลปะการต่อสู้ของดินแดนมังกร

ในขณะที่สำนักเวทมนตร์ดำกำลังประสบปัญหา จางฉีเย่ถูกส่งออกไปปฏิบัติภารกิจจากสำนักอื่นและไม่ได้อยู่ในสำนัก ทำให้รอดไปได้ ทว่าความโกรธแค้นระดับนี้ มีหรือที่เขาจะไม่ล้างแค้น?

ทำให้จางฉีเย่พยายามไล่ฆ่าคนเหล่านั้นที่มีส่วนร่วมในการทำลายสำนักเวทมนตร์ดำ ในระยะเวลากว่าสิบปี เขาได้ทำลายไปแล้วกว่าสิบตระกูล ฆ่าคนจนทุกคนต่างหวาดกลัว แน่นอนว่าศัตรูที่เขาฆ่านั้นมีอยู่ทั่วทุกมุมโลก และมีคนนับไม่ถ้วนที่ต้องการฆ่าเขา

หลายปีมานี้จางฉีเย่เอาแต่หลบหนีและไล่ฆ่าอยู่แบบนี้ทุกวัน

และจากการฆ่าฟันและต่อสู้อย่างต่อเนื่อง ทำให้วิชาเวทมนตร์ของจางฉีเย่พัฒนาไปอย่างต่อเนื่อง

วิชาเวทมนตร์ก็คือวิชานอกรีตวิชาหนึ่ง การฝึกฝนวิชาเวทมนตร์ที่ดีที่สุดก็คือการต่อสู้ วิชาเวทมนตร์ที่จางฉีเย่ฝึกฝนนั้นจากความเร็วของคนธรรมดาแล้ว อย่างน้อยก็คงต้องใช้เวลากว่าเจ็ดสิบปีถึงจะสำเร็จ ทว่าเขากลับใช้เวลาเพียงสามปีเท่านั้นก็ไปถึงจุดที่ประสบความสำเร็จ...

ความเร็วนี้น่าทึ่งแค่ไหน?

แต่ผลที่ตามมาก็ลำบากมากเช่นกัน!

ไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้?

เขาจะยอมรับสิ่งนี้ได้อย่างไร?

แม้ว่าปีนี้เขาจะมีอายุห้าสิบกว่าปี แต่ระดับความสามารถของเขาระดับนี้ อายุห้าสิบกว่าปีถือว่ายังหนุ่มแน่นกำยำ เขาอยากมีทายาท ฉะนั้นเขาจึงออกตามหาหมออย่างยากลำบาก และในที่สุดก็หาหลินหยางเจอ

"หมอเทวดาหลินตาดีมาก มองแวบเดียวก็รู้ได้ว่าผมเป็นใคร" จางฉีเย่กล่าว

"จะไม่รู้จักได้ยังไง? ศัตรูของคุณมีอยู่นับไม่ถ้วน คุณเป็นที่ต้องการของหลายคนและรูปถ่ายของคุณก็ปรากฏขึ้นในโลกโซเชียล! แต่ละวันมีคนจำนวนมากพากันถามหาเบาะแสของคุณ ผมจะไม่รู้ได้ยังไง?" หลินหยางกล่าว

จางฉีเย่กล่าว "กลุ่มคนกระจอกๆ! กล้าจะตามหาผม? ดูท่าผมยังฆ่าคนไม่มากพอสินะ!"

"แต่จะพูดไปแล้ว หมอเทวดาหลิน ตอนนี้คุณรู้ตัวตนของผมแล้ว คุณยังยอมให้ผมเป็นไม้กันหมาของคุณอีกเหรอ? คุณไม่กลัวว่าผมจะดึงดูดปัญหาเข้ามาเหรอ?"

"คุณสวมหน้ากากเอาไว้ก็ไม่มีใครจำคุณได้! เก็บซ่อนตัวสักหน่อยก็ปลอดภัยไม่มีอะไร" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

จางฉีเย่รู้สึกประหลาดใจ "ดูท่าคุณได้ตัดสินใจและกล้าเสี่ยงที่จะใช้ผมแล้ว....หมอเทวดาหลิน คุณไปมีเรื่องอะไรกับใครเหรอ? แม้แต่ผมคุณก็กล้าเรียกใช้?"

"ถามคำถามนี้ทำไม? ทำไมเหรอ? คุณกลัวเหรอ?"

"ตลกหน่า บนโลกนี้มีอะไรที่ทำให้ผมกลัวได้ด้วยเหรอ!"

"งั้นก็ไม่ต้องถามมาก ตามผมกลับไปกันเถอะ"

"ไปกันเถอะ!"

หลินหยางพาจางฉีเย่กลับไปที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี และได้ให้ฉินไป่ซงจัดห้องเดี่ยวให้กับเขา?