สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 169

พี่หล่างจ้องตากว้าง มองไปที่ลูกน้องของเขาสองข้างอย่างเหลือเชื่อ หัวของเขาขนลุก

"ทหารรับจ้างผ่านศึกหรอ? ไม่นึกเลยว่าหัวหม่านเฉินนี้จะเรียกพวกแกมา เหมือนว่าเขาต้องการจะฆ่าผมจริงๆ!"

หลินหยางเดินเข้ามาพร้อมใบหน้าที่เยือกเย็น

ครั้งหนึ่งเขาคิดว่าเขาและหัวหม่านเฉินมีเรื่องกันแค่ความหึงหวงธรรมดาๆ แต่เขาประเมินความชั่วช้าของชายคนนั้นต่ำไป

หากกลุ่มทหารรับจ้างกลุ่มนี้ลงมือ แม้ว่าเขาจะไม่ตายแต่ก็ต้องพิการอย่างแน่นอน!

"คุณเป็นใครกัน?" พี่หล่างจ้องด้วยแววตาแข็งกร้าว

"คนที่คุณหาเรื่องไม่ได้!"

หลินหยางพูดและเดินเข้าไปทางพี่หล่างมากขึ้นเรื่อยๆ

พี่ห่างตะโกนออกมาและแทงมีดไปทางหลินหยาง

มีดที่เหมือนเขี้ยวงูพิษแทงเข้าไปทางหัวใจของหลินหยาง

มีดของเขาดูโหดร้ายและรวดเร็ว ไม่ถึงหนึ่งอึดใจมีดก็พุ่งไปที่หัวใจของหลินหยางแล้ว

แต่ในขณะที่ปลายมีดกำลังจะพุ่งเข้าไปในร่างกายของหลินหยาง สองนิ้วก็ขยับและบีบกระบี่คมอย่างแม่นยำ

สะบัดนิ้วเบาๆ

มีดหักเป็นสองท่อน

"อะไรกัน?" พี่หล่างตกใจ

หักมีดด้วยมือเปล่า?

วินาทีต่อไป เท้าหนึ่งเตะเข้าที่หน้าอกของพี่หล่าง!

ตูม!

พี่หล่างพุ่งออกไปราวกับลูกบอลในทันที พุ่งเข้าชนรถด้านหลัง

ร่างกายทั้งร่างจมลงในทันที พี่หล่างผิวหนังของเขาเปิดและเป็นเนื้อ หน้าอกส่วนใหญ่ของเขาจมลง กระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง

คนในรถตกใจกลัว ไม่สนใจหม่าไห่อีกต่อไป และวิ่งหนีออกไปอย่างบ้าคลั่ง

หม่าไห่ใช้โอกาสนี้ในการหลบหนีออกมา วิ่งไปด้านหลังของหลินหยาง

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

เขาคิดเสมอว่าหลินหยางเก่งด้านการแพทย์เท่านั้น แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าไม่เพียงแต่ทักษะทางการแพทย์เท่านั้น แต่ทักษะการต่อสู้ของเขาก็ไม่น่าเชื่อเช่นกัน

"หม่าไห่!"

ในเวลานี้หลินหยางเอ่ยปาก

"ประธานหลิน คุณมีอะไร?" หม่าไห่สั่นเล็กน้อยและพูดอย่างเคารพ

ในขณะนี้ ทัศนคติของเขาที่มีต่อหลินหยางไม่ได้เรียบง่ายขนาดนั้น มีความเคารพจากภายในสู่ภายนอกและความชื่นชมจากใจ!

"บอกกงซีหยุนให้พาคนไปคุ้มกันที่โรงพยาบาลประชาชน อย่าปล่อยให้หัวหม่านเฉินหนีไปได้ แค้นนี้ต้องชำระ!" หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

หม่าไห่ตัวสั่น เดิมทีเขาคิดจะพูดอะไร แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่เยือกเย็นของหลินหยาง เขาก็กลืนน้ำลายลงไป

ช่างเถอะ!

ถ้าต้องสู้กับตระกูลหัว งั้นก็สู้! เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป

หม่าไห่ถอนหายใจ หยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหากงซีหยุน

หลินหยางเดินไปทางพี่หล่างต่อ

พี่หล่างลุกขึ้นด้วยความยากลำบากมองไปที่หลินหยางที่กำลังเดินเข้ามา เขาตัวสั่นอย่างบ้าคลั่ง

"ฆ๋า ฆ่าเขา ฆ่าเขา!" พี่หล่างตะโกนอย่างรุนแรง

ชายร่างใหญ่เหล่านั้นไม่ลังเลอีกต่อไป ชักปืนออกมาและเล็งไปที่หลินหยาง

แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะเหนี่ยวไก เข็มเงินเรียวก็พุ่งออกมาอีกครั้งและเจาะข้อมือของพวกเขาอย่างแม่นยำ และนิ้วของพวกเขาก็ขยับไม่ได้ในทันที

"อ๊า? มือของผม!"

"หัวหน้า พวกเราขยับมือไม่ได้! !"

"เข็ม เข็มเงินของเขา!"

หลายคนตกใจ

พี่หล่างหายใจอย่างยากลำบาก รีบวิ่งไปหาชายร่างใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างบ้าคลั่ง และคว้าปืนในมือของเขาทันที

ฉับ!

หลินหยางเหวี่ยงเข็มออกมาอีกครั้ง

แต่พี่หล่างเตรียมพร้อมไว้ดีแล้ว เขาหันหลังให้หลินหยางในทันที

เข็มเงินแทงทะลุหลังของเขา และเพราะไม่เข้าจุดฝังเข็ม จึงไม่ส่งผลกระทบอะไร

"คุณเองก็มีดีหนิ!"

พี่หล่างมีสีหน้าที่โหดร้าย จู่ๆ ก็ชักปืนออกมาแล้วหันกลับมา พยายามเหนี่ยวไก

แต่ทันทีที่เขาหันหลังกลับ แสงเย็นก็ลอดผ่านดวงตาของเขา

ทันทีหลังจากนั้น เขารู้สึกว่าข้อมือเย็น