สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1706

ทันทีที่ตระกูลเฉียวเดินออกจากวิลล่าก็รีบหยุดชะงัก

"คนของหยางหัวตามมาไหม?"

เฉียวหลงอีกวาดสายตามองไปรอบๆ และหันไปถาม

"ไม่มีครับคุณท่าน ก่อนที่เราจะเข้ามาที่นี่ คนของเราได้เข้ามาประจำตามจุดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว! ตอนนี้หมอเทวดาหลินยังคงนั่งดูม้วนไม้ไผ่อยู่ที่เดิมและไม่ได้สั่งให้คนออกมาสะกดรอยตามเรา!" คนที่อยู่ข้างหลังเดินมารายงานด้วยความนอบน้อม

"ฮึ ดูท่าแล้วหมอเทวดาหลินจะได้ระวังป้องกันเราเลยสักนิดเดียว"

เฉียวหลงอีกวาดสายตามองเฉียวซินและกล่าวอย่างเย็นชา "ยังไม่รีบเดินมาอีก?"

"พ่อ..."

เฉียวซินเดินเข้าไปด้วยอาการตัวสั่น

"ได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?" เฉียวหลงอีถาม

"ไม่...ไม่ได้รับบาดเจ็บเลย..." เฉียวซินตอบ

"หมอเทวดาหลินไม่ได้ทรมานลูกเหรอ?"

"เขา...เขา...ไม่ได้ทำอะไร หมอเทวดาหลินก็ไม่ได้หลอกถามอะไรจากผม..."

"ถ้าเป็นแบบนี้ทำไมลูกยังดูหวาดกลัวขนาดนี้? แกมันไม่ได้เรื่อง ทำให้ตระกูลเฉียวต้องขายหน้าและเสียชื่อ!" เฉียวหลงอียกมือขึ้นตบหน้าเขา

เพี๊ยะ!

เสียงตบที่ดังชัดเจนดังอย่างกึกก้อง

เฉียวซินหมุนตัวกับที่และเกือบล้มลงกับพื้น

"พ่อ ผม..." เฉียวซินกุมหน้าและเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ถูกเฉียวหลงอีตวาดใส่

"หุบปาก! แกมันไม่ได้ความ รีบไสหัวกลับบ้านไปเดี๋ยวนี้! รอให้ฉันจัดการหมอเทวดาหลินให้ได้แล้วค่อยมาจัดการแก!" เฉียวหลงอีตวาดอย่างเกรี้ยวกราด

ใครจะไปณุ้เมื่อพูดจบสีหน้าของเฉียวซิน เฉียวเป้าและเฉียวหู่ก็เปลี่ยนไป

"ผู้นำตระกูล ท่าน...ท่านจะลงมือจัการกับหมอเทวดาหลิน?" เฉียวเป้าถามด้วยความร้อนใจและสีหน้าเคร่งเครียด

"ทำไม? พวกคุณสองคนก็เหมือนกัน กลับไปครั้งนี้ต้องถูกลงโทษแน่!" เฉียวหลงอีกล่าว

จากนั้นเฉียวเป้าก็รีบคุกเข่าลง "ผู้นำตระกูล! ไม่ได้! ทำแบบนั้นไม่ได้!"

"หืม?" เฉียวหลงอีขมวดคิ้ว "คิดว่าร้องขอชีวิตตอนนี้? ไม่คิดว่าเร็วไปหน่อยเหรอ? กลัวตายขนาดนี้! คิดจะเป็นคนของตระกูลเฉียวต่อไปงั้นเหรอ?"

"ไม่...ผู้นำเฉียว! ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น! ผมหมายความว่าท่านจะไปลงมือจัดการหมอเทวดาหลินไม่ได้!" เฉียวเป้ากล่าว

"คุณหมายความว่ายังไง?" เฉียวหลงอีสีหน้าเคร่งเครียด