สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1712

"ฉันรู้แล้วเชียวว่าคุณไม่รู้จัก นี่คือนิกายฝึกฝนศิลปะการต่อสู้! ว่ากันว่าคนข้างในล้วนมีวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมกว่าคนนอกไม่รู้กี่เท่า" ซูเหยียนอธิบาย

"คุณต้องการไปที่นั่นทำไม? คุณคงไม่ได้อยากเรียนศิลปะการต่อสู้หรอกนะ? คุณอายุมากขนาดนี้แล้วกลัวว่าเรียนไปก็เปล่าประโยชน์" หลินหยางอดพูดไม่ได้

"เรียนศิลปะการต่อสู้อะไรกัน! ฉันไม่สนใจเรื่องการต่อสู้อะไรนี่หรอก ฉันแค่ต้องการไปเพื่อจุดประสงค์หนึ่งของที่นั่นเท่านั้นเอง" ซูเหยียนกล่าว

"จุดประสงค์?"

"ใช่ ได้ยินมาว่าบนภูเขาที่ตั้งของพรรคฉงโจวนี้มีพืชพรรณที่หายากชนิดหนึ่งเรียกว่าดอกชิงหลานฮวา เกสรของดอกไม้นี้สามารถนำมาทำผลิตภัณฑ์บำรุงรักษาผิวหน้าของผู้หญิงได้เป็นอย่างดี มีคนเคยศึกษาวิจัยแล้วว่าพื้นที่บริเวณด้านหลังของนิกายแห่งนี้เหมาะสมที่จะปลูกดอกชิงหลานฮวา ถ้าฉันสามารถเจรจากับพรรคฉงโจวนี้ได้แล้วขอให้เขาขายพื้นที่แห่งนั้นกับฉัน แบบนั้นฉันก็สามารถผลิตผลิตภัณฑ์จากดอกชิงหลานฮวามาอย่างไม่จำกัด! เพียงแค่ผลิตภัณฑ์ชิ้นนี้ก็สามารถทำให้เยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลโด่งดังมีชื่อเสียงเทียบเท่ากับหยางหัวได้อย่างแน่นอน!"

พูดมาถึงตรงนี้ ซูเหยียนก็รู้สึกดีใจอย่างมาก

ส่วนหลินหยางเองก็ไม่ต้องสงสัย

เขาไม่เคยประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำไปเลย

ถ้าซูเหยียนสามารถทำผลิตภัณฑ์ที่สามารถช่วยในเรื่องการบำรุงรักษาสภาพผิวพรรณของผู้หญิงให้ดีขึ้นได้ แน่นอนว่าจะต้องขายดีไปทั่วโลกอย่างแน่นอน!

ถึงตอนนั้น เยว่เหยียนอินเตอร์เนชั่นแนลจะต้องขึ้นมาเป็นบริษัทแนวหน้าที่ไม่มีใครกล้าดูถูกได้อีกแน่นอน

"พูดแบบนี้ คุณต้องการให้ผมไปเป็นบอดี้การ์ดของคุณ?" หลินหยางหัวเราะ

"ฉันก็ไม่เคยสัมผัสกับพรรคฉงโจวนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าคนที่นั่นเป็นยังไงบ้าง ฉันคิดว่าคุณก็มีความสามารถอยู่บ้าง ถ้ามีคุณไปด้วยฉันก็จะได้ไม่กังวลอะไรเท่าไร" ซูเหยียนกล่าว

"ฮ่าๆ ก็ได้ เราจะไปกันเมื่อไรดี?"

"ไปกันตอนนี้เลย! ตอนนี้ข่าวนี้มีคนรู้ไม่มาก ถ้าช้ากว่านี้แล้วข่าวนี้ถูกเผยแพร่ออกไป เกรงว่าคนที่คอยจับจ้องพื้นที่ตรงนั้นคงเพิ่มขึ้นจำนวนมาก เรารีบไปก่อนจะได้ไม่เกิดปัญหาอะไร"

"โอเค คุณอยู่ที่ไหน? ผมจะไปหาคุณตอนนี้!"

"ฉันจะรอคุณอยู่ที่ถนนกว่างบิน!"

"โอเค!"

หลินหยางวางสายและรีบมุ่งหน้าไปที่ถนนกว่างบิน

ซูเหยียนกำลังอ่านสัญญาอยู่ริมถนนและเมื่อหลินหยางเดินทางมาถึงเธอก็รีบเรียกแท็กซี่เพื่อเดินทางไปยังสนามบิน

หลังจากได้ผ่านการฟื้นฟูและพักฟื้น ผิวพรรณของซูเหยียนก็ดูมีน้ำมีนวลขึ้น แก้มของเธอมีเลือดฝาดและริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธอก็น่าดึงดูดใจอย่างมาก เธอสวมแว่นไร้ขอบและยังคงจดจ่ออยู่กับสัญญาในมือ

หลินหยางกวาดสายตามองเธอและถอนหายใจ

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะดูอ่อนแอ แต่เธอก็มีบุคลิกที่แข็งแกร่ง

"ช่วงนี้คุณไปอยู่ไหนมา?"

จู่ๆ ซูเหยียนที่กำลังก้มมองสัญญาก็เอ่ยปากถาม

หลินหยางสะดุ้งและยิ้ม "จะไปไหนได้? ก็ไปทั่วแหละ ไม่ก็ไปช่วยอยู่ที่ห้องยาของลั่วเฉียน

"คุณดูว่างดีจัง" ซูเหยียนเหลือบมองเขาและหยุดพูด

จากนั้นก็ไม่ได้พูดในสิ่งที่ต้องการพูด