สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1714

เมื่อเห็นหลินหยางคอยอยู่ข้างๆ ซูเหยียนก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

ทว่าหลินหยางเพียงคนเดียวจะสู้กลุ่มคนเหล่านี้ได้อย่างไร?

ต่อให้เขาพอจะรู้ศิลปะการต่อสู้อยู่บ้าง แต่เมื่อเผชิญหน้ากับพรรคฉงโจวที่มีวรยุทธ์แข็งแกร่งแบบนี้ คาดว่าก็คงไม่สามารถช่วยอะไรได้!

"โอ๊ะ! คิดจะเป็นวีรบุรุษช่วยนางฟ้างั้นเหรอ!"

"ช่วยอะไรกัน นายไม่ได้ยินที่ผู้หญิงคนนี้พูดเหรอว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนของเธอ!"

"ฮึ งั้นก็น่าสนุกน่ะสิ นายคิดว่าถ้าเราทำอะไรผู้หญิงคนนี้ต่อหน้าสามีของเธอ...จะดูน่าตื่นเต้นไหมนะ?"

"ฮ่าๆๆ..."

เสียงหัวเราะแปลกประหลาดดังออกมา

ซูเหยียนโมโหจนหน้าแดงก่ำและตัวสั่น ทว่ากลับทำอะไรไม่ได้

ทว่าเธอกลับไม่ทันได้สังเกตว่าแววตาของหลินหยางได้เยือกเย็นลงอย่างมาก

และขณะนี้เอง

"พวกคุณกำลังทำอะไรกัน?"

เสียงที่หนักแน่นก็ดังขึ้น

จากนั้นก็เห็นชายร่างกำยำหัวเกรียนเดินเข้ามา

เมื่อทุกคนหันไปสีหน้าก็เปลี่ยนไปและรีบทำความเคารพชายคนนั้น

"ศิษย์พี่กงซุน?"

"คารวะศิษย์พี่กงซุน!"

ทุกคนต่างเกรงกลัว

เห็นได้ชัดว่าตำแหน่งของศิษย์พี่กงซุนคนนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

"กงซุนหม่าน?"

ศิษย์พี่คนนั้นที่อยู่ในสนามหญ้าเหมือนจะได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจากภายนอก จากนั้นก็เดินขมวดคิ้วออกมา

"เริ่นฉง คุณทำอะไรน่ะ? พวกเขาสองคนไม่ใช่คนของพรรคฉงโจวใช่ไหม? คุณพาพวกเขาเข้ามาเหรอ?" กงซุนหม่านสังเกตมองหลินหยางและซูเหยียน และแววตาที่มองไปที่ซูเหยียนก็ดูลามกขึ้น

"ทำไมเหรอ? พวกเขาเป็นเพื่อนของผม ผมกำลังพูดกับเพื่อนของผม กงซุนหม่าน ผมจำเป็นต้องบอกคุณด้วยเหรอ?" เริ่นฉงกล่าวอย่างไม่แยแส

"เพื่อนของคุณ? ฮึ เริ่นฉง อย่าคิดว่าผมเป็นคนโง่เลย แบบนี้เขาไม่เรียกว่าสิ่งที่ควรทำกับเพื่อนหรอก! ผมว่าสองคนนี้คงเป็นคนนอกที่คุณพาเข้ามามากกว่า?" กงซุนหม่านกล่าว "เวลาสำคัญแบบนี้คุณยังกล้าทำเรื่องแบบนี้อีก! เริ่นฉง คุณกล้ามากเลยนะ! คุณแหกกฎและทรยศหักหลังกฎระเบียบของผู้นำและผู้อาวุโส! ผมจะรีบไปรายงานผู้อาวุโส เพื่อให้ผู้อาวุโสลงโทษคุณ!"

เมื่อพูดจบเขาก็เดินจากไป

สีหน้าของเริ่นฉงเคร่งเครียดและตะโกนออกมา "หยุดเดี๋ยวนี้!"

กงซุนหม่านหยุดชะงักและหันไปยิ้มอย่างเย็นชา "เริ่นฉง คุณเป็นคนฉลาด เราอย่าทำให้เรื่องนี้จัดการลำบากไปหน่อยเลย!"

เมื่อได้ยินคำนี้ทุกคนก็ต่างเข้าใจความคิดของกงซุนหม่าน

เขาวางแผนที่จะจัดการเริ่นฉง

แต่เริ่นฉงก็ไม่โง่ เขาไม่ถูกกับกงซุนหม่าน และตอนนี้มีเหรอที่จะปล่อยอีกฝ่ายไปง่ายๆ?

"ผมบอกอะไรให้นะกงซุนหม่าน คุณคิดผิดแล้ว! สองคนนี้เป็นแขกที่มาจากเจียงเฉิน มาพบผู้นำและผู้อาวุโสเพื่อมาเจรจาเรื่องซื้อขายที่ดินที่ปลูกดอกชิงหลานฮวาบริเวณหลังเขา ผมไม่กล้าแอบพาคนนอกเข้ามาหรอก หากคุณคิดจะไปบอกผู้อาวุโสก็ไปสิ พอดีกับที่ผมก็กำลังจะพาพวกเขาไปพบกับผู้อาวุโสด้วยเช่นกัน งั้นเราไปพร้อมกันเลยดีไหม?" เริ่นฉงกล่าว

กงซุนหม่านขมวดคิ้วและไม่พูดอะไร

เริ่นฉงโบกมือ "พาพวกเขาไปพบผู้อาวุโส!"

"ครับศิษย์พี่!"

ลูกศิษย์จำนวนหนึ่งก็รีบไปทำตาม

เมื่อได้ยิน ซูเหยียนก็ค่อยๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"คิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอเรื่องราวดีๆ ในความโชคร้ายแบบนี้! พระเจ้าคุ้มครองจริงๆ ด้วย!" ซูเหยียนกล่าวอย่างดีใจ

"แม้จะพูดไปแบบนั้น แต่ดูเหมือนว่าคนของพรรคฉงโจวจะไม่ใช่คนดีเท่าไร เราต้องระมัดระวังให้มาก" หลินหยางกล่าว

"อืม ถึงยังไงเราแค่ได้พื้นที่นั้นมาครอบครองอย่างชอบธรรมก็พอ เจรจาเรื่องการซื้อขายเสร็จเราก็ออกไปจากที่นี่" ซูเหยียนกล่าว

หลังจากที่กงซุนหม่านเข้ามา ทั้งสองก็เดินทางมาถึงยังสถานที่พักอาศัยของผู้นำพรรคฉงโจว

เริ่นฉงกวาดสายตามองกงซุนหม่าน เขาตามมาเพราะเขาไม่เชื่อใจในเริ่นฉง

เริ่นฉงทำอะไรไม่ได้และทำได้เพียงเดินเข้าไปยังประตูที่มีลูกศิษย์ยืนเฝ้าและเตรียมสั่งให้คนเข้าไปรายงาน