สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1718

หลินหยางกับซูเหยียนไม่ได้ขับรถขึ้นภูเขา สถานที่แบบนี้ไม่สามารถที่จะเรียกรถแท็กซี่ได้ การให้บริการรถที่นัดหมายผ่านอินเทอร์เน็ตก็ไม่ได้อยู่ในขอบเขตนี้

เมื่อไม่มีหนทาง ทั้งสองคนเลยจำใจต้องเดินลงภูเขาไป

โชคดีที่ตอนเดินลงเขาสบายหน่อย

“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”

ระหว่างเดินทาง ซูเหยียนมีท่าทางไม่พอใจตลอด

ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ไม่ได้เจรจาเรื่องสัญญา ยังต้องเสียแหวนไปวงหนึ่งอีก

มันทำให้รู้สึกเสียใจอย่างมาก

“คุณมีแหวนแบบนี้ก็ไม่บอกกันเลยนะคะ!”

“แหวนที่ถูกตาต้องใจผู้อาวุโสใหญ่นั่น มันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ครั้งนี้พวกเราเสียเปรียบมากเลย”

“นี่คุณเป็นอะไร? ทำไมเรื่องอะไรก็ตาม คุณไม่พูดกับฉันเลย? ความเป็นจริงแล้วฉันเป็นภรรยาของคุณไหม?”

“คุณพูดมาหน่อยสิ!”

ซูเหยียนตำหนิหลินหยางไม่หยุด ปากบ่นพึมพำ เห็นอยู่ชัดๆว่าเธอโมโห แต่กลับทำให้คนรับรู้ถึงความคับแค้นใจของเธอไม่ได้เลย กลับกันมันเป็นภาพที่น่ารักมาก

หลินหยางยิ้มแล้วมองเธอ และไม่ได้มีการตอบโต้แต่อย่างใด

แบบนี้ยิ่งทำให้ซูเหยียนกลัดกลุ้มใจ

เมื่อเห็นซูเหยียนหงุดหงิดใจ หลินหยางเลยจนปัญญา ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า“โอเคเสี่ยวเหยียน ไม่ต้องกังวลใจ ความจริงก็ไม่มีอะไร แค่แหวนวงเดียวเท่านั้นเอง ครั้งหน้าผมค่อยไปหยิบเลือกที่ถนนกู่หวาน ไม่แน่อาจจะได้ดีกว่าด้วย”

“ของล้ำค่าแบบนี้จะไปซื้อข้างถนนเหมือนผักกาดขาวได้ยังไง มีทุกที่เลยเหรอ? ครั้งนี้คุณบังเอิญโชคดี ครั้งหน้าจะมีโชคแบบนี้ที่ไหนกัน?”ซูเหยียนพูดด้วยความกลัดกลุ้ม

“อันนี้ก็ไม่แน่ ถ้าคุณไม่เชื่อ ตอนนี้พวกเราไปร้านวัตถุโบราณดูก็ได้ อ้อ ใช่แล้ว พวกเรารีบลงภูเขากันเถอะ ผมเห็นคนที่ชื่อคุณชายเฉิงนั่นมองคุณแปลกๆ จะต้องมีแผนการกับคุณแน่นอน พวกเรารีบไปกันเถอะ เลี่ยงการที่พวกเขาจะมาหาเรื่องวุ่นวายพวกเรา”หลินหยางพูดขึ้น

ซูเหยียนพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงอึมครึมว่า“จริง สายตาเขาน่ากลัวมาก ถ้าคนที่ฝึกวรยุทธ์อย่างเขาจะทำอะไรพวกเราในสถานที่ทุรกันดารแบบนี้ อย่างนั้นเวลาตกที่นั่งลำบาก ไม่มีคนช่วยเหลือแล้ว! รีบไปกันเถอะ”

ทั้งสองคนเร่งฝีเท้า

แต่น่าเสียดาย ช้าเป็นแล้ว

บรื้น!

รถเก๋งเมอร์เซเดสเบนซ์สีดำหลายคันพุ่งลงมาจากภูเขาราวกับลมกระโชกแรง รถพุ่งมาตรงหน้าของทั้งสองคน เพื่อขวางหลินหยางและซูเหยียนไว้

“แย่แล้ว!”

ซูเหยียนตกตะลึงพรึงเพริด เลยรีบดึงหลินหยางเลี่ยงมุ่งหน้าหันไปทางถนนของภูเขาที่ขรุขระ

แต่ระดับฝีเท้าของเธอ จะไปสู้คนอื่นได้ยังไง?

พวกกลุ่มคุณชายเฉิงผลักประตูรถออกแล้วสาวเท้าเดินมาตรงถนน แต่ละคนคล่องแคล่วว่องไวราวกับลิง ไม่นานก็ล้อมทั้งสองคนไว้ได้

“พวกคุณทั้งสองคนจะไปไหนเหรอ?”คุณชายเฉิงเดินยิ้มมา จ้องมองซูเหยียนด้วยความละโมบกระหายดังเดิม

“พวกแกคิดจะทำอะไร? ฉันขอเตือนพวกแก อย่ามาซี้ซั้วนะ! ไม่อย่างนั้น….ฉัน….ฉัน…ฉันจะ…..”

ซูเหยียนพูดติดอ่าง แต่ทว่ากลับพูดสาเหตุเป็นเรื่องเป็นราวออกมาไม่ได้เลย

“ฮ่าๆๆๆๆ…..”

พวกคุณชายเฉิงหัวเราะเสียงดังลั่น

“คุณซูเหยียนน่ารักจริงๆ แต่พวกคุณไม่ให้เกียรติผู้อาวุโสใหญ่ อยากจะลงภูเขาอย่างปลอดภัย เกรงว่าจะไม่ง่ายอย่างนั้น! ตระกูลเฉิงของผมสนิทสนมกันกับพรรคฉงโจว ผู้อาวุโสใหญ่ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับพวกคุณ แต่ผมจะปล่อยละเลยโดยไม่สนใจไม่ได้หรอก วันนี้ยังไงก็ต้องสั่งสอนพวกคุณสักหน่อยล่ะ!”พูดจบ คุณชายเฉิงก็โบกมือพัลวัน“ผู้ชายคนนั้นพวกแกลากไปอีกด้าน ตีตายตีพิการไม่ต้องสนใจ จัดการให้ฉันดีๆ ส่วนผู้หญิงคนนี้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง!”