สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1738

แมกมาที่เดือนระอุตกลงสู่หลินหยางราวกับฝนขนาดใหญ่

คนของเหาะเสินหั่วที่อยู่รอบๆ ต่างพากันถอยหลังอย่างต่อเนื่องและไม่กล้าเข้าใกล้อีก

ภาพเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคนตกใจจนตัวแข็งทื่อไปแล้ว

ทว่าหลินหยางกลับไม่เกรงกลัวและจ้องมองเข็มแมกมาที่ไหลลงมา จากนั้นยกมือขึ้นและหายใจอย่างหนักหน่วง

ฟับ!

เข็มทั้งหมดที่เก็บอยู่บริเวณเอวของเขาพุ่งออกไปทั้งหมดจากการกระตุ้นของพลังนี้ ก่อตัวเป็นเข็มมังกรบินวนอยู่เหนือศีรษะของเขาโดยตรง

เข็มแมกมาที่ตกลงมาทั้งหมดถูกต้านทานโดยเข็มมังกร และไม่สามารถทำอันตรายต่อหลินหยางได้

เข็มมังกรเขมือบทำลายเข็มแมกมาไปจนหมด

"ว้าว!"

ทุกคนต่างส่งเสียงร้องด้วยความตกตะลึง!

หมอเทวดาหลินกลับรับมือได้!

ต้องรู้ว่านี่คือการโจมตีของเทพอัคคีเชียวนะ!

ในสายตาของเขานี่ถือเป็นการโจมตีของเทพเจ้าด้วยซ้ำ!

คนปกติ...ไม่มีทางรับมือกับการโจมตีครั้งนี้ได้แน่นอน

เทพอัคคีก็ตกใจด้วยเช่นกัน จากนั้นก็มองไปยังเข็มมังกรที่อยู่เหนือศีรษะของหลินหยางและกล่าวอย่างเหลือเชื่อ "คิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถใช้เข็มทำแบบนี้ได้ด้วย น่าสนใจ! น่าสนใจมาก! คอยดูผมเถอะ!"

เมื่อพูดจบเขาก็โบกมืออีกครั้งและเข็มแมกมาที่ร้อนระอุก็ระเบิดออกมาอีกครั้งและก่อตัวเป็นเข็มแมกมานับพันนับหมื่นที่กลายร่างเป็นมังกรแมกมาล่องลอยอยู่บนอากาศ

หลินหยางจ้องมองมังกรแมกมาอยู่ครู่หนึ่ง ทว่าเทพอัคคีไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้

วูบ!

มังกรแมกมาบินออกไปอย่างเกรี้ยวกราดและพุ่งเข้าไปยังหลินหยาง

หลินหยางรีบใช้เข็มมังกรเพื่อรับการโจมตี

มังกรทั้งสองต่อสู้ปะทะกันกลางอากาศ สถานการณ์เป็นไปอย่างดุเดือดและน่าตื่นเต้นอย่างมาก

ไม่เคยมีใครเห็นภาพเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน แต่ละคนต่างเบิกตากว้างและอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

มังกรทั้งสองไล่ล่ากันอย่างดุเดือด

เพราะพวกมันไม่ใช่สิ่งมีชีวิต แม้มังกรทั้งสองฝ่ายจะต่อสู้กันอย่างบ้าคลั่งและไม่มีใครยอมใคร ทว่าอันที่จริงแล้วเป็นพละกำลังของหลินหยางและเทพอัคคีต่างหากที่ต่อสู้กัน

แม้ว่าหลินหยางจะแข็งแกร่ง ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับเทพอัคคีที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้ก็เสียเปรียบได้ มังกรทั้งสองตัวต่อสู้กันกว่ายี่สิบกระบวนท่า และในที่สุด....

ปัง!

เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างกึกก้อง

จากนั้นก็เห็นเข็มมังกรของหลินหยางถูกมังกรแมกมาของเทพอัคคีทำลายลง

เข็มเงินแตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆ

"ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! คิดว่าพละกำลังแค่นี้จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของท่านอาจารย์ของเราได้เหรอ? อาจารย์ของเรายังไม่ออกแรง ถ้าออกแรงละก็ หมอเทวดาหลินคงตายไปนานแล้ว"

"ใช่ มาต่อสู้กันด้วยพละกำลังกับท่านอาจารย์ หมอเทวดาหลินไม่หัดดูตัวเองบ้างเลย?"

"แถมยังดื้อด้านฝืนทน?"

"น่าขำชะมัด"

คนของเกาะเสินหั่วต่างพากันหัวเราะเย้ยหยันและต่างไม่พอใจ

เทพอัคคีมองไปยังหลินหยางโดยไม่ออมมือ เขาทำลายเข็มมังกรได้แล้ว จากนั้นก็รีบควบคุมให้แมกมามังกรตกลงมา

ควับ!

มังกรแมกมาพุ่งเข้าใส่หลินหยางอย่างโหดเหี้ยม

และแทบกลืนกินหลินหยางไปให้ไม่เหลือซาก

แต่ในวินาทีนั้น

ฉึก ฉึก ฉึก...

เข็มเงินที่กระจัดกระจายอยู่ในอากาศราวกับถูกพลังงานบางอย่างควบคุม ราวกับทั้งหมดมีจิตใจและต่างพากันเพ่งเล็งไปที่เทพอัคคีที่อยู่ไม่ไกลและพุ่งโจมตีเข้าไป

"หืม?"

เทพอัคคีตกตะลึง

"ท่านอาจารย์ระวัง!"

ทุกคนต่างพากันร้องอุทานสุดเสียง

จากนั้นก็เห็นเข็มเงินลอยไปทิ่มแทงเข้าที่เทพอัคคี

ทว่าเทพอัคคีกลับไม่รู้สึกอะไร

ตู้ม!

กระแสพลังจากจิตวิญญาณได้ปกคลุมร่างกายของเขาโดยตรง!

ความแข็งแกร่งของกระแสพลังนี้ช่างน่าอัศจรรย์

ไม่ว่าเข็มของหลินหยางจะเร็วและแหลมคมแค่ไหน พวกมันทั้งหมดก็โดนกระแสพลังนี้ต่อต้านและไม่สามารถทะลุผ่านเข้าไปได้เลย

การโจมตีของหลินหยางถูกสกัดกั้น

คนจำนวนหนึ่งต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่หลายคนก็ไม่แปลกใจ

เพราะในความคิดของพวกเขา เทพอัคคีก็คือเทพเจ้าที่ดำรงอยู่ยงคงกระพัน!

คนที่อยู่ยงคงกระพันจะพ่ายแพ้ได้ยังไง? จะถูกคนอื่นทำร้ายได้ยังไง?

ทุกคนต่างหัวเราะและมองไปที่หลินหยาง

เทพอัคคีปิดกั้นเข็มของหลินหยาง แล้วหลินหยางล่ะ?