สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1764

"เกี่ยวกับเรื่องของสมัชชาใหญ่ ฉันก็รู้เท่านี้แหละ"

ภายในห้องรับรองใต้ดิน ไป๋ฮั่วสุ่ยหยิบถ้วยชาขึ้นมาดื่มและถอนหายใจ

หลินหยางที่อยู่ตรงหน้าได้เหม่อลอยและตกใจกับสิ่งที่ไป๋ฮั่วสุ่ยเล่าให้ฟัง

เวลาผ่านไปนานเขาจึงค่อยๆ ดึงสติกลับมาได้

"นี่คือสมัชชาใหญ่เหรอ..." เขากล่าวเสียงแหบแห้ง

"สิ่งที่ฉันรู้แค่น้อยนิดเท่านั้น! อำนาจที่แท้จริงของสมัชชาใหญ่เป็นสิ่งที่คนทั่วไปไม่อาจเข้าใจได้! หมอเทวดาหลิน คุณอยู่ของคุณอย่างสงบสุขไม่ดีกว่าเหรอ? ทำไมถึงต้องทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย! ฉะนั้นคุณรีบฆ่าอี้เซียนเทียนซะเถอะ! เขารู้ความลับของคุณมากเกินไป หากวันไหนเขาบังเอิญถูกสมัชชาใหญ่เล่นงานเข้า คุณต้องแย่แน่" ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าว

"ฮึ ถ้าผมฆ่าอี้เซียนเทียนก่อน ผมก็จะปล่อยคุณออกไป เพื่อให้คุณกลับไปดำรงตำแหน่งเดิมอีกครั้ง" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"อ้อ? คุณไม่คิดว่าฉันจะบอกเรื่องของคุณกับสมัชชาใหญ่เหรอ?" ไป๋ฮั่วสุ่ยถามด้วยความแปลกใจ

"ไม่กลัว! คุณจะจงรักภักดียิ่งกว่าอี้เซียนเทียนซะอีก"

"คุณหมายความว่ายังไง? คุณดูถูกฉันเหรอ?" ไป๋ฮั่วสุ่ยโกรธและตบโต๊ะเสียงดัง

"อายุวัฒนะรักษาใบหน้า! ยาอายุวัฒนะไม่มีวันแก่! คุณเลือกอย่างไหน?" หลินหยางถามกลับ

ไป๋ฮั่วสุ่ยตัวสั่นสะท้านและเก็บกลั้นความโกรธไว้ เธอรู้สึกอับอายอย่างมาก...

ทั้งสองสิ่งนี้...เธอไม่อาจปฏิเสธมันได้!

อี้เซียนเทียนเพียงต้องการความอมตะไม่มีวันแก่! ทว่าเธอกลับต้องการทั้งความอมตะและคงความอ่อนเยาว์ไปตลอด...เธอต้องการมากกว่าอี้เซียนเทียนเสียอีก...

ทว่าไป๋ฮั่วสุ่ยเป็นคนที่มีหลักการและให้ความสำคัญกับเกียรติและศักดิ์ศรีของตัวเองอย่างมาก

"คุณมันไร้ยางอาย! ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ! ที่ฉันพูดกับคุณมากขนาดนี้ก็เพื่อต้องการขอบคุณยาอายุวัฒนะรักษาใบหน้าของคุณเท่านั้น! อีกอย่างฉันก็ไม่ใช่คนของสมัชชาใหญ่ ฉะนั้นฉันไม่ได้ทรยศหักหลังอะไร และฉันก็ไม่มีวันทรยศหักหลังซางเหมิงเป็นอันขาด! หลินหยาง! คุณคอยดูเถอะ วันหนึ่งคุณจะถูกกระทำไม่ช้าก็เร็ว!"

ไป๋ฮั่วสุ่ยกล่าวอย่างเย็นชาและหันหน้าไปทางอื่น

หลินหยางหัวเราะและไม่อยากจะพูดอะไรอีก

จากนั้นเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เมื่อมองกลับเป็นเบอร์ของซูเหยียน

"คุณอยู่ที่ไหน? คืนนี้ว่างไหมคะ?" หลังจากกดรับสาย ซูเหยียนก็รีบพูดขึ้นมา

"ทำไมเหรอ? มีที่ไหนจัดงานประมูลขึ้นอีกงั้นเหรอ?" หลินหยางหยอกเย้าอย่างอดไม่ได้

"งานประมูลอะไรกัน ไม่ใช่ค่ะ ฉันแค่จะชวนมาทานอาหารค่ำด้วยกัน"

"ทานอาหาร?"

"ใช่ค่ะ คุณยังจำกลุ่มนั้นที่ฉันเคยบอกคุณครั้งก่อนได้ไหมคะ? คืนนี้พี่เถาในกลุ่มของเราเป็นเจ้าภาพและชวนสมาชิกในกลุ่มทุกคนไปทานอาหารด้วยกัน คนเหล่านี้ล้วนเป็นเจ้าของธุรกิจที่มีชื่อเสียงในประเทศเลยนะคะ ตอนนี้คุณก็เป็นคนของซางเหมิงแล้ว มาด้วยกันเถอะค่ะ" ซูเหยียนกล่าว

"เอ่อ...ผมไม่ไปดีกว่า?" หลินหยางยังคิดจะไปสถาบันการแพทย์พรรคซวนอีต่ออีก

"ยุ่งมากเหรอคะ? แค่ทานข้าวแค่นี้เอง ใช้เวลาไม่มากหรอกค่ะ" ซูเหยียนพูดขอร้อง