สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1769

"หมอเทวดาหลิน?"

ใบหน้าของทั้งสองแข็งทื่อและมองหลินหยางอย่างเหลือเชื่อ

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าจะได้เจอหลินหยางที่นี่

"มีสายรายงานว่าหมอเทวดาหลินยังอยู่ที่เจียงเฉิน และที่ซูเหยียนมาที่นี่เธอก็มากับหลินหยางสามีของเธอ ทำไมหมอเทวดาหลินถึงปรากฏตัวขึ้นที่นี่?"

ชายคนนั้นขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"แยกย้าย! รีบแยกย้ายให้เร็วที่สุด!"

ชายที่อยู่บนหลังคารถตะโกนเสียงดังและหันหลังวิ่งหนีออกไปทันที

พวกเขารู้ว่าสู้หลินหยางไม่ได้ และหากต้องเผชิญหน้ากับหมอเทวดาหลินจริง พวกเขาต้องแพ้อย่างแน่นอน ไม่งั้นพวกเขาคงไม่คิดลงมือกับซูเหยียนเพื่อหวังจะบีบบังคับหมอเทวดาหลินแบบนี้หรอก

เมื่ออีกคนได้ยินก็รีบวิ่งหนีออกไปอย่างรวดเร็ว

"คิดว่าหนีพ้นเหรอ?"

หลินหยางกระโดดขึ้นและดีดเข็มเพ่งเล็งไปที่เขาอย่างแม่นยำ

ชายคนนั้นถูกเข็มทิ่มแทงและทรุดตัวลงกับพื้นทันที

หลินหยางรีบไล่ตามอีกคนหนึ่ง แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายได้วิ่งหนีออกไปนอกลานจอดรถแล้วก็หยุดไล่ตามทันที

เขาสามารถไล่ตามไปได้ แต่ซูเหยียนยังนอนหมดสติอยู่ในลานจอดรถ หากอีกฝ่ายไม่ได้มีเพียงสองคน แต่กลับเป็นการล่อเสือออกจากถ้ำละก็ เช่นนั้นหลินหยางคงต้องเสียใจที่วิ่งไล่ตามไปอย่างแน่นอน

หลินหยางรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาชวี่เทียน และสั่งให้เขาส่งคนมา ในขณะเดียวกันก็ทำการปิดล้อมสถานที่เอาไว้เพื่อค้นหาชายคนนั้นที่หลบหนีไปได้

ประมาณห้านาทีให้หลัง ชวี่หนานตงก็ขับรถมาถึงลานจอดรถ

"ประ...ประธานหลิน!"

ชวี่หนานตงเรียกอย่างนอบน้อม

"ชวี่เทียนล่ะ?"

"เขายังอยู่ที่เจียงเฉินและกำลังมุ่งหน้ามาที่นี่ เขาบอกให้ผมมาก่อน ประธานหลินวางใจได้ ผมได้สั่งคนของตระกูลชวี่ทั้งหมดออกตามไล่ล่าหาตัวชายคนนั้นแล้ว" ชวี่หนานตงกล่าว

"เตรียมที่พักรับรองให้กับภรรยาของผม แล้วนำตัวเขาคนนี้กลับไปที่เจียงเฉิน ผมจะทำการสอบปากคำเขาด้วยตัวเอง" หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา

"ครับ ครับ ผมจะรีบไปจัดการเดี๋ยวนี้ครับ" ชวี่หนานตงเช็ดเหงื่อและรีบพยักหน้า

ใครกันที่กล้ามาสร้างปัญหาให้กับหมอเทวดาหลิน?

ปัดโธ่ ต้องจับตัวไอ้คนชั่วนี้มาให้ได้

ชวี่หนานตงเตรียมรถเพื่อส่งหลินหยางและซูเหยียนกลับไปยังเจียงเฉิน ส่วนชายคนนั้น หลังจากที่เขาถูกเข็มเงินของหลินหยางเพื่อสะกดจุดบนร่างกายเพื่อไม่ให้ขยับเคลื่อนไหวได้ ก็ถูกชวี่หนานตงลากตัวขึ้นรถส่งไปกลับที่เจียงเฉิน

รถทั้งสองคันมุ่งหน้าออกเดินทางสู่เจียงเฉิน

ชวี่หนานตงเป็นคนคุ้มกันพวกเขาด้วยตัวเอง

ระหว่างทาง ซูเหยียนก็ฟื้นขึ้นมาจากอาการหมดสติ

"ฉันอยู่ที่ไหน?" เธอพึมพำขึ้นมา

"อยู่ระหว่างทางที่กำลังกลับไปน่ะ เสี่ยวเหยียน ไม่มีอะไรแล้วนะ" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ไม่มีอะไรแล้ว? ชายคนที่แปลกประหลาดเมื่อสักครู่ล่ะคะ?" ซูเหยียนสีหน้าซีดเผือดขึ้นมาราวกับนึกถึงเรื่องอะไรที่น่าหวาดกลัวขึ้นมา

"เพื่อนของผมนำกำลังเข้ามา ทำให้ชายคนนั้นตกใจจนหนีไปแล้ว" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"จริงเหรอคะ?" ซูเหยียนแสดงสีหน้าประหลาดใจ

เธอเห็นความบ้าคลั่งของผู้ชายคนนั้นมาก่อน เขาใช้มือเดียวในการยกรถให้พลิกคว่ำกับตา คนธรรมดาที่ไหนจะรับมือได้? ต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงจะทำให้เขาตกใจจนหนีไปได้?

หลินหยางรีบหัวเราะออกมาหลังจากที่เห็นความสงสัยบนใบหน้าของซูเหยียน "เพื่อนของผมก็เป็นคนที่มีศิลปะการต่อสู้ เขาพอจะมีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง รวมถึงวันนี้เขาได้เชิญเพื่อนๆ ที่มีศิลปะการต่อสู้มาร่วมรับประทานอาหารที่โรงแรมนี้ด้วย ก็เลยทำให้อีกฝ่ายตกใจจนวิ่งหนีไปน่ะ"

"ที่แท้ก็เป็นงี้เอง" ซูเหยียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกล่าวอย่างกังวลใจ "แต่จะพูดไปแล้ว ทำไมอีกฝ่ายต้องการจับตัวฉันด้วย? ฉันไม่ได้รู้จักพวกเขาสักหน่อย..."

"คงเพราะ....เพราะหมอเทวดาหลินกระมัง" หลินหยางครุ่นคิดอยู่นานและตัดสินใจว่าจะไม่ปิดบังซูเหยียน

"หมอเทวดาหลิน?" ซูเหยียนไม่เข้าใจ "คงเป็นเพราะข่าวคราวที่ออกไปว่าฉันและหมอเทวดาหลินมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดสนิทสนมกัน และหมอเทวดาหลินเองก็มีศัตรูเป็นจำนวนมาก...พวกเขาคงต้องการจับฉันไปเพื่อข่มขู่หมอเทวดาหลิน"

"คงจะเป็นแบบนั้น ฉะนั้นเสี่ยวเหยียน ช่วงนี้คุณอยู่ที่บ้านจะดีกว่า และพยายามอย่าออกไปไหน"

"ฉันจะระมัดระวังตัวเองค่ะ" ซูเหยียนพยักหน้า