สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1791

"เชื้อไฟคืออะไรเหรอ?" หลินหยางถามด้วยความสงสัย

"นั่นคือกำบังชนิดหนึ่ง ถ้าคุณถือเชื้อไฟเอาไว้ คุณก็จะไม่ถูกกัดกร่อนด้วยไฟแท้แห่งสุสานหลิวเหยียนเหล่านั้น และจะไม่ถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน มันเกือบจะเทียบเท่ากับเครื่องรางชนิดหนึ่ง แต่...เชื้อไฟชนิดนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะมีได้" เทพอัคคีกล่าว

"ทำไมถึงพูดแบบนั้นเหรอ?"

"เพราะผู้ที่มีเชื้อไฟครอบครอง ความร้อนของเชื้อไฟจะเข้าสู่ร่างกายของผู้นั้นภายในชั่วพริบตา และบุคคลนั้นจะรู้สึกว่าอวัยวะภายในทั้งหมดถูกแผดเผาด้วยเปลวไฟอันศักดิ์สิทธิ์ จะรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก คนทั่วไปสัมผัสเพียงไม่กี่นาทีก็ถือว่าไม่ง่ายแล้ว คนที่ไม่มีความเด็ดเดี่ยวจะโยนมันทิ้งทันที หากหมอเทวดาหลินไม่มีความตั้งใจจริงก็อย่าได้ไปสัมผัสเชื้อไฟนี้เลย! เพราะคนจำนวนมากต่างถูกเชื้อไฟนี้เล่นงานจนเสียสติ บางคนถึงขั้นอวัยวะภายในถูกทำลายเพราะเชื้อไฟ ฉะนั้นหากคุณต้องการของสิ่งนี้ละก็ คุณต้องคุณให้ดีๆ" เทพอัคคีกล่าวอย่างเคร่งขรึม

หลินหยางนิ่งเงียบ

เวลาผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็กล่าวขึ้นมา "ตอนนี้เชื้อไฟอยู่ที่ไหนเหรอครับ?"

"คุณต้องการจริงเหรอ?"

"ผมเชื่อว่าเปลวไฟของสุสานหลิวเหยียนต้องมีพลังมากกว่าเชื้อไฟ ถ้าเป็นเช่นนั้น ทำไมเราถึงไม่เลือกทั้งสองเพื่อความอุ่นใจล่ะ?"

"อาจไม่จำเป็นก็ได้ เหตุผลที่ไฟสามารถปกป้องคุณจากเปลวไฟของสุสานหลิวเหยียนได้ก็เพราะเปลวไฟของเชื้อไฟนั้นสูงส่งและทรงพลังกว่า ตอนนี้เชื้อไฟนี้อยู่ในระยะพักตัว ดังนั้นคุณสามารถครอบครองมันได้ ถ้ามันตื่นขึ้นมา...นั่นเทียบเท่ากับระเบิดลูกหนึ่ง มันจะสลายร่างของคุณเป็นผุยผง คุณต้องคิดให้รอบคอบ" เทพอัคคีกล่าว

"วางใจได้ ผมคิดดีแล้ว"

"ถ้างั้นผมจะไม่ห้ามอะไรคุณอีก พรุ่งนี้ผมจะสั่งให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ส่งเชื้อไฟไป และผมจะให้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ติดตามคุณไปที่สุสานหลิวเหยียนด้วย หากเชื้อไฟเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นระหว่างทาง อย่างน้อยเธอก็สามารถช่วยคุณจัดการได้บ้าง" เทพอัคคีกล่าว

หลินหยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้า "ก็ดีครับ! งั้นผมต้องขอบคุณเทพอัคคีด้วยเช่นกัน"

หลังจากวางสาย เช้าวันรุ่งขึ้น ธิดาศักดิ์สิทธิ์ก็เดินทางมาถึงเจียงเฉิน

ภายในคฤหาสน์

ธิดาศักดิ์สิทธิ์หยิบกล่องเหล็กสีดำออกมาและยื่นให้

หลินหยางเปิดกล่องเหล็กสีดำและเห็นแสงสว่างภายใน เสมือนเปลวเทียนที่ริบหรี่ที่อยู่ในกล่องเหล็ก

เปลวไฟนี้มีสีขาวและไม่มีความร้อน ดูเหมือนเป็นเปลวไฟที่ไม่มีอันตรายใดๆ แม้แต่นิดเดียว

"นี่คือเชื้อไฟเหรอ?"

หลินหยางตกใจ

"ใช่!"

"มันดูธรรมดาและไม่มีความร้อนอะไรเลยสักนิดเดียว"

"คุณแน่ใจเหรอ?"

ธิดาศักดิ์สิทธิ์เหลือบตามองเขาและทันใดนั้นก็หยิบถุงมือพิเศษออกมาเพื่อจะหยิบเชื้อไฟนั้นออกมาจากกล่อง

และในขณะที่เชื้อไฟออกจากกล่อง

ควับ!

ความร้อนปะทุขึ้นมาทั่วทุกทิศทันที หญ้าที่ขึ้นตามพื้นดินต่างถูกแผดเผา ต้นไม้โดยรอบก็ถูกไฟไหม้อย่างท่วมท้น แม้แต่คฤหาสน์ที่อยู่ข้างหลังก็ถูกเผาไหม้เป็นเปลวไฟ

ร่างกายของหลินหยางเป็นประกายเพลิงและรู้สึกตกใจอย่างมาก

"กล่องเหล็กนี้อาจารย์เป็นคนทำขึ้นมาโดยเฉพาะ มันสามารถผนึกความร้อนของเชื้อไฟได้ ไม่งั้นจะไม่สามารถถือเอาไว้ได้" ธิดาศักดิ์สิทธิ์กล่าว

"จริงเหรอ? งั้นถ้าไม่มีกล่องเหล็กนี้ เสื้อผ้าคงไม่ไหม้ไปหมดเลยเหรอ?" หลินหยางกล่าว

"ไม่มีทางเป็นแบบนั้น ความร้อนทั่วไปของเชื้อไฟที่อยู่เฉยๆ จะเผาทำลายเพียงต้นไม้ใบหญ้าเท่านั้น ซึ่งไม่สามารถทำอันตรายต่อร่างกายได้ แบบนั้นจะเผาไหม้เสื้อผ้าของคุณได้ยังไง? คุณเก็บกล่องเหล็กนี้ไว้กับตัว ตอนจะใช้ก็ใช้ถุงมือที่จัดทำขึ้นพิเศษนี้เพื่อหยิบมันออกมา"

"ใช้ยังไงเหรอ?" หลินหยางถาม

"ง่ายมาก กลืนเข้าไปในท้อง"

"อะไรนะ?"