สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1807

คนที่อยู่ในห้องตะลึงอึ้งกันเป็นแถว

คิดไม่ถึงว่าหลินหยาง….จะมีชีวิตรอดเดินออกมาจากค่ายกลเทียนเหยียน!

และร่างกายของเขา ไม่ได้มีร่องรอยของการบาดเจ็บจากไฟลวกเลย

แต่อย่างไรก็ตามผิวของเขาแดงก่ำ รูม่านตาเปล่งประกายแสงไฟ อุณหภูมิรอบกายสูงลิ่ว ตอนเดินเข้ามาในห้อง แม้แต่พื้นห้องยังถูกฝีเท้าของเขาทำให้ลวกละลาย

ส่วนเสื้อผ้าของเขา ก็ถูกเผาจนเกลี้ยง ถ้าไม่ได้เอาของสำคัญไว้ในห้องก่อนจะลงไปที่ค่ายกล เกรงว่าทุกอย่างจะต้องถูกเผาหมดแน่นอน

ธิดาศักดิ์สิทธิ์มองร่างกายราวกับว่าเป็นเทพเจ้าของหลินหยาง หัวใจของเธอกระสับกระส่าย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดเรื่องเหล่านี้

“พวกคุณ….เป็นอะไรเหรอ? พวกเขาเป็นใคร?”

หลินหยางพูดขึ้นอย่างราบเรียบ นัยน์ตาเย็นยะเยือกกระเพื่อมขึ้นมา

“คุณหลิน คนพวกนี้เป็นโจร! พวกเขาเป็นคนของชนเผ่าฉีหยาง ตั้งใจมาปล้นฆ่า ! ครั้งนี้พวกเขามีแผนที่เล่ห์กลของสุสานหลิวเหยียน ใช้แผนที่เล่ห์กลผ่านมาถึงที่นี่ ตั้งใจปล้นทำร้ายคนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิงพวกเรา ! พวกเขามาไม่ใช่แค่ฆ่าคนของกลุ่มธุรกิจซางเหมิง ยังดูถูกเหยียดหยามธิดาศักดิ์สิทธิ์ด้วยครับ คุณหลิน!”อี้เซียนเทียนตะโกนด้วยความโมโห

“อะไรนะ?”

หลินหยางสีหน้าเย็นชาขึ้นมาทันที เขาหันไปมาเสินหม่านคนนั้น

“แกเป็นใคร?”เสินหม่านถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา จ้องมองหลินหยางอย่างเหี้ยมโหด

“หมอเทวดาหลิน เมืองเจียงเฉิน!”หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ

“อ้อ หมอกระจอกนั่นนะเหรอ? ฉันเคยได้ยินชื่อ รู้วิชาทางการแพทย์อยู่บ้าง แต่แล้วยังไง? แกมันก็แค่คนกระจอกไม่มีประโยชน์ควงเข็มเย็บผ้า ยังไง? คิดที่จะต่อต้านชนเผ่าฉีหยางเหรอ?” เสินหม่านพูดดูถูก ไม่ได้เห็นหลินหยางอยู่ในสายตาเลย

“คนกระจอกไม่มีประโยชน์ควงเข็มเย็บผ้า?”

สายตาของหลินหยางค่อยๆเปลี่ยนเป็นแดงก่ำราวกับเลือด เขาสาวเท้าก้าวเดินเข้าหาเสินหม่าน

“รนหาที่ตาย!”

เสินหม่านโมโห สาวเท้าเดินไปข้างหน้าปล่อยหมัดไปใส่หน้าอกหลินหยาง

ชั่วพริบตาเดียว

ตึง!

หมัดกระทบเข้ากับแผงอกของหลินหยางอย่างแรง

แต่….หลินหยางไม่มีปฏิกิริยาใดเลย

ความโมโหออกมาจากหมัดกระทบเข้ากับแผงอก แต่ทว่าไม่สามารถทำลายผิวหนังของเขาได้เลยแม้แต่น้อย

เสินหม่านหายใจถี่ยิบ

“แรงแค่นี้เหรอ？ น่าผิดหวังจริงๆ!”หลินหยางส่ายหน้าไปมาพูดขึ้น

“สารเลว!”

เสินหม่านกัดฟันกรอด ไม่ยอมแพ้ ปล่อยหมัดกระแทกไปที่หัวใจแผงอกของหลินหยางอีกครั้ง

ครืน!

เสียงดังสนั่นราวกับระเบิดดังขึ้น

แต่ครั้งนี้….หลินหยางไม่ขยับอีกเหมือนเดิม เหมือนเขาไม่เป็นไรเลย

เสินหม่านหายใจถี่ยิบ กลัวจนสุดขีด

หลินหยางปล่อยหมัด พุ่งไปที่ไหล่ของเสินหม่าน

หมัดนี้เร็วราวกับไฟฟ้าช็อต แม้แต่เสินหม่านก็ยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบสนองเลย

แคร็ก!

แขนไหล่ของเขาแตกละเอียดทันที

บาดแผลที่ปะทุแยกออกสามารถดมได้กลิ่นเผาไหม้ด้วย น่ากลัวเป็นอย่างมาก

“อา! ! !”

เสินหม่านร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด คนถอยหลังกลับไป เหมือนว่ายืนได้ไม่เสถียร

หลินหยางใช้อีกหนึ่งหมัด กระแทกไปที่แขนข้างหนึ่งของเขา

ปัง!

แขนอีกข้างหนึ่งก็ถูกทำให้แตกระเบิด คนร้องเจ็บปวดนอนอยู่บนพื้น กลิ้งไปกลิ้งมา ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเกือบทำให้เขาสลบไป

“เป็นไง? ความสามารถของหมอกระจอกควงเข็มเย็บผ้าไปยังไงบ้าง?”หลินหยางมองเสินหม่านที่อยู่บนพื้นเกลือกกลิ้งไปมาไม่หยุด

“ผมผิดไปแล้วครับ! ผมผิดไปแล้ว! คุณอภัยให้ผมเถอะ! ขอร้องนะครับ! แค่คุณไว้ชีวิตผม จะให้ผมทำอะไรย่อมได้! !”

เสินหม่านหวาดกลัวมาก หวาดกลัวจนถึงสุดขีด น้อมคำนับอ้อนวอนไม่หยุด สั่นระริกพูดขึ้น

วินาทีนี้ เขาเพิ่งจะเข้าใจว่าหมอเทวดาหลินเมืองเจียงเฉินน่ากลัวแค่ไหน!

ก่อนหน้านี้เขาแค่ได้ยินมาโดยตลอด จะสนใจเห็นหมอกระจอกอยู่ในสายตาที่ไหนกัน?

แต่วันนี้ เขารู้ว่าตัวเองผิดอย่างมหันต์แล้ว!

หมอเทวดาหลินเมืองเจียงเฉินคนนี้…น่ากลัวเหลือเกิน?