สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1834

หลินหยางพักฟื้นอยู่ตระกูลลั่วหนึ่งคืน ตอนที่จะออกไปด้านนอก สีหน้าท่าทางมีสง่าราศี

ลั่วเฉียนเห็นอย่างนี้ เลยโล่งใจทันที

เดิมทียังคิดจะพูดคุยกันกับหลินหยาง แต่เวลานี้ มีสายโทรศัพท์ของจางฉีเย่เข้ามาพอดี

หลินหยางเห็นสถานการณ์นี้ สีหน้าเลยตึงเครียดขึ้นมา เขารีบขอตัวลาลั่วเฉียน จากนั้นเดินทางไปที่พักของจางฉีเย่

“มีข่าวคราวแล้ว!”

ด้านในคฤหาสน์ จางฉีเย่พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ พร้อมกับเอารูปภาพมากมายออกมาจากซองกระดาษ จากนั้นกระจายลงบนโต๊ะ

“ตอนนี้มีสามกองกำลังที่มีอำนาจกลับมาทันที ประกอบไปด้วยสำนักสิงโตระห่ำ สำนักชิงไห่ และตระกูลหลิน!”

“นี่คือรูปที่คนของเราถ่ายได้ตอนพวกเขาแยกย้ายอพยพกัน”

“ดูจากรูปภาพ เหมือนว่าพวกเขาต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่มีแรงที่จะไปหาเหล็กดำหงเหมิงต่อได้เลยอพยพแยกย้ายกัน”

“เส้นทางที่แยกย้ายอพยพต่างพากันออกไปช่องทางเล็กๆ ตอนนี้พวกเขาแต่ละคนพากันเข้าไปอยู่มณฑลที่สำนักตนเองตั้งอยู่แล้ว”

จางฉีเย่พูดพร้อมกับดันรูปออก

หลินหยางจ้องมองทุกรูปโดยไม่ละสายตา

เพราะว่าล้วนเป็นรูปแอบถ่าย เพราะฉะนั้นเลยมีบางรูปที่ไม่ชัดเท่าไหร่

ดูจากรูปภาพ การบาดเจ็บล้มตายของทั้งสามกลุ่มรุนแรงมาก คิดไม่ถึงว่ากลุ่มตระกูลหลินจะเหลือกลับมาแค่ไม่กี่สิบคน

ต้องรู้ว่า จางฉีเย่ได้รับข่าวสารมาจากตระกูลหลินคือตระกูลหลินส่งยอดฝีมือออกไปที่ทะเลทรายต้าซีกว่าสามร้อยชีวิตเพื่อหาเหล็กดำหงเหมิง!

คิดไม่ถึงว่าจะตายเหลือแค่ไม่กี่สิบกว่าคน….ยับเยินเสียเหลือเกิน?

ส่วนอีกสองกลุ่มดีขึ้นมาหน่อย แต่ก็ตายบาดเจ็บเกินครึ่ง

หลินหยางจ้องมองบาดแผลของคนเหล่านี้อยู่สักพักหนึ่ง สายตาตึงเครียด พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า

“ตอนนี้คนของตระกูลหลินอยู่ตรงไหน?”

“ตามที่วิเคราะห์ น่าจะเข้าไปด้านในมณฑลเทียนซิงแล้ว…”