สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1873

ทุกคนจ้องมองไปที่ดอกบัวสีดำขนาดใหญ่ที่โอบล้อมทั้งสองคนด้วยความงุนงงตกตะลึงและรู้สึกขนลุก

เมื่อบัวมืดหุบลง มันก็เหมือนกับกรงเล็บอันแหลมคมของปีศาจร้ายที่ฉีกโลกออกจากกัน

จากนั้นเสียงระเบิดอันน่าสยดสยองก็ดังขึ้น

ราวกับเสียงกรีดร้องอันโหยหวนของปีศาจร้าย

เป็นแบบนี้อยู่ประมาณสิบกว่านาที

บูม!

ดอกบัวสีดำระเบิดออก

ร่างหนึ่งก็กระเด็นออกมาและกระแทกเข้ากับพื้นอย่างแรง

เมื่อมองดูก็เห็นเป็นหมอนักบุญ! !

เขาในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยเลือดไหลเต็มตัว และมีบาดแผลเต็มตัว

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนรู้สึกโชคดีก็คือ เขายังไม่ตาย เขายังหายใจอยู่

"พ่อ!"

จื้อปิงชิงสะบัดมือออกจากหมอซานโส่วและรีบวิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่งเพื่อประคองหมอนักบุญเอาไว้

"เร็วเข้า! รีบปกป้องหมอนักบุญ!"

หมอซานโส่วตะโกนสุดเสียงและวิ่งตามเข้าไปพร้อมกับหยิบเข็มเงินออกมาทำการรักษาให้หมอนักบุญ

ไม่นาน อาการบาดเจ็บของหมอนักบุญก็กลับมาดีขึ้นและเขาเองก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา

และขณะนี้เอง เขาก็อาเจียนออกมาเป็นเลือดอย่างต่อเนื่อง และเลือดนั้นก็มีสีดำ เขาดูอ่อนล้าและไม่มีแรงที่จะต่อสู้ได้อีกต่อไป

"อ๋า?"

สีหน้าของหมอซานโส่วเปลี่ยนไปอย่างมาก

"อารอง! พ่อของหนู...เขาเป็นอะไร? อารีบรักษาให้เขาสิ! รีบทำการรักษาให้เขาสิ!" จื้อปิงชิงตะโกนออกมาอย่างร้อนใจ

"ไม่ใช่ว่าอาไม่รักษา แต่เพราะอวัยวะภายในของพ่อของหนูโดนยาพิษ และ...พิษนี้ก็ไม่สามารถกำจัดได้!" หมอซานโส่วกัดฟันกรอด

"อะไรนะ?"

จื้อปิงชิงตกตะลึง