สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1884

เจียงจืออี้ยกเรื่องสัญญาร่วมมือกันมา แต่ซูเหยียนไม่ทันตั้งตัว

“คุณชายเจียง ถ้าอย่างนั้นคุณคิดยังไงคะ?”

“นั่งลงดื่มเหล้าเป็นเพื่อนผมต่อก็พอ งานเลี้ยงวันนี้ผมทำเพื่อคุณ คุณออกไปก่อน เอาตำแหน่งผมไปไว้ที่ไหน? แล้วผมจะเอาหน้าไปไว้ไหน? คุณไม่ได้คิดเผื่อผมเลยเหรอ?”เจียงจืออี้พูดขึ้น

ซูเหยียนได้ฟัง พยักหน้าหงึกๆทันที

เหตุผลนี้นี่เอง

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า เจียงจืออี้คนนี้ยังมีจุดมุ่งหมายอื่น

อยู่ที่นี่ต่อ….เกรงว่าจะต้องเหตุยุ่งยากอีกนะ

“คุณเจียง ฉันไม่สบายจริงๆค่ะ คุณให้ฉันกลับไปเถอะค่ะ”ซูเหยียนคิดอยู่สักพักหนึ่ง ยืนหยัดจะกลับไป

“ทำไมเหรอ? คุณไม่ไว้หน้าผมเหรอ? ใบสั่งสินค้านั่น คุณไม่อยากทำแล้ว?”เจียงจืออี้พูดด้วยความโมโห

“ขอโทษนะคะคุณเจียง ถ้าหากคุณยังทำฉันลำบากใจ….ใบสั่งสินค้านั่น ฉันไม่ทำก็จบ!”

ซูเหยียนพูดขึ้นอย่างอึมครึม

แม้ว่าเธอจะคาดหวังในใบสั่งสินค้านี้ แต่เธอก็ไม่มีทางยินยอมถ่อมตนจนไร้ศักดิ์ศรีเพื่อใบสั่งสินค้านี้หรอก

เธอก็เป็นคนมีเกียรติมีศักดิ์ศรี ทำไมจะต้องมาถูกคนควบคุม?

“คุณเจียง ดูอย่างนี้แล้วพวกเราคุยกันไม่ถูกคอเลย ขออภัยด้วย พวกเราขอตัวนะคะ!”

ซูเหยียนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ ไม่อยากจะอยู่ที่นี่ต่อ เธอรีบเอื้อมมือคว้ามือมาจับแขนหลินหยาง เตรียมตัวจะออกไป

แต่เวลานี้ เจียงจืออี้ได้ตะคอกขึ้นว่า“ซูเหยียน! คุณคิดว่าที่นี่คือที่ไหน? อยากมาก็มา อยากไปก็ไปเหรอ?”

น้ำเสียงเปล่งออกมา แขกเหรื่อเหล่านั้นก็หันไปมองทางซูเหยียนทันที

ฝีเท้าซูเหยียนหยุดชะงัก มองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หลินหยางหรี่ตามอง นัยน์ตามีความเดือดดาลแฉลบผ่าน

“คุณเจียง คุณคิดจะทำอะไร?”ซูเหยียนกัดฟันกรอด หันกลับไปถาม

“หนึ่งเรื่อง! คุณแค่ทำหนึ่งเรื่อง ผมถึงจะปล่อยพวกคุณกลับ! ไม่อย่างนั้นนะซูเหยียน ต่อให้วันนี้คุณออกไปจากโรงแรมนี้ได้ ผมก็สามารถรับรองได้ว่าคุณออกไปจากซ่านหู้ไม่ได้!”เจียงจืออี้หรี่ตาพูด