สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1930

ในสายตาของไท่ชางหลงแล้วนั้น พวกเขาเป็นเหมือนมดตัวเล็กๆ เท่านั้น!

แต่ตอนนี้ เขากลับถูกมดเหล่านี้ดูดถูกเหยียดหยาม!

เขาจะยอมได้ยังไง?

เป็นถึงยอดผู้ปราดเปรื่องเทียนเจียวลำดับที่สาม เดิมทีควรจะได้รับความเคารพยกย่องจากผู้คน! ทว่ากลับถูกคนเหล่านี้ดูถูกเหยียดหยามได้ถึงขนาดนี้?

"ตาย!"

ไท่ชางหลงตะคอกออกมาพร้อมกับต่อยหมัดออกไปใส่บริเวณอกของเว่ยซินเจี้ยนที่ยืนอยู่ตรงหน้าสุด

เว่ยซินเจี้ยนไม่ทันตั้งตัว แต่เพราะความไวของไท่ชางหลงทำให้เขาไม่อาจตอบโต้ได้ทัน

ตุ่บ!

หมัดนั้นต่อยเข้าไปที่หน้าอกของเขาอย่างแรง ทำให้เว่ยซินเจี้ยนกระเด็นลอยออกไปและกระแทกเข้ากับกำแพงหินที่อยู่ด้านหลังอย่างแรง

ตู้ม!

กำแพงหินแตกร้าวและเศษหินกระเด็นกระจัดกระจาย วินาทีนั้นราวกับว่าบริเวณพื้นที่ค่ายกลได้สั่นสะเทือน

"อ๋า?"

คนของสำนักสวรรค์อินทนิลต่างหวาดกลัวอย่างมาก

จากนั้นวินาทีต่อมาสิ่งที่ทำให้พวกเขาสะพรึงกลัวมากขึ้นก็ปรากฏขึ้นมา!

และเห็นว่าเว่ยซินเจี้ยนได้ตีลังกาขึ้นมาจากเศษหินที่กระจัดกระจาย จากนั้นก็ไออย่างหนักอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะค่อยๆ คลานขึ้นมาพร้อมกับมองไปรอบๆ ด้วยความงุนงง...

ทุกคนต่างมึนงงและมองไปอย่างเหม่อลอย

"ผม...ผมยังไม่ตาย? แปลกมาก! ผมยังไม่ตายเหรอเนี่ย?"

เว่ยซินเจี้ยนลูบคลำหน้าอกตัวเองและร้องอุทานออกมาอย่างประหลาดใจ

"ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

ไท่ชางหลงก็ตกตะลึงเช่นกัน

เขารับรู้ได้ถึงพละกำลังของเว่ยซินเจี้ยน!

คนคนนี้ในสายตาของเขานั้นไม่มีค่าอะไรเลยสักนิด แค่บีบก็ทำให้เขาตายได้แล้วด้วยซ้ำ!

แต่ทำไมการจู่โจมด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขากลับทำอะไรเขาไม่ได้?

ไท่ชางหลงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

คนของสำนักสวรรค์อินทนิลก็คาดไม่ถึงเช่นกัน

มีเพียงเว่ยซินเจี้ยนที่พอจะนึกอะไรขึ้นมาได้และรีบหันไปมองหลินหยาง "อาจารย์ หรือว่า...."