สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1940

เหตุการณ์อันน่าสังเวชและน่าสยดสยองบนสังเวียนทำให้ทุกคนต่างหวาดผวา

ทุกคนต่างมองไปด้วยความงุนงง

ใครจะไปคาดคิดว่ายอดฝีมือระดับสูงกว่ายี่สิบคน และแม้แต่คนที่กินยาเพิ่มพละกำลังห้าสิบปีไปกลับไม่อาจทำอะไรไท่ชางหลงได้เลยแม้แต่นิดเดียว!

เทียนเจียวลำดับที่สามคนนี้...ช่างน่ากลัวมากขนาดนั้นเลยเหรอ?

"พละกำลังที่สะสมมาห้าสิบปี? แล้วยังไง? เมื่อรวมกับพละกำลังของคุณเองแล้ว ตอนนี้คุณมีพละกำลังเพียงแค่เจ็ดสิบกว่าปีเท่านั้น! มีพละกำลังเพียงแค่ห้าสิบปีก็คิดจะต่อสู้กับผมงั้นเหรอ? น่าตลกสิ้นดี" ไท่ชางหลงกล่าวอย่างไม่แยแส

"คุณ...คุณมีพละกำลังที่สะสมกี่ปี?" ชายคนนั้นตะโกนออกมาอย่างยากลำบาก

"ผมไม่เหมือนกับพวกคุณ! พวกคุณเป็นกลุ่มคนไร้ความสามารถที่อวดฉลาด! คนที่มีพรสวรรค์อย่างผมเพียงแค่บำเพ็ญเพียรหนึ่งปีก็เทียบได้กับการบำเพ็ญเพียรของพวกคุณถึงสิบปี! ผมบำเพ็ญเพียรยี่สิบปีก็เท่ากับพวกคุณต้องบำเพ็ญเพียรกว่าสองร้อยปี และเมื่อบวกกับยาเพิ่มพละกำลังสามสิบปีที่ผมกินเข้าไป เมื่อคำนวณดูแล้วตอนนี้ผมมีพละกำลังที่สะสมอยู่กว่าห้าร้อยปี! คุณมีแค่เจ็ดสิบปีจะเอาอะไรมาสู้กับผม?" ไท่ชางหลงหัวเราะชอบใจ

ชายคนนั้นเบิกตากว้างและตกตะลึงอย่างมาก

คนที่อยู่ข้างล่างต่างพากันตกใจจนตัวสั่น

จริงด้วย!

ไท่ชางหลงเป็นถึงผู้ปราดเปรื่องเทียนเจียวลำดับที่สาม! เป็นยอดฝีมือที่มีพรสวรรค์ที่ไม่อาจเปรียบ!

การจะไปเปรียบเทียบเขากับคนธรรมดานั้นถือเป็นเรื่องที่คิดผิดอย่างมาก!

แกร่ก!

ขณะนี้เองก็มีเสียงแปลกๆ ดังขึ้น

จากนั้นก็เห็นศีรษะของชายคนเดียวที่เหลืออยู่บนสังเวียนได้ถูกไท่ชางหลงหักลง

เลือดไหลเอ่อนองและสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งตัวของไท่ชางหลง

"เยี่ยม! ฮ่าๆๆ..."

ไท่ชางหลงหัวเราะชอบใจและจากนั้นก็โยนศพของชายคนนั้นพร้อมกับกล่าวกับคนที่อยู่ข้างล่างสังเวียนอย่างเกรี้ยวกราด "ต่อไปเป็นใคร? รีบขึ้นมาเลย ให้ผมได้เห็นความสามารถของพวกคุณ! ฮ่าๆ..."

คนที่อยู่ข้างล่างต่างหน้าถอดสีและตัวสั่นสะท้าน

ใครก็ไม่กล้าขึ้นไป

แต่ต่อให้ไม่ขึ้นไปบนสังเวียนก็อาจถูกไท่ชางหลงเรียกขึ้นไปก็ได้!

ไม่มีหนทางอื่น ก็เป็นเพราะพวกเขาเองที่เลือกยาไปแล้ว