สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1954

"หมอเทวดาหลิน นี่..." ไท่ชางหลงรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก

หรือว่าหลินหยางจะเปลี่ยนใจ?

"ผมไม่ได้บอกให้คุณไปจากที่นี่ รออยู่ข้างล่างก่อน!"

หลินหยางกล่าวอย่างเย็นชา

"ครับ! ครับ..." ไท่ชางหลงพยักหน้าด้วยอาการกลัวจนหัวหด โดยไม่มีเคล้าร่างของยอดผู้ปราดเปรื่องเทียนเจียวลำดับที่สามก่อนหน้านี้เลย

เขาในตอนนี้ดูน่าสงสารและเวทนาเสียยิ่งกว่าคนที่สูญเสียคนรักไปซะอีก

ทุกคนต่างจับตามอง

แต่ต่างก็ไม่เข้าใจว่าหลินหยางต้องการคิดจะทำอะไรกันแน่

ทำไมถึงยังคิดจะปล่อยไท่ชางหลงไปอีก?

หลินหยางคิดจะทำอะไรของเขากันแน่?

ทุกคนต่างก็ไม่รู้!

"เอาล่ะ ต่อไปใครคิดจะขึ้นมาประลองกับผมอีก? เชิญขึ้นมาบนสังเวียนได้!"

ขณะนี้ หลินหยางก็ตะโกนต่อหน้าทุกคนเสียงดัง

คนที่อยู่ข้างล่างสังเวียนต่างพากันมองหน้ากันไม่ต่างไม่มีใครกล้าขึ้นไป

ตลกหน่า แม้แต่ไท่ชางหลงก็ยังถูกจัดการได้อย่างง่ายดายขนาดนี้ หลินหยางในตอนนี้ถือว่าแข็งแกร่งและไร้เทียมทานอย่างมาก มีหรือพวกเขาจะกล้าต่อสู้ด้วย?

"นิกายหลิงเซียวของผมยกเลิกความต้องการเพชรไท่อวี้และยอมจำนนต่อหมอเทวดาหลิน!" ขณะนี้เอง คนของนิกายหลิงเซียวก็รีบกล่าวขึ้นเสียงดัง

เมื่อคนอื่นๆ เห็นเข้าก็ต่างพากันกล่าวขึ้นมาด้วยเช่นกัน

"สำนักเจิ้งซินก็ขอยกเลิกความต้องการเพชรไท่อวี้! หมอเทวดาหลิน เรายอมจำนนต่อคุณแล้ว!"

"ตระกูลของผมด้วย เราไม่ต้องการเพชรไท่อวี้แล้ว!"

"หมอเทวดาหลิน เราขอยอมแพ้!"

"ผมก็ขอยอมแพ้!"

เสียงตะโกนดังออกมาไม่ขาดสาย ทุกคนต่างยอมจำนนและไม่มีใครกล้าขัดขืน

ใครก็ต่างคาดไม่ถึงว่าผลสุดท้ายของการประลองแข่งขันแย่งชิงเพชรไท่อวี้ในครั้งนี้นั้นจะออกมาเป็นแบบนี้

"หมอเทวดาหลิน...ผมผิดเองที่ดูถูกคุณ! ผมผิดเองจริงๆ!" เชียนเย่มองไปยังหลินหยางที่ดูน่าเกรงขามบนสังเวียนและปากก็บ่นพึมพำ

"ดีมาก!"

หลินหยางพยักหน้าและกวาดสายตาไปยังธิดาไท่อวี้ที่อยู่ไกลออกไปและเอ่ยขึ้นมา "ธิดาไท่อวี้ ตอนนี้ผมถือเป็นผู้ชนะในการประลองแข่งขันในครั้งนี้แล้ว ได้โปรดมอบเพชรไท่อวี้เสินให้ผมตามกฎที่บอกไว้ก่อนหน้านี้ด้วย! !"