สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1957

"สร้อยหงส์เฟิงหวง? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!"

"คิดไม่ถึงเลยว่าภายในวัดไท่อวี้เสินจะมีสมบัติล้ำค่าขนาดนี้ด้วย!"

"เหลือเชื่อมาก!"

คนที่อยู่ข้างหลังต่างพากันตกตะลึง

แม้จะไม่รู้ว่าสร้อยนั้นมีประสิทธิภาพยังไง แต่ดูท่าแล้วมันต้องไม่ธรรมดาแน่

"สร้อยหงส์เฟิงหวง? มันมีไว้ทำไมเหรอ?" หลินหยางถาม

"เมื่อสวมใส่สร้อยเส้นนี้จะสามารถทำให้กล้ามเนื้อในร่างกายของคุณแข็งแกร่งขึ้นและยังสามารถเพิ่มความเร็วในการรักษาตัวเอง ทำให้พลังชี่กลับมาเป็นเหมือนเดิมในระยะเวลาอันรวดเร็ว เมื่อสวมสร้อยเส้นนี้จะสามารถฝึกฝนให้แข็งแกร่งไร้เทียมทานได้อย่างง่ายดาย และที่สำคัญก็คือขอเพียงคุณยังมีลมหายใจสุดท้ายอยู่ เมื่อสวมสร้อยเส้นนี้คุณจะไม่มีทางตายลงอย่างง่ายดาย แม้ว่าคุณจะได้รับบาดเจ็บสาหัสมากแค่ไหน มันจะค่อยๆ รักษาคุณให้หายดีขึ้น!" ธิดาไท่อวี้กล่าว

เมื่อได้ยินเข้า ทุกคนต่างพากันอิจฉาตาร้อนผ่าว!

"มีสร้อยที่น่าทึ่งแบบนี้อยู่บนโลกนี้ด้วยเหรอเนี่ย! !"

"ถ้าเป็นแบบนี้ นำเพชรไท่อวี้เสินมาแลกกับสิ่งนี้ก็ไม่ถือว่าเสียเปรียบเลย!"

ผู้คนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์และสีหน้าของแต่ละคนก็ต่างพากันอิจฉา

สมบัติล้ำค่าขนาดนี้ มีใครบ้างไม่อยากได้?

ทว่าหลินหยางกลับดูนิ่งเฉย

เขาเดินเข้าไปและรับสร้อยเส้นนั้นจากธิดาไท่อวี้พร้อมกับชำเลืองมองก่อนจะกล่าวขึ้นมา "ดูเหมือนว่าผมจะเดาไม่ผิด ธิดาไท่อวี้เผชิญกับเรื่องอะไรที่ให้ลำบากใจอย่างนั้นเหรอ?"

ธิดาไท่อวี้ผงะและแววตาของเธอก็ดูตื่นตระหนกพร้อมกับกระซิบ "ได้ของไปแล้วก็รีบออกไปจากที่นี่ อย่าพูดจาเหลวไหลที่นี่ ระวังจะไม่รอดชีวิตออกไปจากที่นี่! !"

"ไม่รอดชีวิตออกไปจากที่นี่? ฮึ ผมเป็นคนชอบยุ่งเรื่องคนอื่น ในเมื่อคุณเผชิญกับเรื่องที่ทำให้ลำบากใจ งั้นผมจึงจำเป็นต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย!"

หลินหยางกล่าวพร้อมใส่สร้อยเส้นนั้นและจากนั้นก็จับจ้องไปที่ประตูวัดไท่อวี้เสิน จากนั้นเขาก็กระโดดพุ่งเข้าไป

"อ๋า? ?"

ทุกคนต่างพากันตกตะลึง

ไม่มีใครคาดคิดว่าหลินหยางจะทำแบบนี้!

"หมอเทวดาหลิน!"

เชียนเย่ร้องอุทานด้วยความร้อนใจ