"คุณไปเขียนพิจารณามา และโพสต์ลงในกระดานข่าวของฝ่ายใต้! ผมจะพิจารณาเรื่องนี้กับเบื้องบน!" ฉินไป่ซงพูดอย่างเยือกเย็น
"อ๊า?"
เหมาอ้ายฉินร้อนรน: "อาวุโสฉิน คุณให้อภัยฉันเถอะครั้งนี้ ถ้าคุณพิจารณากับเบื้องบน ฉัน...ฉันต้องถูกไล่ออกจากฝ่ายใต้อย่างแน่นอน อาวุโสฉินปล่อยฉันไปเถอะ!"
"สร้างเรื่องใหญ่ขนาดนี้ หลายคนเห็น คุณคิดว่าผมเก็บไว้ได้หรอ?"
ฉินไป่ซงพูดด้วยความโกรธ
เมื่อเหมาอ้ายฉินได้ยิน สีหน้าของเธอก็มืดลง
ความจริงแต่ละอย่าง
"นอกจากนี้แล้ว ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้จะถูกตัดสิทธิ์จากการเข้าร่วมการประชุมราชาแพทย์!"
ฉินไป่ซงตะคอก
หลายคนตกใจขนหัวลุก หน้าซีด
"อาวุโสฉิน! ปล่อยพวกเราไปเถอะ ครั้งนี้!"
"ไม่นะ!"
"มันไม่ง่ายนะที่ผมจะชิงคุณสมบัติมาฝ่ายใต้..."
ฉากเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
แต่ฉินไป่ซงไม่สนใจ
"อาจารย์ พวกเราไปกันเถอะ"
ฉินไป่ซงกระซิบกับหลินหยาง
หลินหยางพยักหน้าและเดินออกไปจากหอประชุมวิชาการ
"คุณชาย ฉินไป่ซงเข้ามาแล้ว" สุนัขลูกน้อยเหล่านั้นกัดฟันโทรหาเฉิงฉางเซิง
"ดี"
ไม่นาน เรื่องในหอประชุมวิชาการก็แพร่กระจายไปทั่วฝ่ายใต้
ฝ่ายใต้ส่งคนมาจัดการเรื่องนี้ในทันที แต่เพราะฉินไป่ซงออกหน้าแล้วจึงไม่มีใครกล้าออกตัวช่วยเหมาอ้ายฉิน อีกทั้งการหลอกลวงแบบนี้น่าละอายจริงๆ ถ้าฝ่ายใต้ปกป้องก็จะเป็นจุดด่างดำ สำหรับองค์กรที่ให้ความสำคัญแก่เกียรติและศักดิ์ศรีอย่างฝ่ายใต้แล้ว พวกเขาย่อมไม่ยอมเสียชื่อเสียงเพราะเหมาอ้ายฉินคนเดียว
แน่นอน หลังจากเกิดเรื่องนี้ขึ้น หลินหยางก็ได้รับความสนใจจากหลายฝ่าย หลายคนพูดถึงความศักดิ์สิทธิ์ของชายหนุ่มคนนี้ที่ขัดขวางเหมาอ้ายฉินลงจากเวที
แต่เจ้าของเรื่องนี้ไม่ได้สนใจ
ในตอนนี้หลินหยางกำลังตามฉินไป่ซงไปที่โรงแรม
"เรื่องนี้ร้ายแรงมาก"
ฉินไป่ซงนั่งในที่นั่งคนขับและพูดเสียงแหบ
"เรื่องอะไรร้ายแรง?" หลินหยางถามอย่างเฉยเมย
"การเคลื่อนไหวของฝ่ายใต้ต่อหยางหัวกรุ๊ป" ฉินไป่ซงพูดอย่างเคร่งขรึม: "พรุ่งนี้พวกเขาจะรวมกิจการของหนานเฉิน หลังจากนั้น 5 วันก็จะดำเนินการอย่างเป็นทางการกับหยางหัวกรุ๊ป อาจารย์ ฝ่ายใต้ไม่ใช้ชางหยูกรุ๊ป คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!"
"แล้วคุณคิดว่ายังไง?" หลินหยางถาม
"เอาสูตรให้พวกเขาไป ตอนนี้!" ฉินไป่ซงมองเขาอย่างรีบร้อน พูดอย่างจริงจัง
"คุณต้องการให้ผมก้มหัวให้ฝ่ายใต้หรอ?"
หลินหยางถามด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว พวกเขาระดมคนจากทุกระดับทุกพื้นที่มานานแล้ว ห้าวันหลังจากนี้จะเข้าสู่เจียงเฉิน หยางหัวกรุ๊ปต้านทานไม่ไหวแน่ๆ!" ฉินไป่ซงพูดเสียงแหบ
"คุณเพิ่งไปติดต่อแกนหลังของฝ่ายใต้เพื่อเรื่องนี้หรอ?" หลินหยางถาม
"ผมเคารพอาจารย์มาก ผมไม่อย่าให้ความพยายามของอาจารย์ถูกทำลาย" ฉินไป่ซงส่ายหน้า
"น่าเสียดายเกียรติของคุณไม่มีประโยชน์"
"อาจารย์ อย่างน้อยผมก็รู้ถึงความรุนแรงของสถานการณ์นี้..."
"แต่ผมไม่สนใจ" หลินหยางส่ายหน้า: "ถ้าไม่มีหยางหัว ผมยังสร้างขึ้นมาใหม่ได้ แต่ฝ่ายใต้ต้องการใช้สิ่งนี้เพื่อให้ผมยินยอม ฝันไปเถอะ"
"อาจารย์ คุณหมายความว่า..."
"สบายใจได้ ไม่ถึงห้าวัน คุณจะต้องมาช่วยผมเตรียมบางอย่าง และผมจะชำระบัญชีกับฝ่ายใต้ในอีสองวัน" หลินหยางพูดอย่างเรียบเฉย
ฉินไป่ซงถอนหายใจ ไม่พูดอะไรอีก
หลินหยางหยิบสมุดบันทึกที่เขาพกติดตัวออกมาจากกระเป๋าของเขา เขียนรายการแล้วยื่นให้ฉินไป่ซง
ฉินไป่ซงรับไปดู เอ่ยปาก: "ผมจะส่งให้คุณพรุ่งนี้เช้า"
"มีเตายาไหม?"
"ที่ผมอยู่มี"
"ดี! งั้นเดี๋ยวผมไปหาคุณพรุ่งนี้" หลินหยางพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...