สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1996

ตาย! ไม่ใช่เรื่องน่ากลัว!

คนของลัทธิปีศาจสวรรค์ที่อยู่ตรงนี้มีไม่กี่คนที่กลัวความตายจริงๆ

ถึงอย่างไรพวกเขาเดินก็คือเส้นสงครามการฆ่าล้าง!

แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่กลัวอะไรเลยจริงๆ!

การตายทั้งเป็น เป็นสิ่งที่พวกเขากลัวที่สุด!

เป็นอย่างที่คิด คนของลัทธิปีศาจสวรรค์หลายคนเริ่มเกิดความลังเลใจ

คนที่อยู่ตรงหน้านี้มีความแข็งแกร่งมาก พวกเขารับรู้ได้ ถ้ากระโจนเข้าไปอีก จะต้องตายอย่างน่าเวทนาแน่

แต่พวกเขาคือคนของลัทธิปีศาจสวรรค์ จะถูกฝ่ายตรงข้ามพูดแค่สองสามคำก็ตกใจนะเหรอ?

ลังเลใจอยู่เป็นเวลานาน หลายคนไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหว แต่ก็มีคนที่ไม่กลัวตายเริ่มแสดงความเขลาโดยการเคลื่อนไหว

หลินหยางไม่เกรงใจดังเดิม เขาสะบัดเข็มออกไปมากมาย

ฟึ้บๆๆๆ…..

เข็มเงินปักลงบนร่างกายของคนนั้นอีก

ชั่วพริบตาเดียว คนคนนั้นล้มกองลงกับพื้น กลิ้งอย่างบ้าคลั่ง มือทั้งสองข้างคว้าจับบนร่างกาย

“อา ! ! อา ! ! อา! !”

เขากรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง เสื้อผ้าถูกดึงขาด เนื้อตัวมีเลือดไหลซึมออกมา มองดูแล้วทรมานมาก

คนของลัทธิปีศาจสวรรค์มองแล้วรู้สึกหวาดกลัว จนขนลุกซู่

พวกไป๋ฮั่วสุ่ยก็มองด้วยความอึ้งทึ่ง

ไม่มีคนรู้ว่าสรุปเขาผ่านอะไรมา รับความทรมานแบบไหนมา แต่สถานการณ์น่าเวทนานี้ น่าสะพรึงกลัวมาก…..

“ไว้ชีวิต! ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย!”

สุดท้าย คนผู้นั้นของลัทธิปีศาจสวรรค์ก็รับไม่ไหวแล้ว ล้มลุกคลุกคลานขึ้นมา โขกหัวคำนับหลินหยางอย่างบ้าคลั่ง

ปึกๆๆ…..

เขาโขกหัวจนพื้นมีเสียง จนหัวแตก แต่ยังไม่ยอมหยุด

หลินหยางสีหน้าไร้ความรู้สึก สะบัดมืออีกครั้ง

ฟึ้บๆๆ

เข็มที่อยู่บนร่างกายของเขาถึงดึงกลับมา

คนผู้นั้นตัวสั่นระริก ตามด้วยอ่อนยวบลงกับพื้น ไม่ได้เคลื่อนไหว ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย

ทุกคนที่มองไปมึนงง แต่ละคนหวาดกลัวตกใจมาก

“ตอนนี้ พวกเราคุยกันดีๆได้แล้วใช่ไหม?”หลินหยางพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

คนลัทธิปีศาจสวรรค์มองหน้าสบตากัน ตามด้วยคนที่อยู่ด้านหน้าสุดพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“คุณอยากถามอะไร?”

“ใครเป็นคนส่งพวกคุณมา?”หลินหยางถามอย่างเย็นชา

“อันนี้พวกเราไม่สามารถบอกได้!”

“พวกคุณไม่มีสิทธิ์เลือก ไม่ก็เลือกพูด ไม่ก็ผมสามารถทำให้พวกคุณลิ้มลองรสชาติแบบที่เขาเพิ่งจะรับไปเมื่อครู่นี้ได้”หลินหยางพูดอย่างสงบ

“คุณคิดว่าพวกเราจะยอมก้มหัวให้คุณเหรอ? คนลัทธิปีศาจสวรรค์เย่อหยิ่งไม่มีทางหวาดกลัวอะไร และก็ไม่กลัวตายด้วย! คนตาย ลิ้มลองรสชาติอย่างนั้นไม่ได้หรอก!”

คนผู้นั้นพูดอย่างไม่พอใจ รู้ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินหยาง เลยรีบยกมีดที่อยู่ในมือขึ้น หมุนไปมา แล้วปักลงที่หัวใจ

เอื้อก!

มีดโลหิตนั้นทิ่มแทงลงบนหัวใจของเขา ปากก็กระอักอาเจียนออกมาเป็นเลือด