สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1998

พู่วว์!

เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นออกมา

คนผู้นั้นของลัทธิปีศาจสวรรค์เจ็บจนต้องถอยหลัง และแขนของเขายังไม่หล่นลงมา ก็ถูกพลังหนึ่งโอบล้อมไว้ และลอยออกไปนอกเกาะทะเลสาบ

คนลัทธิปีศาจสวรรค์ทยอยมองไป

ถึงได้พบว่ามีชายหนุ่มผู้หนึ่งเหยียบอยู่บนทะเลสาบด้านนอกเกาะที่มีน้ำล้อมรอบอยู่

ชายหนุ่มหักแขนข้างนั้น แล้วกำเครื่องสื่อสารแน่น และมองไปทางคนของลัทธิปีศาจสวรรค์อย่างเฉยเมย

เขาไม่ได้ลงมือทันที แต่รีบเชื่อมต่อเครื่องโทรคมนาคม

“จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”

ทางด้านนั้นมีเสียงของม่านซาหงดังมาอย่างเย็นชา

“เกรงว่าไม่นะ”หลินหยางพูดอย่างสงบ

เสียงที่อยู่ด้านในสายเงียบอึมครึมลง หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่งพูดอย่างดุร้ายขึ้นว่า“แกเป็นใคร?”

“ทำไม? ลืมผมเร็วขนาดนั้นเลย? น่าเสียดายนะที่ผมไม่ได้ฆ่าคุณให้ตายเลย!”หลินหยางพูดอย่างเย็นชา

“แกเองเหรอ?”ในน้ำเสียงของม่านซาหงเต็มไปด้วยกลิ่นอายการสังหาร

แต่ในกลิ่นอายนั้นมีความหวาดกลัวแฝงอยู่

เธอนึกขึ้นได้แล้วว่าเสียงนี้คือใคร เธอเลยนึกถึงฉากเหตุการณ์ที่ตัวเองหนีตายออกมาจากค่ายเล่ห์กลนั้นทันที

แต่เธอไม่กลัวละ

เพราะคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอคือลัทธิปีศาจสวรรค์!

“ฉันจะสับแกให้แหลกเป็นชิ้นๆ ฉันจะควักหัวใจและตับของแกออกมาเคี้ยวด้วยฟัน! ฉันจะทำให้แกตายอย่างอนาถ! อย่างอนาถ! ! ฉันรับรองเลย! ฉันสาบาน!”ม่านซาหงตะคอกอย่างดุร้าย

“คุณรอผมเลย!”

หลินหยางพูดง่ายๆเพียงแค่สี่คำ จากนั้นออกแรงบีบจนเครื่องมือสื่อสารแหลกลาญ

คนของลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านั้นที่อยู่บนเกาะกลางที่มีแม่น้ำล้อมรอบต่างหายใจถี่ยิบทันที

“ฆ่า!”

หลินหยางเสียงแหบแห้งพูดขึ้น