สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2004

“อา! !”

หลิงเจี้ยนเฟยตะโกนออกมา พยายามดิ้นรนจากการควบคุมของกลิ่นอายปีศาจหมายจะลุกขึ้น

กลิ่นอายปีศาจเหมือนน้ำไหลลากสั่นไหวเล็กน้อย แต่เขากลับไม่สามารถดิ้นหลุดได้

มันเหมือนภูเขาลูกใหญ่ แต่ขย่ม ไม่สามารถพลิกแยกออกได้

“ฮ่าๆๆๆๆ….”

คนลัทธิปีศาจสวรรค์เปล่งเสียงหัวเราะดังลั่นออกมา

ม่านซาหงหรี่ตามอง ริมฝีปากแสยะขึ้นมองฉากนี้

“รอเพลิดเพลินกับฉากที่โหดร้ายทารุณเถอะ!”

เธอเฝ้ารอคอยมาก

สถานการณ์แบบนี้ ทำให้เธอมีความสุขมาก

ทุกคนทยอยมองไป รอปีศาจกินหลิงเจี้ยนเฟยอยู่เงียบๆ

หลิงเจี้ยนเฟยพยายามดิ้นรนอย่างสุดความสามารถ สายตาจ้องมองปีศาจที่ย่างกรายเข้าหาตัวเอง สีหน้าเคร่งขรึมอย่างมาก

เขาหมดปัญญาแล้ว

ลัทธิปีศาจสวรรค์มุ่งมั่นที่จะสังหารตัวเขาจนประเมินค่าต่ำมาก

“สุดท้ายยังประมาทเลินเล่อ!”

หลิงเจี้ยนเฟยสูดหายใจเข้าลึกๆ แต่ไม่ได้ละความพยายาม จ้องมองไปทางม่านซาหงอย่างราบเรียบ พูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า“ในเมื่อฉันไม่สามารถหนีได้ อย่างนั้น พวกแกก็ตายไปกับฉันเถอะ!”

“ห๊ะ?”

ม่านซาหงมึนงง ชัดเจนว่าไม่เข้าใจความหมายของหลิงเจี้ยนเฟย

แต่ทันใดนั้นได้เห็นผืนดินสั่นไหวขึ้นมา

นัยน์ตาของหลิงเจี้ยนเฟยเปล่งแสงสีขาวออกมา ตามด้วยปากจมูกหูมีแสงขาวเปล่งออกมา

แสงสีขาวออกมาจำนวนมากจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้

ไม่มีคนสามารถอธิบายพลังนี้ได้เลย

หลังจากพลังนี้ปรากฎมา กลิ่นอายปีศาจที่ปีศาจทั้งสามแผ่ซ่านออกมาได้ถูกเขย่าแล้ว

เวลาเดียวกันผิวหนังของหลิงเจี้ยนเฟยได้ค่อยๆแยกออก เหมือนกับมีพลังออกมาจากด้านในร่างกายเขา

“ระเบิดตัวเอง?”

ม่านซาหงสีหน้าซีดเผือด จะกล้าลังเลที่ไหนกัน? หมุนตัวจะออกไปทันที

คนลัทธิปีศาจสวรรค์ตื่นตะลึง ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่ในช่วงสถานการณ์วิกฤต

ฟิ้ว!