สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2006

ม่านซาหงสีหน้าดูไม่ได้เป็นอย่างมาก สายตาเกลียดชังมาไปทางเงาร่างที่อยู่บนถนนใหญ่

เงาร่างนี้ เธอไม่มีทางจะลืมมัน

เพราะเงาร่างของคนผู้นี้ทำให้เธอได้ผ่านประสบการณ์ความหวาดกลัวอย่างที่สุดเป็นครั้งแรก

เธอมีชีวิตอยู่มาตั้งหลายปี ไปทั่วสารทิศ เห็นกลยุทธ์ฝีมือการวางแผนมาตั้งมากมายนับไม่ถ้วน แต่ไม่มีใครที่เหมือนเขา ที่ถึงขั้นทำให้ตัวเธอหายใจติดขัดได้

คนผู้นี้….น่ากลัวอย่างมาก!

ม่านซาหงคิดแล้วคิดอีก ก็คิดไม่ถึงว่าคนผู้นี้จะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่!

เธอเชื่อว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ!

“แกมาฆ่าฉันเหรอ?”ม่านซาหงกัดฟันกรอด พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“แน่นอน”

หลินหยางมองไปทางม่านซาหงอย่างสงบ “ในเมื่อคุณอยากฆ่าปิดปากผม พยายามฆ่าทุกคนที่อยู่รอบข้างผม แน่นอนว่าผมไม่มีทางปล่อยให้คุณมีชีวิตรอดได้ ! ม่านซาหง! ที่นี่ จะการเป็นสุสานของคุณ!”

“อยากฆ่าฉัน? เกรงว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกนะ!”

ม่านซาหงจะนั่งรอความตายเหรอ? เธอรู้ว่าตัวเองอึดอาดยืดยาด ถ้าล่าช้าต่อไป นักดาบจี๋เล่อที่อยู่ด้านล่างตามมาทันแน่ อย่างนั้นเธอติดปีกก็หนีไม่รอดละ

ม่านซาหงตะคอกขึ้น พุ่งเข้าหาหลินหยางทันที กลิ่นอายพลังปีศาจแผ่ซ่าน ดวงตาทั้งสองข้างของเธอก็แดงก่ำ พลังความน่ากลัวถาโถมไปทั่วสารทิศ

แต่หลินหยางมีการเตรียมพร้อมไว้แล้ว เขาฝังเข็มไว้ก่อนสะสมพลังแล้วโจมตีไป

ปัง!

ทั้งสองฝ่ายประลองฝีมือกัน

แต่หลินหยางถลาถอย แทบจะยืนไม่นิ่ง

ม่านซาหงลงมาบนพื้นก็ถลาถอยสองก้าว แต่ท่าทางดีกว่าหลินหยางเยอะ

“นี่?”

ม่านซาหงค่อนข้างแปลกใจ พูดว่า“แกเป็นอะไร? ทำไมพลังห่างไกลจากเมื่อก่อน? หรือว่า….แกก็ได้รับบาดเจ็บ?”

หลินหยางไม่ได้พูด และไม่ได้ต่อสู้อีก เขาแค่เพียงมองเธออย่างเฉยชา

“เชอะ อยากยืดเวลาใช่ไหม?ฝันไปซะเถอะ!”

ม่านซาหงตะคอกเสียงดัง รวบรวมพลังทั้งหมด หมายจะกำราบหลินหยางให้สิ้น