ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือตระเวนทั่วสารทิศในดินแดนมังกรมาตั้งกี่ปี! สูญเสียผู้มีความสามารถตั้งกี่คน! ฆ่ายอดฝีมือไปแล้วตั้งเท่าไหร่! ฝึกฝนมาจนถึงวันนี้ วิชาดาบของเธอไม่มีคนเทียบเคียงได้แล้ว
เมื่อเป็นแบบนี้ มีคนมาท้ายเพียงแค่ไม่กี่คน
ส่วนหลินหยาง….
มีชื่อเสียงเหมือนกัน!
ความเป็นจริงคนของหมู่บ้านกู่เจี้ยนนั้นมีคนเคยได้ยินชื่อเสียงของหลินหยางอยู่ไม่น้อยเลย
ถึงยังไงทุกคนก็ไม่ใช่คนสมัยโบราณ มีโทรศัพท์มือถือกันอยู่
ในยุคสมัยที่การสื่อสารคมนาคมก้าวหน้าแบบนี้ คนมีชื่อเสียงอย่างหลินหยาง อยากจะให้คนรู้จักน้อยๆถือว่าเป็นเรื่องยาก
แต่ในสายตาของทุกคน หลินหยางเป็นเพียงหมอที่มีทักษะทางการแพทย์สูงคนหนึ่ง
ความสามารถและพรสวรรค์ของเขาเมื่อเทียบกับคนรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว ถือว่าเป็นระดับที่มหัศจรรย์จริงๆ
แต่เมื่อมาเจอคนอย่างปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือ….. ความสามารถและพรสวรรค์ของหมอเทวดาหลินนี้ กลัวว่าจะไม่คู่ควรกับการต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามเลย
ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือสามารถบรรลุมาถึงระดับนี้ได้ จะไม่มีจุดเด่นเลยได้ยังไง?
“เด็กน้อย ฉันปล่อยคนแล้ว แกละ?”ปรมาจาร์ยอาวุโสเจี้ยนฉือถามขึ้น
“เอาไป!”
หลินหยางพูดอย่างราบเรียบ แล้วโยนแร่ไวเบรเนี่ยมออกไป
ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือยื่นมือออกไปรับ สัมผัสได้ว่าฝ่ามือมีแรงสั่นสะเทือนเล็กน้อย ใบหน้าชรายิ้มด้วยความดีใจ
“ดี! ดีมาก! แร่ไวเบรเนี่ยม! ฮ่าๆๆๆๆ มีของสิ่งนี้แล้ว ก็สามารถทำดาบเทพแห่งยุคได้ ถึงเวลานั้นฉันก็โดดเด่นในปฐพี ไร้คู่ต่อสู้! ฮ่าๆๆๆๆ….”
ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือตื่นเต้นดีใจ หัวเราะเสียงดังลั่น
“ยินดีกับปรมาจารย์อาวุโสด้วย!”
คนของปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือที่อยู่บริเวณโดยรอบทยอยคุกเข่าลง ตะโกนพูดด้วยความดีใจ
“อืม!”
ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือค่อยๆหุบยิ้ม หรี่ตามองไปทางพวกหลินหยาง ยิ้มแล้วพูดว่า“ในเมื่อพวกแกเชื่อฟัง ฉันก็จะทำตามสัญญา เหลือร่างที่สมประกอบของแก!”
พูดจบ เธอก็ยกดาบเดินไปทางหลินหยาง
เธอไม่ได้พูดว่าจะไว้ชีวิตหลินหยาง
ตรงกันข้าม เธอจำเป็นต้องฆ่าคนพวกนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...