ใช้ปลอกปลายดาบปล่อยพลังดาบเหรอ?
คนของหมู่บ้านกู่เจี้ยนเห็นถึงกับขนลุกซู่ หัวใจเต้นอย่างรวดเร็ว
นี่คือระดับฝีมือที่ยอดเยี่ยม!
คิดไม่ถึงว่าปรมาจารย์เจี้ยนฉือจะมาถึงระดับนี้แล้ว?
น่ากลัวมาก!
กู่ห้าวไม่กล้าเลินเล่อ รีบใช้ดาบสังหาร
เคร้ง!
ดาบยาวของเขาฟาดฟันกับคมดาบที่พุ่งมา
แต่พลังดาบถูกปัดออก แขนและดาบยาวของกู่ห้าวกลับสั่นเทา
“แย่แล้ว! นี่คือการป้องกันทำลาย ลดความแรงของการโจมตี!”
ยอดฝีมือของหมู่บ้านกู่เจี้ยนเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ พลั้งปากพูดออกมา
“การป้องกันทำลายเหรอ?”
“หรือว่า…..”
ทุกคนรีบมองไป
เป็นอย่างที่คิดไว้!
รอหลังจากคมดาบของกู่ห้าวแหกออกไป ไม่มีพลังเหลืออยู่ และมันก็อ่อนแอ ไม่เพียงพอที่จะคุกคามปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือได้แม้แต่น้อย!
ปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือหัวเราะอย่างเยือกเย็น ถีบฝ่าเท้าออกไป
ปัง!
หน้าท้องของกู่ห้าวถูกฝ่าเท้าถีบเข้าใส่ คนทั้งคนลอยกระเด็นออกไป
“ผู้นำหมู่บ้าน!”
ทุกคนตกตะลึงพรึงเพริด
“ไร้ความสามารถแบบนี้ก็กล้าออกมาทำอับอายขายขี้หน้าเหรอ? น่าตลกสิ้นดี! เป็นอย่างที่คิด พอไอ้ผีแก่นั่นตาย หมู่บ้านกู่เจี้ยนก็ตกอับ!”ปรมาจาร์ยอาวุโสส่ายหน้าพูดเหยียดหยาม
“อย่ากำเริบเสิบสานนัก!”
กู่ห้าวกัดฟันกรอด ลุกขึ้นแล้วรวบรวมพลัง ยกดาบเข้าสังหาร
“ท่วงทำนองดาบ! พลังหล่นมา!”
ปัง!
พลังของดาบพุ่งออกมาจากตัวดาบของเขา
แต่พลังดาบนี้ไม่ได้พุ่งเข้าหาปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือ แต่กลับลอยกลางอากาศ ตามด้วยแตกกระจายออก กลายเป็นฝนพลังดาบ หล่นลงมาบนพื้น
ฟิ้วๆๆ…..
พลังดาบถูกทลาย กระจายออกราวกับฝนพายุ
และปรมาจารย์อาวุโสเจี้ยนฉือยังคงไม่แยแส ยกปลอกดาบขึ้นเหนือศีรษะ
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง….
พลังดาบที่มีทั้งหมดถูกทำลายจนหมดสิ้น
“พลังดาบ! สิบเก้าท่วงทำนอง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...