สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2044

การต่อสู้จบสิ้นลง ม่านซาหงเดินมา

“ฉันคิดว่า ไม่นานลัทธิปีศาจสวรรค์จะต้องโจมตีเมืองเจียงเฉินอย่างจริงจังแน่นอน!”

เธอมองไปทางเลือดสดและชิ้นเนื้อที่อยู่บนพื้น และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

หลินหยางไม่ได้พูดอะไร หมุนตัวเดินไปขึ้นรถ

ม่านซาหงเดินตามไป

เมื่อกลับมาที่บริษัทหยางหัว หลินหยางเรียกหม่าไห่ ชวี่เทียน จางฉีเย่ หยุนซิง เฉาซงหยาง คนระดับสูงของหยางหัวมา เพื่อประชุมลับกัน

ในที่ประชุม พวกหลินหยางไม่ได้พูดอะไร มีแค่ให้ม่านซาหงพูดคนเดียว

ม่านซาหงให้ความร่วมมือโดยการพูดข้อมูลเกี่ยวกับลัทธิปีศาจสวรรค์ออกมาทั้งหมด

เมื่อได้ยินที่ม่านซาหงพูด พวกหลินหยางก็ตกอยู่ในสภาวะเงียบโดยทันที

“ลัทธิปีศาจสวรรค์กระจัดกระจายกว้างมาก มีทั้งในและนอกประเทศ และฝีมือของลัทธิปีศาจสวรรค์พวกคุณไม่สามารถจินตนาการได้! ยิ่งเจ้าลัทธิของลัทธิปีศาจสวรรค์ไม่ต้องพูดถึง นั่นเหมือนเทพที่แฝงรวมอยู่ ฉันเคยเจอแค่ครั้งเดียว สมัยฉันรุ่งเรือง เมื่อตอนอยู่ตรงหน้าเจ้าลัทธิ ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนทรายเม็ดเล็กๆ ส่วนยอดฝีมือด้านล่างของเจ้าลัทธิ เหมือนเมฆหมอกเหมือนฝน ไม่สามารถคำนวนได้”

“ฉันเป็นแม่มดของลัทธิปีศาจสวรรค์โดยคำสั่งเจ้าลัทธิ!แต่ตอนนี้เป็นคนเดียวที่ฝีมือแย่มาจากในยี่สิบหกคน! เพราะไม่กี่ปีก่อนหน้าฉันฝึกบำเพ็ญฌาน ทำให้ฝีมือถดถอย ร่างกายก็กลายเป็นแบบนี้!ฉันไม่สามารถเป็นตัวแทนความแข็งแกร่งของแม่มดทั้งยี่สิบหกคนได้!ความเป็นจริงแม่มดทั้งหมดคนใดคนหนึ่งอยากจะฆ่าฉัน มันถือเป็นเรื่องที่ทำได้ง่ายมาก ส่วนจอมมาร…..ยิ่งน่ากลัวมาก! เหยาเชียนซานที่พวกคุณเจอ อยู่ในสิบสามจอมมารเขาอยู่ในอันดับที่สิบสาม! คนที่อยู่ด้านหน้าสามารถจัดการเขาได้ โดยเฉพาะจอมมารคนที่หนึ่ง ตามที่ได้ยินมาเขาใกล้จะก้าวผ่านขั้นสุดท้ายแล้ว ก้าวเข้าสู่อาณาจักรปีศาจสูงสุด! หากเขาทำสำเร็จ เขาสามารถถูกเรียกว่าจอมมารปีศาจกลับชาติมาเกิด และพวกคุณอาจจะไม่สามารถจับตามเขาทันได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว...”

ม่านซาหงพูดจาฉะฉาน คนที่ได้ฟังถึงกับตื่นตะลึงขนลุกซู่

รอเธอพูดจบ ทั้งห้องประชุมพากันเงียบกริบ

ทุกคนสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด

“เกรงว่าครั้งหน้ามีจอมมารมาสองคน พวกเราเคราะห์ดีสกัดไว้ได้ พวกเขาก็จะเอามาสาม มาสี่ มาห้า,…..กลัวว่าพอถึงตอนนั้นหยางหัวจะต้องเกลี้ยงแน่!”หม่าไห่พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

ทุกคนสีหน้าดูไม่ได้

บรรยากาศภายในห้องประชุมอึมครึม

“พวกเราจะต้องหากองสนับสนุน!”

เวลานี้ หลินหยางที่เงียบมาโดยตลอดได้พูดขึ้น