เมื่อทุกคนเห็นสภาพที่น่าสังเวชของเหยาเชียนซานก็ต่างพากันหวาดกลัวและไม่กล้าพูดอะไร
ส่วนกงซูอี้เหรินและจั่วเหยียนยิ่งไม่กล้าต่อต้านอะไร
เพราะดอกบัวขาวล้างโลกที่ม่านซาหงถืออยู่นั้นสามารถถล่มทำลายคนของลัทธิปีศาจสวรรค์เหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย!
เมื่อนึกย้อนไปถึงตอนที่จอมมารสูงสุดนำจอมมารและแม่มดจำนวนมากเดินทางไปที่เกาะเสินหั่วอย่างเอิกเกริก ก็เพราะเทพอัคคีได้แสดงอิทธิฤทธิ์ความร้ายกาจของดอกบัวขาวล้างโลกต่อทุกคน ทำให้กองกำลังใหญ่ของลัทธิปีศาจสวรรค์ต่างไม่กล้าทำอะไรอย่างวู่วามและจากนั้นก็ออกไปทันที
กองกำลังแบบนั้นยังไม่กล้าต่อต้านดอกบัวขาวล้างโลก มีเหรอที่พวกเขาจะกล้าไปสู้ด้วย?
"เหยาเชียนซาน ถ้าไม่เห็นว่าคุณก็เป็นคนหนึ่งของลัทธิปีศาจสวรรค์ วันนี้ฉันหักคอคุณไปนานแล้ว! ต่อไปอย่าได้มาทำให้ฉันโกรธแค้นอีก ไม่งั้นฉันจะจัดการคุณไม่เหลือซากแน่!" ม่านซาหงกล่าวอย่างเย็นชา
เหยาเชียนซานไม่กล้าแสดงออกใดๆ แต่ในใจของเขารู้สึกโกรธแค้นอย่างมาก
"ยังไม่รีบขอบคุณอีก?" ม่านซาหงตวาด
"ครับ...ครับ....ขอบคุณแม่มดหญิงหงมาก ขอบคุณมาก...." เหยาเชียนซานกล่าวน้ำเสียงสั่น
"ฟังนะ ฉันต้องการพบจมมารอ่าว! คุณรีบพาฉันไปหาจอมมารอ่าวเดี๋ยวนี้!" ม่านซาหงกล่าวอย่างเคร่งขรึม
กงซูอี้เหรินและจั่วเหยียนมองหน้ากัน จากนั้นก็พยักหน้า
"จอมมารอ่าวเพิ่งจะออกจากบำเพ็ญเพียรพอดี คุณตามผมมา!"
เมื่อพูดจบ กงซูอี้เหรินก็เดินนำไปข้างหน้า
ม่านซาหงรีบเดินตามไปทันที
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ทุกคนก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าศาลาสูงตระหง่าน
ศาลาแห่งนี้มีความสง่างามอย่างมาก แต่วัสดุที่ใช้ในการสร้างศาลานี้กลับเป็นกระดูกสีขาว
เมื่อมองจากระยะไกล รู้สึกเป็นสีขาวน่าขนลุก แค่มองก็รู้สึกหวาดกลัวและยากที่จะคาดเดาได้ว่าใครกันที่อยู่ในสถานที่แบบนี้
กงซูอี้เหริน จั่วเหยียนและคนอื่นๆ ต่างนอบน้อม ส่วนเหยาเชียนซานกลับก้มศีรษะลงกับพื้นโดยไม่กล้าเงยหน้าขึ้นเลย
ม่านซาหงก็รับรู้ได้ถึงพลังที่กดทับ
แต่ในฐานะที่เคยเป็นแม่มดที่ร้ายกาจคนหนึ่ง ทำให้การแสดงออกของเธอดูน่าชื่นชมกว่าคนอื่นๆ เพราะเธอในอดีตนั้นมีความสามารถไม่ต่างไปจากจอมมารอ่าวเท่าไรนัก
"คุณมาหาผมเพราะคิดอยากจะตายด้วยเงื้อมมือของผมงั้นเหรอ? แต่ก็ถูก ตายด้วยเงื้อมมือของผมนั่นเป็นความโชคดีของคุณ" จอมมารอ่าวกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเฉยพร้อมกับจ้องมองไปที่ม่านซาหง
"จอมมารอ่าวมีความสามารถล้ำเลิศและฝีมือการสร้างภาพลวงตาก็ไม่เป็นรองใคร แถมยังได้รับความไว้วางใจจากลูกน้องจำนวนมาก หากตายลงด้วยเงื้อมมือของคุณละก็ถือเป็นความโชคดีของฉันอย่างมาก แต่ฉันไม่อยากจบชีวิตของฉันลงแบบนี้ ฉันยังอยากจะอยู่ข้างกายของคุณและทำประโยชน์ต่างๆ ให้คุณ!" ม่านซาหงรีบกล่าว
น้ำเสียงของเธอนอบน้อมและสุภาพอย่างมาก
"ผมมีแม่มดที่เข้าคู่กันแล้ว อีกอย่างคนอย่างคุณไม่มีทางเข้าตาของผมได้!" จอมมารอ่าวกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
ทำไมขาดๆหายๆ...
อยากอ่านต่อครับ...
ลงวันละ10ตอนไม่ได้เหรคับ 5ตอนมันน้อยไป กว่าจะอ่านจบลืมหมดพอดี...
อ่านสนุกนางเอกค่อนข้างโง่ซื่อบื้อ...
อยากอ่านต่อ...
เขียนดีอ่านสนุกครับ...
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...