สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2172

หึ่งๆๆๆๆ……

เหมือนเสียงสั่นสะเทือน

ทุกคนเหมือนสูญเสียการได้ยิน หนังศีรษะชาวาบ

เหล่าจอมมารบางส่วนเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดี จึงพากันถอยหลังกรู หมายจะหลบหนี

ส่วนจอมมารและแม่มดคนอื่นล้มเลิกการโจมตีจอมมารอ่าวไปตั้งนานแล้ว พวกเขาเผ่นหนี มองดูแล้วจนตรอกมาก

ต่อให้เป็นปี่อันฮวา เวลานี้ก็มีความคิดจะถอย

พลังของดอกบัวขาวนั่น เธอไม่สามารถที่จะต้านทานได้อยู่แล้ว

ความหวาดกลัวโหมกระหน่ำมาที่ก้นบึ้งหัวใจของเธอ

โหมกระหน่ำมาที่ก้นบึ้งหัวใจของทุกคน!

จะทำลายล้างแล้วใช่ไหม?

ในหัวสมองของทุกคนเกิดความคิดนี้ขึ้นมา

จอมมารอ่าวกำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

เขามองภาพคนลัทธิปีศาจสวรรค์จำนวนมากเผ่นหนี!

ภาพนี้ เป็นสิ่งที่เขาเฝ้ารอคอย!

ในที่สุด!

พลังด้านในดอกบัวขาวล้างโลกก็ถึงจุดสุดขีดแล้ว

“ไม่! !”

ปี่อันฮวากรีดร้องออกมา

คนอื่นก็แผดร้องออกมาด้วย

แต่ในเวลานี้

แก็ก!

เสียงแปลกประหลาดดังออกมาจากด้านในดอกบัวขาวล้างโลก

ตามด้วยเห็นดอกบัวขาวล้างโลกที่ระเบิดออกจู่ๆก็เย็นตัวลง

พลังที่พลุ่งพล่านสะสมอยู่ภายในนั้นเหมือนกับน้ำทะเลที่ไหลบ่า มันลดลงอย่างต่อเนื่อง สลายไป และในที่สุดก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“อะไรกัน?”

จอมมารอ่าวเบิกตาโพลงกว้าง

ปี่อันฮวาหายใจถี่ยิบ ไม่มีเวลาคิดหาสาเหตุอะไรตอนนี้แล้ว เธอจึงเอาดาบแทงเข้าไปในหัวใจของจอมมารอ่าวทันที

เฮือก!

จอมมารอ่าวตัวสั่นระริก ปากกระอักเลือดออกมา

จอมมารคนอื่นก็แทงเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง

เฮือก!

ปี่อันฮวาหายใจหอบอยู่สักพักหนึ่ง แล้วฟื้นฟูสู่สภาวะปกติ

แต่ตอนที่เธอจะไปหยิบดอกบัวขาวล้างโลกที่หล่นอยู่บนพื้น กลับพบว่าตรงนั้นว่างเปล่า นอกจากเลือดของจอมมารอ่าวที่กระเซ็นแล้วนั้น ไม่เห็นมีอะไรอย่างอื่นเลย

“ใครเอาดอกบัวขาวล้างโลกไป? เอามาเดี๋ยวนี้!”ปี่อันฮวาสีหน้าเหี้ยมโหด ตะคอกออกมา

ทุกคนชะงักงัน

“ท่านแม่มด ผม….ผมไม่ได้เอาไป”

“พวกเราจะกล้าได้ยังไง?”

“ดอกบัวขาวนั่นไปไหน?”

“ผม…ผมไม่รู้ เมื่อกี้ยังอยู่นี่อยู่เลย”

ทุกคนรีบพูดขึ้น

ปี่อันฮวาเดือดดาล ทันใดนั้น เธอก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ และมองไปทางม่านซาหงที่อยู่ด้านหลัง

ดอกบัวขาวล้างโลกพัง จอมมารพวกนี้ไม่กล้าไปเอามาแน่นอน ไม่อย่างนั้นจะถือว่าเป็นศัตรูกับจอมมารสูงสุด

ดอกบัวขาวล้างโลกที่มันพัง ย่อมไม่สามารถเพิ่มพลังให้พวกเขาได้ ใครจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ล่ะ?

เพราะฉะนั้น มีแค่คนเดียวที่กล้าเอาดอกบัวขาวล้างโลกไป

นั่นก็คือม่านซาหง!

แต่ตอนที่ปี่อันฮวามองไป อดไม่ได้ที่จะชะงักงัน