สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 2188

"อะไรนะ?"

ชวี่เจิ้งยืนงุนงงอยู่กับที่เหมือนกับฟ้าผ่า

ที่แท้....กลับเป็นคนคนเดียวกัน?

"ผมอยากให้คุณสร้างอาวุธลำแสงไอออนขึ้นมาให้เสร็จภายในสองวัน แน่นอนว่าผมจะตอบแทนคุณด้วยเงื่อนไขที่ดีที่สุด คุณเชวีย ไม่ทราบว่าคุณทำได้ไหม?" หลินหยางถาม

"ผมจำเป็นต้องใช้เครื่องมือและอุปกรณ์จำนวนมาก! ประเดี๋ยวผมจะส่งรายการให้กับคุณ แล้วคุณก็รีบไปจัดเตรียมมาให้พร้อม"

"วางใจได้ ไม่ว่าคุณต้องการอะไรผมก็มีให้คุณได้ทุกอย่าง หากคุณยอมช่วยผมก็ขอให้คุณเดินทางมาที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี หรือคุณบอกที่อยู่ของคุณมา ผมจะส่งคนไปรับคุณเอง!"

"ทำให้เสร็จภายในสองวัน แสดงว่าต้องเป็นเรื่องที่เร่งด่วนอย่างมาก ผมเองก็ไม่ได้อยู่ที่เจียงเฉิน หากพวกคุณเดินทางมารับผมละก็คงเสียเวลาแย่ เดี๋ยวผมจะไปที่เจียงเฉินเอง! พอดีกับที่ลูกสาวของผมก็คิดอยากเจอคุณเหมือนกัน ครั้งนี้ถือว่าผมพาลูกสาวไปเที่ยวที่เจียงเฉินแล้วกัน!" เชวียเฉียงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ได้เลย แล้วผมจะรอต้อนรับการมาถึงของคุณ" หลินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ผมจะรีบเตรียมตัวแล้วออกเดินทางไปที่เจียงเฉิน"

เชวียเฉียงกล่าว จากนั้นก็วางสายไป

"สำเร็จ!" หลินหยางเก็บโทรศัพท์และกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ประธานหลิน คุณรู้จักเชวียเฉียงจริงเหรอเนี่ย? นี่...นี่ไม่โชคดีไม่หน่อยเหรอ..." ชวี่เจิ้งรู้สึกตื่นเต้นดีใจ

"ทำไม? ทักษะความสามารถของเชวียเฉียงร้ายกาจมากขนาดนั้นเลยเหรอ?" หลินหยางอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

"คุณไม่รู้อะไร เขาเป็นอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์คนหนึ่งเลยนะ! เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในต่างประเทศ และเขาค่อนข้างมีชื่อเสียงในสาขาควอนตัม! แม้ว่าเขาจะอายุเพียงสี่สิบปีในปีนี้ แต่ความสำเร็จในชีวิตของเขา เพียงพอที่จะทำให้เขามีชื่ออยู่ในหน้าประวัติศาสตร์! นี่คือคนมีพรสวรรค์ที่หลายประเทศต่างต้องการตัว!" ชวี่เจิ้งกล่าวด้วยความตื่นเต้น

"ดูเหมือนว่าผมจะได้รับสมบัติล้ำค่าเข้าแล้ว"

"ประธานหลิน คุณช่างโชคดีมากจริงๆ อีกอย่างผมเองก็โชคดีเหมือนกันที่ได้ร่วมงานใหญ่กับคนเช่นนี้ ผมเชื่อว่าผมและทีมงานของผมจะได้ประสบการณ์และประโยชน์จากสิ่งนี้อย่างมากแน่ๆ" ชวี่เจิ้งตื่นเต้นดีใจอย่างมากและแววตาของเขาก็เต็มไปด้วยความหวัง

สำหรับคนอย่างเขา ความรู้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดเสมอ

"งั้นผมหวังว่าคุณจะเตรียมตัวให้ไวที่สุดเพื่อรอคอยการมาถึงของเชวียเฉียง และจากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาทำออกมาให้สำเร็จ เวลาของเรามีจำกัดและจะเสียเวลาไปแม้แต่วินาทีเดียวไม่ได้" หลินหยางกล่าวอย่างเคร่งขรึม

"ประธานหลิน คุณวางใจได้ ผมจะรีบไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้ครับ!"

ชวี่เจิ้งกล่าวด้วยสีหน้าจริงจังและจากนั้นก็รีบวิ่งออกไปจากห้องประชุม

หลินหยางถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ทุกอย่างได้พร้อมแล้ว

ตอนนี้ก็รอเพียงสิ่งที่เรียกว่าอาวุธลำแสงไอออนว่ามันจะสามารถทำอะไรเทพอัคคีได้ไหม....

......

ณ เนินธารน้ำแข็งแห่งหนึ่ง

ใครคนหนึ่งนั่งอยู่เพียงลำพังบนน้ำแข็ง หลับตาและพักผ่อนจิตใจของเขาโดยไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

เมื่อมองแวบแรก คิดว่าชายคนนั้นแข็งตายไปแล้ว

หิมะตกลงมาเสมือนขนห่านปกคลุมร่างกายของเขาราวกับสวมชุดเกราะสีขาวราวกับหิมะให้กับเขา

ในเวลานี้ชายในชุดคลุมสีแดงรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

"คารวะท่านอาจารย์!" ชายคนนั้นคุกเข่าข้างหนึ่งและแสดงความเคารพ

"เป็นยังไงบ้าง?"

คนที่นั่งขัดสมาธิลืมตาขึ้นช้าๆ แล้วถาม

"ท่านอาจารย์ คนของเราได้รู้ว่าหมอเทวดาหลินได้จัดตั้งทีมอย่างลับๆ และกำลังมุ่งหน้ามาหาเรา และเขาเองก็มาพร้อมกับทีมนี้ และผมเชื่อว่าเขาจะมาถึงที่นี่ในอีกห้าชั่วโมงข้างหน้า!" ชายคนนั้นกล่าวอย่างนอบน้อม

"จริงเหรอ? ดีมาก!"

คนที่นั่งขัดสมาธิอยู่คือเทพอัคคี แววตาของเขาเปล่งประกายไฟลุกโชนและพูดเสียงแหบห้าว "หากสามารถหลอกล่อเขามาที่นี่และฆ่าเขาด้วยกับดักคงเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อย แต่หากต้องไปลงมือในเจียงเฉิน ผมไม่สนหรอกว่าคนพวกนั้นจะอยู่หรือตาย แต่ด้วยวิธีนี้มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตและทำให้เจ้าหน้าที่ของดินแดงมังกรตื่นตระหนก ซึ่งไม่เป็นผลดีสำหรับผม!"

"อย่างไรก็ตาม หมอเทวดาหลินอัจฉริยะคนนี้ค่อนข้างฉลาด เขายอมมา ถือว่าสะดวกสำหรับผม ถ้าเขาไม่มา แม้ว่าเขาจะย่อขนาดเจียงเฉินลง ผมก็จะถล่มทำลายเจียงเฉินและทำลายเขาไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม!"

เทพอัคคีเฝ้ารออยู่ ณ ธารน้ำแข็งที่หนาวเย็นจัด

แต่...หลินหยางไม่ได้ไปที่ธารน้ำแข็งที่หนาวจัดจริงๆ

"ประธานหลิน ใครจะคอยปกป้องเจียงเฉิน?" ชวี่เทียนถาม

แน่นอนว่าบรรดายอดฝีมือเหล่านี้จะไปทั้งหมดไม่ได้ แม้ว่าลัทธิปีศาจสวรรค์จะได้รับผลกระทบและบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่าพวกเขาจะไม่บุกเข้ามา

"หมอเทวดาหลิน ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อช่วยคุณปกป้องเจียงเฉิน!" จางฉีเย่กล่าว

หลินหยางจ้องมองเขาอยู่ครู่หนึ่งและจากนั้นก็พยักหน้า "ได้! จางฉีเย่ ลำบากคุณหน่อยนะ!"

"วางใจได้ครับ มีผมอยู่ทั้งคนเจียงเฉินไม่มีทางเป็นอะไรแน่" จางฉีเย่กล่าวอย่างแน่วแน่

"เราไปกันเถอะ!"

หลินหยางโบกมือพร้อมกับเดินนำคนไปขึ้นรถเพื่อมุ่งหน้าไปสนามบิน

หม่าไห่ได้เตรียมเครื่องบินส่วนตัวไว้แล้วเพื่อมุ่งหน้าเดินทางไปที่ธารน้ำแข็งที่หนาวจัด

สองชั่วโมงผ่านไป เครื่องบินก็ลงจอดในเมืองที่อยู่ห่างจากธารน้ำแข็งที่หนาวจัดประมาณห้าร้อยกิโลเมตร

ทุกคนออกจากสนามบินและขับรถไปที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ตรงกลางระหว่างเมืองและธารน้ำแข็งที่หนาวจัดโดยรถยนต์อีกครั้ง

ณ บริเวณนอกหมู่บ้าน หลินหยางกำลังเตรียมพร้อมการบุกโจมตีอย่างเป็นระเบียบ

ชาวบ้านในหมู่บ้านถูกเคลื่อนย้ายออกไปโดยหม่าไห่ได้เตรียมการล่วงหน้า ในขณะนี้ชาวบ้านในหมู่บ้านทั้งหมดล้วนเป็นคนของหยางหัวที่ปลอมตัวมา

หลินหยางสวมหมวกแหลมและมาที่ป้อมปราการ

ในขณะนี้ เครื่องจักรขนาดใหญ่หลายเครื่องที่นี่กำลังเร่งทำงานอย่างขะมักเขม้น

หลุมขนาดใหญ่กำลังถูกขุดทีละเล็กทีละน้อย

"ใช้เวลานานแค่ไหนจึงจะเสร็จ" หลินหยางถาม

"ประธานหลิน จากความคืบหน้าในปัจจุบัน เวลาสองวันกำลังดีเลยครับ"

"เหรอ? อีกสองวันข้างหน้าก็จะเป็นวันที่ผมและเทพอัคคีจะต้องสะสางปัญหาทุกอย่าง"